Wil je eens onthaasten, volledig “zen” worden in de rat race van het dagelijkse leven, luister dan naar ‘Some Last Echo’, het negende album van de in 1996 opgerichte Milanese band Canaan uit Italië. Hun vorig werk ken ik niet maar hun nieuwste album mag er wel zijn. We horen een mix van darkwave, synthwave en prog. De cleane zang is donker en zwaar maar vol emotie en van prima kwaliteit en doet bij wijlen aan Empyrium denken. Het muzikale doet wat aan Lunatic Soul, het solo initiatief van Markusz Duda van Riverside denken. De combinatie is heerlijke, rustige muziek om bij weg te dromen. Bij momenten zelfs een hypnotiserende vibe. De synthesizers zijn continue aanwezig maar dan wel op de achtergrond, waardoor nooit storend. Beluister dit album alleen in een erg rustige omgeving, dim de lichten, steek een kaars aan, leg je in een luie zetel, en geniet. Je wordt als het ware in de boxen gezogen en je wordt één met de muziek in een fase van volledige ontspanning en rust. Dit heeft niets met metal te maken maar is goed door zijn eenvoud en de klasse van de artiesten. Niet iets voor elke dag te beluisteren maar een zeer leuke afwisseling naast het metalgeweld waar we fan van zijn. De muziek van Canaan heeft een louterend effect.

Bart Verlinde (82)

Eibon Records

Tracklist: 1. Anger Tides 2. Like A Broken Flag 3. The Traveller 4. Dissolved 5. No One 6. A Dream To End All Dreams 7. In A Place I Have Never Seen 8. All These Sins 9. Takers 10. My Will 11. A Minor Life 12. The Last Of My Kind