HellFest, Festivalterrein, Clisson, Frankrijk. Zoals jullie wellicht wisten werd de vijftiende editie van HellFest uitgebreid met vier extra dagen. De organisatie spreekt van “Part 1” voor de eerste drie dagen en van “Part 2” dus voor de laatste vier dagen. Dag vier van HellFest of dag 1 van “Part 2” was geen volledige dag, aangezien
HellFest, Festivalterrein, Clisson, Frankrijk. Dag twee van de vijftiende editie van HellFest kondigde zich aan als een echte dag in de hel. Reden hiertoe was de weersverwachting die temperaturen tot eenenveertig graden celsius voorspelde. Anders gesteld: het zou zo’n zeven graden warmer worden dan op dag één. Dan weet je natuurlijk automatisch dat het een
HellFest, Festivalterrein, Clisson, Frankrijk. Drie jaar hebben we moeten wachten op een nieuwe editie van HellFest. Jullie weten allemaal wel waarom. Editie 2022 kondigde zich aan als een monster-editie die met niets vergelijkbaar zou zijn. En inderdaad, voor de vijftiende editie van HellFest dit jaar kregen we niet één keer maar twee keer HellFest gepresenteerd.
Sinds het debuut van vocaliste / song schrijfster Gina Sicilia, ‘Allow Me To Confess’ uit 2007, volgt ondergetekende reeds deze uitmuntende vocaliste. De stem van deze dame weet me telkens te ontroeren, te bezielen, bij de keel te grijpen, … Voeg daaraan toe dat Gina uitstekende eigen nummers weet te brengen, maar ook haar versies
De intussen achtenzeventig jarige Charlie Musselwhite is een icoon als het op blues aankomt. Dat bewijst de man keer op keer door zijn prachtige full-albums, maar ook door zijn al even schitterende live concerten. Met ‘Mississippi Son’ zet hij dit eerste gegeven nog eens extra in de verf. Zijn eerste full-album, ‘Stand Back! Here Comes
“Leslie West?”, hoor ik al een heel pak lezers vragen. Een beetje duiding rond deze Amerikaanse vocalist / gitarist is dan ook wel terecht. Zoals een heel pak Amerikaanse rock gitaristen begon zijn muzikale carrière in blues / blues rock middens. Met The Vagrants, een blues / rhythm & blues bandje, scoorde hij een paar
De Amerikaanse blues en roots band The Nighthawks werd in 1972 opgestart en is dus reeds vijftig jaar actief. Van de originele line-up blijft enkel nog Mark Wenner (vocals, harmonica) over. Op deze ‘Established 1972’, het eenendertigste album (!!!) voor The Nighthawks (al zitten daar een pak live registraties en een paar compilaties tussen) hoor
J-Rad Cooley is een Amerikaanse artiest die op zijn dertiende een gitaar op pakte. Een jaartje later kwamen daar ook piano en harmonica bij. Blues, country, ragtime, jazz en andere vormen van rootsmuziek vormen zijn grootste inspiratie om zijn eigen nummers te schrijven en neer te zetten. Met ‘Yard Sale’ levert hij zijn debuutalbum af.
Eric Gales en Joe Bonamassa werden beiden als tieners geprezen als blues wonderkinderen. De muzikale carrières van beide artiesten hebben ondertussen een groot verschil opgeleverd. Terwijl Joe album na album op de markt brengt die zijn talenten steeds maar meer en beter in de verf zetten, ging het met de carrière van Eric stijl bergaf.
Gitarist en vocalist Tinsley Ellis ontdekte de blues in eerste instantie middels bands als The Yardbirds, The Animals, Cream en The Rolling Stones om het maar bij die te houden. Via Britse bands dus. Korte tijd later ontdekte hij dan ook Southern rock bands (The Allman Brothers vooral) en pas daarna ontdekte hij ook pure
