Tommi “Tuple” Salmela is een Finse vocalist die naam opbouwde met o.a. Tarot en Lazy Bonez. De man werd onlangs vijftig en dat wilde hij eens stevig in de verf zetten aan de hand van een eerste full-album onder eigen naam. In gitarist / componist Riitis vond hij een gedroomde partner die hier tekent voor
Jessica Wolff lijkt ons geen katje om zonder handschoenen aan te pakken. De dame is niet enkel de frontvrouw van haar gelijknamige band, ze acteert, doet aan kung-fu en doet er ook nog eens stuntwerk bovenop. ‘Para Dice’ is het derde full-album dat de dame onder de naam Jessica Wolff klaar stoomde. Het vorige album
Sapphire Eyes werd boven de doopvont gehouden toen Niclas Olsson (Alyson Avenue, Second Heat) in 2011 besloot een plaat te maken met vrienden die hij in de muziekwereld had gemaakt. Het eerste gelijknamig album werd meer als een project behandeld dan als een band dankzij een aantal verschillende artiesten / zangers. Na het debuut begon
Het Zweedse Chronus werd in 2012 opgestart en zorgde eerder, 2014, met ‘Lost At Sea’ voor een vier tracks tellende demo. In 2017 volgde dan het titelloze debuutalbum. Dat album kon op vrij goede kritieken rekenen en een pak grote namen uit de hard rock en heavy metal gemeenschap waren overtuigd van het kunnen van
Zweden, Stockholm, het lijkt het muzikale centrum te zijn voor melodieuze rockbands. Captain Black Beard maakte er ook zijn geslaagd live debuut op 31 oktober 2009, wat in mei 2011 resulteerde met een zelf getiteld album. Daarna volgde ‘Before Plastic’ in 2014, ‘It’s A Mouthful’ in 2016 en ‘Struck By Lightning’ in 2018. We vinden
Zo af en toe wil ik wel een streepje AOR of melodic rock horen. Dit keer viel mijn oog op ‘Finally’, het derde full-album van het Noorse Stoneflower. Deze band werd in 1996 opgestart. Na een tijdje werd een mooie line-up samengesteld en in 2003 was met ‘Crack A Little Smile’ het debuut klaar. In
Het Canadese Harem Scarem werd in 1987 opgestart door vocalist Harry Hess en gitarist Pete Lesperance. Hun melodic hard rock sloeg vooral aan in de V.S. en Canada, maar sijpelde ook door tot in Europa. Na twaalf full-albums leek het doek in 2008 te vallen voor de band. Maar na een stilte van vijf jaar
Noot van redactie: Het is niet omdat we een overzicht van de bands op een bepaald evenement publiceren dat het desbetreffende concert / festival ook effectief zal doorgaan. We hopen het steeds, maar ergens denken we dat we een hele tijdlang geen concerten / festivals meer zullen kunnen bezoeken. Als je leest dat o.a. Glastonbury
Het lijkt erop dat Frontiers Rock Festival een bakermat is voor live registraties. Ook zo voor de goed geoliede live-machine Hardline, die de voorbije jaren frequent Europa hebben doorkruist. Alhoewel ze, zoals vele bands, vrij toegankelijke melodieuze rock brengen, doen ze dat met zoveel energie dat ze hierdoor boven de massa uitstijgen. Met de multi-getalenteerde
In plaats van uitkijken naar maandag hou ik de vrijdag wat meer in mijn vizier, maar soms moet je de gewoontes aan je laars lappen en eens tegendraads doen. En zo geschiedde met Waiting For Monday. Het was Jeff Scott Soto zelf die de band introduceerde bij Frontiers en dat op zich is indrukwekkend. Vocalist
