Anvil, Jet Jaguar, Viva La Wolfe @ Hell, Diest.

Anvil was vrijdag te gast in Hell, een optreden waar velen naar uitkeken zo bleek, want reeds een tijdje voor aanvang was Hell volledig uitverkocht. De Canadese metal pioniers namen Viva La Wolfe en Jet Jaguar mee in hun kielzog.

*Foto’s: Viva La Wolfe*

Het Deense Viva La Wolfe gaf de aftrap om 20:00 voor een al zo goed als helemaal gevulde zaal. En hoewel onbekend voor de meeste aanwezigen, kregen zij op een mum van tijd iedereen meegesleurd in hun enthousiasme met hun mix van hard rock en grunge. Wel een beetje knullig dat het drumstel van de twee support bands voor het drumpodium opgesteld stonden. Blijkbaar mocht het drumstel van Anvil niet gebruikt worden door de twee meereizende acts. Sneu toch wel vind ik. Gelukkig maakt Hell geen enkel onderscheid tussen eender welke bands, en was het geluid vanaf de eerste noot top notch in orde.

*Foto’s: Jet Jaguar*

Het Mexicaanse Jet Jaguar was voor mij een nobele onbekende, maar ook zij konden net zoals Viva La Wolfe rekenen op een uitbundig publiek die hun mix van heavy metal en speed metal enorm weet te waarderen.. Ondergetekende was nogal onder de indruk van deze bands, dus in vastberaden tred naar de merchandise om de muziek te kopen, op cd of elpee. Dat was een koude douche. Geen van de twee bands had fysieke exemplaren bij. Maar ik kon het wel allemaal beluisteren op spotify werd me meegedeeld. Fuck dat, ik wil mijn muziek op fysieke dragers!

*Foto’s: Anvil*

Gelukkig was Anvil wel voorzien van deze hebbedingen, zodat ik dan ook meteen hun nieuwe elpee heb aangeschaft. Toen was het tijd aan de band met misschien wel de meest charismatische en goedlachse frontman. Fucking Anvil is on stage! Twee derde van de band toch, want Lips stond tijdens het eerste nummer gewoon tussen het publiek te shredden met een bijna ongezien spelplezier. Het werd een bloemlezing uit hun uitgebreide oeuvre van een lange carrière. Het lijkt wel of Anvil er gewoon altijd al was. Krakers vanuit een ver verleden werden afgewisseld met de krakers van de toekomst. Afsluiten deden ze met de bijna ultieme metal classic ‘Metal On Metal’.

De nostalgische ik reed met een fijn gevoel huiswaarts, en ik ben er zeker van dat ik niet de enige was die met dit gevoel Hell verliet.

Tekst: L.E.

Foto’s: Peter Vangelder.