Cernunnos Pagan Fest @ La Ferme Du Buisson, Noisiel, Frankrijk.

We kregen iets meer zon te zien op de tweede dag van Cernunnos Pagan Fest, wat er voor zorgde dat een volk toch nog iets meer genoot van het festival en een aangename tijd in de deugddoende zon. Wij, van MUSIKA, bleven toch opnieuw meer “hangen” in de zalen waar de concerten plaats vinden.

*Foto’s: Deos*

Vandaag mag Deos openen in de kleine zaal (“L’Abbevoir”). Dit Franse gezelschap probeert ons te overtuigen van hun kunnen met een muzikale mix van black metal en death metal die ze vrij aanstekelijk neer zetten. Inspiratie haalt de band bij het oude Romeinse rijk en dat zie je overduidelijke aan de outfits. Helaas vergeten ze dat daar dan ook aangepast schoeisel bij hoort. Toch weet het kwartet ons ook niet muzikaal te overtuigen, en na een aantal nummers houden we het dan ook voor gezien. Nee, in plaats van dit Deos geef je ons dan veel beter Ex Deo, ook al ene band die inpsiraite haalt uit het oude Romeinse rijk.

*Foto’s: Det Var*

We krijgen wel een veel beter gevoel bij Det Var, een nog vrij jonge band die het muzikaal zoekt bij neo folk / Nordic folk toestanden waar vooral percussie instrumenten de dienst uitmaken. Het Franse gezelschap weet ons wel te boeien middels hun goed opgebouwde nummers. Ze creëren een beklijvende en intense sound die ons naar (veel) meer doet smaken. Wij, van MUSIKA, zetten meteen een extra sterretje bij de set van Det Var: een band, indien je van het (sub)genre houdt, om in de gaten te blijven houden.

*Foto’s: Mourning Wood*

Dat laatste hebben we dan opnieuw veel minder bij het Nederlandse Mourning Wood dat een mix van power metal en folk metal brengt waar amusement, fun en aanstekelijkheid centraal staan. Het is in ieder geval minder “ons ding”, maar het publiek in de volle zaal gaat wel overstag bij zoveel enthousiasme. Ballonnetjes, die in het publiek worden gegooid, zorgen dan ook nog eens voor extra sfeer. Wij, van MUSIKA, haken toch voortijdig af bij Mourning Wood, wegens weinig originaliteit en te veel dezelfde truck opvoeren.

*Foto’s: Les Gras Jambon*

We worden opnieuw bij de muzikale les geroepen door het Franse Les Gras Jambon, een Frans gezelschap dat zich muzikaal laat gelden aan de hand van medieval folk / medieval rock en ons zo vlot een vijftigtal minuten lang weet te boeien en te overtuigen. Het klinkt allemaaal echt wel goed en het geheel bevat de nodige aanstekelijkheid om te overtuigen. Dankzij het enthousiasme op het podium geniet een volle zaal met volle teugen van dit sympathiek gezelschap. Waarom zien we een band als Les Gras Jambon nooit eens op een podium bij ons in de buurt? We zijn er immers van overtuigd dat hun sound ook bij ons zou kunnen aanspreken.

*Foto’s: Morgarten*

Het Zwitsere Morgarten staat voor een mix van black metal en folk metal dat ze ook al heel enthousiast en aanstekelijk weten te brengen. Hun is opnieuw een stuk minder “ons ding”, maar dat deert de volgelopen zaal niet. Opnieuw moeten we immers vaststellend at de nummers originaliteit missen en dat het gezelschap dat wat wegsteekt door heel enthousiast, gedreven en energiek van leer te trekken. Nee, ook Morgarten weet ons niet écht te overtuigen of écht te bekoren.

