The Picturebooks … een mij onbekende band uit Duitsland opgestart in 2009 als trio: Fynn Grabke (gitaar, vocals), Philipp Mirtschink (drums) en Tim Bohlmann (bass). Na twee albums verliet die laatste de band en tot op heden gaat het resterende tweetal als duo verder. Terwijl die eerste twee albums nog een mix van garage rock
Het Zweeds Backyard Babies ontstond in 1989. Drie jeugdvrienden – Andreas “Dregen” (gitaar), Johan Blomquist (bass) en Peder Carlsson (drums) – hebben een bandje genaamd Tyrant, maar zijn niet echt tevreden over de vocalen. Dus wordt de vocalist aan de deur gezet en komt ene Nicke Borg (vocals, gitaar) in het vizier. De naam wordt
Het Amerikaanse Buckcherry werd in 1995 en hield het na twee nochtans vrij succesvolle albums in 2002 voor bekeken. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en in 2005 besloten vocalist Josh Todd en gitarist Keith Nelson de band met een vernieuwde line-up nieuw leven in te blazen. Album nummer drie, ’15’ getiteld,
Queensrÿche is een band die ik op jongere leeftijd vaak heb beluisterd en best zeer goed vond. Daarna wat uit het oog verloren en de laatste tijd weer heb heropgevist door het schrijven van een review van hun vorige album ‘Condition Human’, wat ik trouwens erg goed vond en hun passage op Alcatraz (waar ik
Deserted Fear is stilaan, release na release, aan bekendheid gaan winnen. Het tekenen bij Century Media in 2016 zal daar zeker toe bijgedragen hebben. Met hun vierde album zetten ze alweer een stap vooruit. Dat hoor je onmiddellijk op ‘All Will Fall’. Het plaatje klopt. ‘The Final Chapter’ is ook zo’n heerlijk nummer. Voor zij
Een nieuw Swallow The Sun album is altijd iets om naar uit te kijken en een hele eer om te reviewen. Maar wanneer een album komt na een meesterwerk en bovendien een bijproduct is van een heuse tragedie, dan staat er je als recensent toch een serieuze opdracht te wachten. Ik denk dat vele lezers
Het pas van het Finse Swallow The Sun loopt niet over geijkte paden, maar is een calvarietocht de laatste jaren veeleer over berg en dal. Dit heeft voornamelijk te maken met het overlijden van Juha Raivio’s levenspartner, Aleah Stanbridge, zangeres van het alom geprezen Trees of Eternity. ‘Lumina Aurea’ is de subliminatie van zoveel leed.
Ja, ik geef het toe, ik ben een fan van Arch Enemy en dus kan de band weinig verkeerd doen. De studio-albums zijn stuk voor stuk machtige albums en live dendert de machine naar mijn gevoel nog net iets harder en strakker door de speakers. ‘Covered In Blood’ is het “nieuwste” werkstuk van het vijftal.
Het jaar 2018 was voor de death metalfan een topjaar te noemen. We werden overdonderd met releases van Unleashed, Deicide, Jungle Rot, Monstrosity, Hate Eternal en nog mindere goden. Er kwam echter ook minder goed nieuws uit de kring rond het Malevolent Creation kamp. Zanger Brett Hoffman, amper 51 jaar, verloor het gevecht tegen darmkanker.
Dit semi-Fins gezelschap komt uit Finland en brengt rootsmuziek met een donker randje. Als dusdanig zou je verwachten dat ze bij Prophecy Records of Svart onderdak zouden gevonden hebben. Niets is minder waar, want hun vierde album wordt op hun eigen label met verdeling via Century Media uitgebracht. Op het eerste gehoor heeft het nieuwe
