Majestica is een project dat in 2019 is opgericht door Tommy Johansson, nadat hij zijn oorspronkelijke project Reinxeed (dat in 2000 het daglicht zag) opnieuw had vormgegeven. Ze debuteerden met ‘Above The Sky’, dat explosief binnenkwam. Het jaar erop brachten ze ‘A Christmas Carol’ uit, één van de weinige goede kerstplaten in zijn genre. Omdat hij vorig jaar Sabaton verlaten had, is er opnieuw tijd voor Majestica en hopla, de derde schijf is er. Verwacht je aan over-de-top clichés in epische power metal. Het album bestaat uit tien energiebommen. Als een diesel komt de opener ‘Power Train’ (https://www.youtube.com/watch?v=rBJ7L5LyAk4) op gang, maar eenmaal vertrokken is die ook … vertrokken. De schreeuw van Tommy Johansson grijpt je bij de keel en sleept je zomaar het snelle nummer binnen. Torenhoge vocalen wakkeren het vuur aan, zoals we dit van het gouden haantje gewoon zijn, het vurige fretwerk zorgt voor een pak adrenaline, melodie, virtuoze ritmesessies, kortom, … och man, wat hou ik van dit genre. Echt een goed begin van het album, een ware kick-in-the-butt. Een album vol symfonische aanstekelijke power metal, oh yes. Tommy is een ware meester in epische zang, je moet maar eens zijn Youtube kanaal opzoeken en de eigen versies van bekende nummers beluisteren. We krijgen een tweede metal injectie met ‘No Pain, No Gain’, dat bij het opzwepende refrein helemaal aan Sonata Arctica doet denken. De lat lag hoog, maar na twee nummers blijkt dat die nog niet hoog genoeg lag. Man, wat hier gepresteerd wordt, is subliem. ‘Battle Cry’ is het ideale nummer om ten strijde te trekken. Ik denk dat de vijand al verslagen is voor het gevecht goed en wel begonnen is. Go baby go. Ze laten het tempo wat zakken met het stampende ‘Megatrue’. De orkestrale opbouw van het meer dan zes minuten durend ‘My Epic Dragon’ zet je, natuurlijk aangevuld met het betere gitaarwerk, in de stemming om het uitzinnige ‘Thunder Power’ te kunnen verteren. Gierende vocalen op een donderende rollercoaster vol pingelend gitaargeweld, gimme gimme baby. Idem dito bij ‘A Story In The Night’: https://www.youtube.com/watch?v=rBJ7L5LyAk4. De intro van ‘Go Higher’ deed me instant op Battle Beast denken, waar na de ratelende bas een poppy deuntje zou verschijnen. Neen, een zoveelste power metal pareltje kwam uit de hoed. Na het epische ‘Victorious’ zet het snelheidsduiveltje ‘Alliance Anthem’ nog een laatste keer alle registers open. Het is soms moeilijk te bepalen of het album verfrissend of ouderwets is. Het klinkt erg vertrouwelijk en toch vernieuwend. Het is natuurlijk het gigantische strot van Johansson dat hier alle aandacht trekt. Er zijn niet veel mensen die zo kunnen zingen. Als daarnaast extreem fretwerk gebracht wordt met veel melodie in een donderende ritmesessie van bas en drum, dan weet je dat het goed zit. Er is gewoon zoveel om ‘Power Train’ goed te vinden: sterke songwriting, gebracht door geweldige muzikanten die alles uit de kast halen voor elk nummer. Fans zullen zich vanaf het begin tot het bittere einde thuis voelen op ‘Power Train’, een snel riff- en melodie-gedreven album vol adrenaline.

Rocking Klingon (96)

Nuclear Blast Records

Tracklist: 1. Power Train 2. No Pain, No Gain 3. Battle Cry 4. Megatrue 5. My Epic Dragon 6. Thunder Power 7. A Story In The Night 8. Go Higher 9. Victorious 10. Alliance Anthem