*Foto’s: Irdorath*

Wie ons echter wel weet te overtuigen en te bekoren is het van oorsprong Wit Russische Irdorath. Ja, ook dit geheel klinkt enorm gedreven en energiek, en nogmaals ja, ook dit gezelschap staat enorm enthousiast te musiceren, maar met hun best wel donkere folk / pagan verhalen uit de geschiedenis van Wit Rusland zorgen ze voor pakken originaliteit. En alhoewel hun nummers heel vaak voorzien zijn van een heel donker en duister randje weten ze ons te verrassen met hun aanstekelijke en opzwepende sound. Wie Irdorath reeds eerder aan het werk zag / hoorde, weet dat dit gezelschap garant staat voor een stevig feestje waar melodie en kracht samen worden gebracht in uitstekende composities die zowel bij liefhebbers van folk, als pagan, als metal in de smaak vallen. Dit is, voor ons dan toch, het eerste absolute hoogtepunt van dag twee van deze editie van Cernunnos Pagan Fest.

*Fotos’: Grift*

Onder de naam Grift geeft de Zweedse artiest Erik Gärdefors zijn visie op black metal en folk weer. Hier staat hij in zijn dooie eentje op het podium met enkel een klassieke gitaar als begeleidend instrument als we de belletjes die hij aan de gitaarhals buiten beschouwing laten. Hij creëert zo eerder een folky kampvuur gevoel die wij hier niet echt vinden passen. Zeker niet na de opzwepende en energieke kracht die Ildorath ons bracht. We zullen de doortocht van Grift hier eerder vlug vergeten.

*Foto’s: Naheulband*

Ook het Franse Naheulband is minder ons ding omdat dit gezelschap het moet hebben van de humoristische bindteksten tussen hun vlot mee te brullen nummers in. Daar we taal van Molière niet voldoende meester zijn, krijgen wij, van MUSIKA, de fijnere dingen dus niet genoeg mee. Muzikaal kan je Naheulband als folk band omschrijven: wat percussie, mandoline, gitaar en viool zorgen voor de muzikale omlijsting van de stemmen. Wij blijven dus op onze honger zitten, maar een overvolle enthousiaste zaal geniet wel degelijk van dit concert.

*Foto’s: Kvaen*

Nee, geef ons dan maar veel liever de brutale en dreigende kracht van het Zweedse Kvaen, een band die black metal combineert met pagan en Viking metal. Dit viertal zorgt voor een heel dreigende en enorm duistere sfeer die een overvolle zaal gedurende een vijfenvijftigtal minuten volledig in de ban weet te houden dankzij het ook wel energieke en gedreven sound die de heren ook nog eens vrij enthousiast weten neer te zetten. Het gezelschap maakt ons zodoende opnieuw compleet wakker, maar doet dit dus niet op een zachte manier. Kvaen is dus een band die we nog wel eens meer aan het werk willen horen en zien.

*Foto’s: Moonsorrow*

Afsluiter van deze vijftiende editie van Cernunnos Pagan Fest is het Finse Moonsorrow, en dat zullen we geweten hebben! Moonsorrow zorgde immers voor een knallende afsluiter die een overvolle zaal verweesd achter zou laten. De heren bespelen het publiek met hun krachtige en enorm dreigende sound die vooral black metal uitademt, maar waarin ook wel accenten uit folk en pagan in te horen zijn. Het vijftal zorgt voor een heel energieke set die ze met een enorme podiumprésence weten neer te zetten. Vanaf de eerste tonen van de opener tot en met de laatste tonen van de afsluiter worden we geboeid door dit vijftal dat ons net niet compleet vermorzeld. Moonsorrow zorgde dus echt wel een indrukwekkende show die ons nog lang zal nablijven en die zodoende het festival op schitterende wijze afsloot.

Het zit er weer op voor deze vijftiende editie van dit uiterst knap georganiseerde festival. Twee dagen lang hebben we weer genoten van de vele bands en, net als andere jaren, staat ons boekje weer vol met bands die we extra in het oog willen houden of waar we echt nog wel meer van willen zien en horen. Dit jaar hebben we zo extra sterretjes moeten plaatsen bij Vermilia, Dordeduh, Arkona, Thyrfing, Det Var, Les Gras Jambon, Irdorath, Kvaen en Moonsorrow. Welke organisator haalt die bands, of een ervan, eens naar een podium dicht bij ons in de buurt? Zo kijken wij, van MUSIKA, al uit naar de affiche van de zestiende editie van Cernunnos Pagan Fest.

Met dank aan Chloé Bazaud en het complete team bij Cernunnos Pagan Fest.

Tekst en foto’s: Luc Ghyselen.