Het Welshe Ofnus maakt het zichzelf niet gemakkelijk: behoorlijk lange songs volstoppen met atmosferische black metal, het is niet iedereen gegeven om de aandacht erbij te houden. Gelukkig weet deze bende goed waar ze mee bezig zijn en zit er flink wat variatie in. Met momenten doet Ofnus denken aan Ancient, mocht die laatste epen van acht minuten pennen en constant erg sferisch aan de slag gaan. Misschien zijn het vooral de vocalen die daar voor iets tussen zitten. Op een bed van eenvoudige synthlijnen komen hamerende drums en vaak giftige gitaarriffs ten dans spelen. Hier en daar probeert de vocalist ook eens iets anders uit, maar zijn giftige rasp is veruit het beste wapen in zijn arsenaal. Het album ademt een soort melancholie uit die wel meer kan geassocieerd worden met het Verenigd Koninkrijk. Waarschijnlijk zit de overdaad aan regen daar voor iets tussen. Ofnus verstaat de kunst van degelijke songs pennen, maar het mag gezegd worden dat ze vaak net iets te lang zijn. Zo is er bijvoorbeeld weinig reden om ‘Reflections Of Delusion’ een dikke acht minuten te laten doorgaan. Dan heeft een sfeervolle beuker als ‘Throes Of Agony’ niet meer nodig dan een goeie vier om de klus te klaren. Speciale vermelding ook voor de solo’s die geregeld een bluesy insteek vertonen, dat is iets wat een mens niet zo vaak meer tegenkomt. In ieder geval: ‘Valediction’ is een meer dan degelijk album voor liefhebbers van sfeervolle black metal, maar de songs zijn geregeld iets te lang om van een echte klepper te kunnen spreken.

Guy Van Campenhout (74)

Naturmacht Productions NP 186

Tracklist: 1. The Shattering 2. Reflections Of Delusion 3. Throes Of Agony 4. Proteus 5. Zenith Dolour 6. Valediction 7. Alazia