MEnTAL Fest @ Trax, Roeselare.

Op 22 februari ging de eerste editie van MEnTAL Fest door. Dit nieuwe festival is er een ten voordele van het geestelijk welzijn en waarvan de opbrengst integraal naar het Tejohuis gaat. Plaats van afspraak was TRAX te Roeselare. Zeven bands, binnen een diverse omkadering, kregen we voorgeschoteld. Deze eerste editie verliep vlekkeloos, en was ook totaal uitverkocht. Organisatorisch viel er geen speld tussen te krijgen, en ook de optredens waren elk op hun eigen wijze absolute top.

*Foto’s: Decision*

Het Belgische Decision mocht, met een bonte mix, van heavy metal en thrash het festival openen en haalt de mosterd bij o.a. Metallica en Pantera. Daar kan nooit iets mis mee zijn. We waren, helaas door omstandigheden, net te laat om deze band aan het werk te zien.

*Foto’s: InHuman*

We maakten ons dan maar op voor een theatraal totaalspektakel, binnen een rituele aankleding, met InHuman. Bindteksten: daar doen deze dames en heren niet aan, ze laten hun muziek voor zich spreken. Astrid, die in het verleden keyboard bespeelde, neemt nu de rol over van zangeres / frontvrouw en laat haar bijstaan door een zanger met demonische stem en dito uitstraling. De spanningsboog tussen beide zangers, vormt niet alleen een grote meerwaarde maar ook een donkere draad doorheen het verhaal. Want inderdaad vertelt InHuman een verhaal over pijn, verval en vertwijfeling. Maar ergens in de diepte doemt ook een boodschap van hoop boven die donkere brij uit, door de weemoedige sound die je een glimlach op de lippen bezorgt. Met muzikanten en uiteindelijk ook een zanger met maskers, vuurspuwende gitaren tot verpulverend drum geweld en Astrid die op het einde vastgebonden met tape haar lot ondergaat, zorgt InHuman voor een filmisch totaalbeleving die van begin tot einde aan je ribben kleeft.

*Foto’s: Sister May*

De zaal stond voor InHuman nog goed gevuld, Sister May kreeg wat minder publiek voor zich maar liet dit niet aan zijn hart komen. De band speelt een thuismatch, want werd in 2017 in Roeselare opgericht. Ze hadden het een beetje moeilijk om hun publiek echt uit hun hand te doen eten, ondanks de verbluffende inspanning die ze instrumentaal en vocaal afleverden. Want daar viel geen speld tussen te krijgen. Sister May kan je muzikaal niet in een hokje plaatsen, dat maakt het voor een doorsnee metal liefhebber niet gemakkelijker om te snappen. Wellicht ligt het daaraan? Wij zelf genoten echter van het badje aan diversiteiten dat Sister May ons aanbood. Een bonte, veelkleurigheid aan stijlen en stijlbreuken kregen we hier voorgeschoteld. Van donker naar lichtvoetig, over energiek en vuurkrachtig, tot licht experimenteren. Het was er allemaal bij. De avonturier binnen de aanwezigen, waaronder we onszelf ook rekenen, smulden hiervan dan ook met volle teugen.

*Foto’s: Secondhand Saints*

Over diversiteit gesproken: ook de affiche oogt heel divers. Neem nu Secondhand Saints ontstaan uit de assen van de pandemie deelde metalcore band Secondhand Saints met hun debuut ‘Shattered Floors’ al meteen een visitekaartje uit om “U” tegen te zeggen. Met daaropvolgende releases als ‘Dying Breath’, ‘Echoes’ en ‘Afterlife’ gingen ze volop door op hun elan. Vorig jaar nog stelden ze hun nieuwste plaat voor ‘Falling From Crage’ in concertzaal De Casino te Sint-Niklaas met een wervelende feest met een stevige hoek of drie af. Op MEnTAL Fest hadden ze het in eerste instantie een beetje moeilijk om het publiek direct murw te slaan. Maar de band bleef gewoon stevig dat gaspedaal induwen, en een bewegelijke tot spraakzame frontman spreekt zijn publiek voortdurend aan. Een waar metalcore gerelateerd feest ontstond, toen eindelijk de eerste moshpit uitbrak. Dat was het teken voor Secondhand Saints om de kraan volledig open te draaien, en ook nog wat strand bandjes in het publiek te gooien. Ook het publiek heen en weer laten dansen in een soort wave hoort daarbij. Een wervelend metalcore feestje, kregen we hier voorgeschoteld.

