Slam, slammer, slammest: de heren van Relics Of Humanity zijn na een pauze van vijf jaar terug aan het front met een nieuw album. Wie de band een beetje kent, weet ongeveer wat te verwachten met loodzware passages die het sap uit de ledematen knijpen, versnellingen met die typisch hoge snaredrum waardoor alles ratelt en knalt en daarboven een lekker diepe putgrom waar geen zinnig mens iets van woorden in herkent. Ja, Relics Of Humanity is behoorlijk extreem, maar de broodnodige groove is alomtegenwoordig. ‘Absolute Dismal Domain’ kent een resem songs waarop het hoofd ongecontroleerd begint te knikken en te zwaaien. ‘In The Name Of Ubiquitous Gloom’ is zo’n loeier van een track die in verhouding best snel is, maar het zijn de breakdowns en de trage riffs die het geheel zo’n moloch van brute death metal maken. ‘Paralyzing The Light II’ beschikt trouwens over super succulente riffs waar vooral de basgitaar mooi naar voren komt. Het lijkt contra-intuïtief, maar het album klinkt traag. Dat is geen verwijt, maar de algehele vibe zit in het groovy spectrum. Eens de laatste tonen van afsluiter ‘Dominion’ zijn weggestorven, kruipt de vinger naar de play-knop om dit etterend monster nogmaals richting de eindmeet te laten kruipen. Dat dit laatste bijzonder hard gaat afhangen van de voorliefde voor logge slam spreekt vanzelf. De liefhebbers weten weer wat te doen.

Guy Van Campenhout (81)

Willowtip Records

Tracklist: 1. Omen Apollyon 2. Summoning Of Those Who Absorbed 3. Taking The Shape Of Infinity 4. In The Name Of Ubiquitous Gloom 5. Paralyzing The Light II 6. Absolute Dismal 7. Smoldering Of Seraphim 8. His Creation That No Longer Exists 9. Dominion