Het Noorse Slomosa is afkomstig uit Bergen, naar verluidt de natste stad van Europa maar evenzeer bakermat van een hoop bands binnen de wereld van de zware metalen. Slomosa tapt echter uit een compleet ander vaatje. Toen zanger / gitarist Benjamin Berdous in 2016 de band samen met een paar vrienden begon, waren ze vooral geïnspireerd door de stoner / desert rock van Queens Of The Stone Age. Omdat er in Noorwegen geen sprake is van een woestijn maar wél van desolate landschappen in de vorm van de toendra, noemden ze hun muziek “Tundra Rock”. En voila, meteen de titel voor hun tweede album. Het debuutalbum van Slomosa – toepasselijk eenvoudigweg ‘Slomosa’ getiteld – was een schot in de roos en bezorgde de band optredens door grote delen van de wereld waarbij ze intussen menige festivalaffiche mochten sieren. Het is o.a. op Alcatraz 2023 dat ondergetekende hen live aan het werk zag en meteen onder de indruk raakte van hun catchy riffs. Op deze ‘Tundra Rock’ gaan ze verder waar ze bij hun debuut stopten. Kortom, de opzwepende stonerriffs swingen de pan uit al is één en ander misschien nog net dat tikkeltje melodieuzer en zeker donkerder dan op het debuut. Zo gaat de meest recente single ‘Battling Guns’ over het conflict in Palestina – Benjamin Berdous heeft deels Palestijnse roots – hetgeen het album meteen een actueel maar dus ook rauw randje geeft. Opener ‘Afghansk Rev’ is volledig instrumentaal maar neemt je meteen helemaal mee in de sfeer van het album. Want feit is en blijft dat Slomosa verdomd aanstekelijke stoner rock uit de mouw weet te schudden. U moet uiteraard enige affiniteit hebben met het genre maar dan wordt u werkelijk meegezogen door een stel rasmuzikanten die hoewel opererend in een genre dat van verre herkenbaar is, toch een eigen klemtoon weet te leggen. De prachtige stem van Benjamin Berdous is daar allerminst vreemd aan. Tweede stem van bassiste Marie Moe maakt het helemaal af – we kunnen u hierbij meegeven dat zij ook live met een deel van de aandacht gaat lopen, niet in het minst door haar speelstijl op bas. Op het nummer ‘Red Thundra’ opent zij met haar stem de debatten en laat ze even blijken over welke stemgeluid ze beschikt. Voor we er erg in hebben, belanden we bij afsluiter ‘Dune’ wat zonder meer dé meezinger zal zijn bij optredens. Catchy repetitief nummer dat zelfs met meer dan vijf minuten veel te snel voorbij is – net zoals het gehele album overigens. Negen nummers die aan je voorbijflitsen op nog geen veertig minuten, repeat is de enige mogelijke reactie. Een zéér verslavend plaatje als u het ons vraagt én een meer dan waardige opvolger voor het ijzersterke debuut. Méér kan een mens niet verlangen. En excuseert u ons, nu gaan wij nog een eind weg mijmeren bij het beeld van uitgestrekte grasvelden met Slomosa als perfecte soundtrack.
K.H. (90)
Stickman Records
Tracklist: 1. Afghansk Rev 2. Rice 3. Cabin Fever 4. Red Thundra 5. Good Mourning 6. Battling Guns 7. Monomann 8. MJ 9. Dune