*Foto’s: Dyscordia*

Het viel al bij het binnenkomen op dat de grote publiekstrekker op deze eerste editie niemand minder dan Dyscordia bleek te zijn, die 2025 in het teken zetten van hun vijftiende verjaardag. De “Dyscordia Army” was zeer goed vertegenwoordigd, en de voorzitter vierde eveneens zijn verjaardag en werd daarvoor ook op het podium in de bloemetjes gezet. Muzikaal grasduint Dyscordia doorheen zijn volledige oeuvre. Er verschenen beelden op het scherm van alle releases, en ook de setlist was een soort “best off” met enkele verrassende wendingen die enorm in de smaak vielen bij het publiek. Dat publiek ging vanaf de eerste noot compleet uit de bol, de band moest er zelfs geen moeite voor doen om iedereen uit hun hand te doen eten. Maar i.p.v. een routineuze optreden te geven, legden de heren de lat zowel instrumentaal, vocaal als wat entertainende waarde betreft gewoon een paar treden hoger. Dyscordia bleef tot het einde dat gaspedaal compleet induwen, er was geen doorkomen aan. Een betere manier om hun vijftiende verjaardag met een knal te vieren, konden we ons niet indenken. In een recent interview liet de band verstaan dat ze nog meer in petto hebben dit jaar. “Dyscordia is al meer dan tien jaar één van de betere acts die ons landje rijk is en kan zich moeiteloos meten met de allergrootste op aarde. Maar vooral blijven ze ook anno 2024 nog stevig op de troon zitten, zoveel is duidelijk.”, schreven we eind vorig jaar over hun optreden op Plutofest. Dat zetten ze op deze avond nogmaals in de verf. Meer nog. Op MEnTAL Fest zagen we een band die enorm veel speelsheid uitstraalt, en klaar is voor nog eens vijftien jaar extra daaraan toe te voegen. Met zo een ingesteldheid, wordt dit een succesverhaal dat gewoon wordt verder gezet…

*Foto’s: Iron Mask*

Plots stond er veel minder volk in de zaal, Nochtans brengt Iron Mask een update naar de heavy metal van de jaren ’80 en spreekt een heel ruim publiek aan metal tot hard rock liefhebbers hiermee aan. Bij zo een typisch jaren ’80 heavy metal concert horen ook lange gitaar of drum solo’s, en net dat onderdeel van wat Iron Mask bracht kon ons nog het meest bekoren. De vlijmscherpe riffs klieven doorheen ons vlees als een scheermesje, dat is hoe we onze gitaar riff nog het liefst voorgeschoteld krijgen. Het zorgde dan ook voor menig haartje op de armen dat rechtop kwam te staan. Niks nieuws onder de zon, honderden keren voorgedaan wat Iron Mask doet, maar dat voortdurend optrekken van een ondoordringbare muur boordevol aanstekelijke gitaar riedels, met een zanger die het vooral moet hebben van een zin tot entertainen trok ons toch het meest over de streep.

*Foto’s: Chaoseum*

De enige niet Belgische band, Chaoseum, mocht afsluiten. Dit Zwitserse gezelschap werd in 2018 opgestart en zorgt voor ene mix van nu metal en metalcore om zich muzikaal te laten gelden. We hoorden binnen de sound vaak streepjes Korn te revue passeren, maar er was ook een wat mysterieus en zelfs theatraal kantje te merken op dat podium, wat dit optreden toch wel redelijk uniek maakt. Voor een sterk uitgedund publiek, het was ondertussen al ver na middernacht geworden, zorgde Chaoseum niet enkel voor een bijzondere kers op de taart. Wat totaalbeleving betreft, vormen ze trouwens ook de rode draad doorheen de ganse dag van deze geslaagde eerste editie MEnTAL Fest. Een bonte samenstelling van veel diversiteiten, een beetje theater, een streep aanstekelijke heavy metal tot een waar metalcore gerelateerd feest om “U” tegen te zeggen. En dat is ook wat Chaoseum ons tot de vroege uurtjes weet voor te schotelen.

Met dank aan vzw Different Mind en het complete MEnTAL-team.

Tekst: Erik van Damme.

Foto’s: Andy Maelstaf.