Huginns Awakening Fest @ Wellington Hippodroom Renbaan, Oostende.

Na een geslaagde eerste dag, en een kort nachtje, is het tijd voor de tweede dag van Huginns Awakening Fest. Onder een stralend zonnetje rijden we de parking op en kunnen we, net zoals gisteren, meteen binnen zonder spoor van wachtrijen.

*Foto’s: World Decay*

Het Limburgse World Decay mag de aftrap geven. Ze brachten vorige week hun eerste langspeelplaat uit getiteld ‘Unholy Sacrifice’ met enkele toppers als meezinger ‘Goat Rider’ en het melodische ‘Raiders In The Holy Land’. De band bracht ze vol overtuiging en ondanks het vroege uur stond er al aardig wat publiek. Strakke gitaren, melodische solo’s en aggresieve, uitgespuwde teksten zorgen ervoor zetten de puntjes op de i. Net zoals Axident gisteren bewijst ook World Decay dat de Belgische thrash-scene alive and kicking is. Eentje om te volgen!

*Foto’s: Scavenger*

Het eveneens Belgische Scavenger mocht als volgende aantreden. De band werd oorspronkelijk in 1980 als Deep Throat opgestart en veranderde in 1984 de naam naar Scavenger. Met deze bezetting is in 1985 één album verschenen getiteld ‘Battlefields’. Sinds 2018 is de band terug actief, en vanaf 2020 zijn er geen “originele” leden meer in de band. De meest opvallende verandering is dat de vocals nu worden verzocht door een vrouw: Tine Callebaut. De band had duidelijk veel plezier op het podium en de nummers kwamen ten volle tot hun recht. Alle nummers (m.u.v. de finale) komen van hun nieuwste telg ‘Beyond The Bells’. Als afsluiter presenteerden ze hun versie van ‘Motori’, waar ze bijgestaan werden door muzikanten van o.a. World Decay.

*Foto’s: Violent Sin*

Violent Sin mocht vorig jaar Huginns Awakening Fest openen. Vandaag mochten ze opnieuw aantreden en stond er, o.a. dankzij de veel vlottere ingang, een pak meer volk in de zaal. De Kortrijkzanen starten hun set aan een verschroeiend tempo die zelden aflaat. Het geluid liet het, zeker wat meer achterin, met momenten afweten waardoor er nogal een warrig geluid met voornamelijk bas doorkwam. Misschien een reden om toch wat meer vooraan te gaan staan?

*Foto’s: Incinerate*

Het Antwerpse Incinerate mag de vandaag de Belgische delegatie afsluiten. Het trio neigt vooral richting death metal en eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik er niet de grootste fan van ben. De nummers lopen door elkaar zonder hooks of houvast en de band gaat presenteert zich ook vrij statisch op het podium. Ongetwijfeld zullen hier liefhebbers voor zijn. Voor mij is het een goed moment om even uit te rusten op een stoel en het optreden vanaf het VIP-balkon te volgen.

*Foto’s: Cobrakill*

Cobrakill mocht als eerste internationale act aantreden. Ik heb de Duitsers leren kennen na hun nieuwste telg ‘Serpent’s Kiss’ te mogen reviewen (https://www.musika.be/2024/02/15/cobrakill-serpents-kiss/). Muzikaal was het top. De vijfkoppige band weet de sfeer van het album perfect live te recreëren en kon ik amper op fouten betrappen. Qua act is het eighties….héél eighties waarbij de grens tussen grappig en belachelijk soms akelig dun was. Vooral de bindteksten van de frontman, al dan niet in falsetto gebracht, hielden weinig steek. Cobrakill bracht wel een aangename verandering van spijs ten opzichte van de vorige band kon ook op de steun van het aanwezige publiek rekenen.

*Foto’s: Kryptos*

Het Indische Kryptos bestaat al sinds 1998 en maakt zich op om in juli hun zevende album, ‘Decimator’, te lanceren. Het gaat ze niet voor de wind, gezien ze bij de start van de Europese tournee bestolen zijn van onder andere twee gitaren en hun drumset. Ze speelden dus op geleend materiaal, al ging dat ook niet van een leien dakje. De gitaar van de frontman bleek na één nummer niet te werken en het duurde even voor er een vervanger gevonden werd. De band zette echter door en na een nummer of twee op slechts één gitaar werd er een vervanging gevonden. Het publiek kon hun klassieke thrash absoluut smaken: de moshpit opende en crowdsurfers begonnen aan hun verkenningsrondjes. Ik heb enorm genoten van hun set, songs én de manier waarop ze, zelfs met alle problemen, toch het beste van zichzelf gaven.

*Foto’s: Vulture*

Vulture heeft de moeilijke taak Kryptos op te volgen. De Duitsers zijn ondertussen negen jaar actief en hebben afgelopen maand hun vierde album ‘Sentinels’ uitgebracht. Ze brengen klassieke bay area thrash overgoten met een sausje NWOBHM. Over het visuele aspect is in elk geval nagedacht. Zowel beide gitaristen als de bassist spelen op dezelfde vorm gitaar (BC Rich), allen in knalrood geschilderd. Het duurde niet lang of de eerste crowdsurfers kwamen naar voren en zowel band als publiek genieten. De band had me vorig jaar al weten te verrassen op hun passage te Eindhoven, en doen dit vandaag vlotjes over. Tijd dat ik dat nieuwe album eens onder de loep neem!

*Foto’s: Enforcer*

Ik heb het geluk gehad de Zweden van Enforcer vorig jaar al twee keer live mee te pikken. Hun speed / heavy metal is op zichzelf al enorm catchy en aanlokkelijk. Gooi er nog eens een energieke live-performance bij en je hebt een succesverhaal. Dat is exact wat Enforcer doet. De mannen geven een uur lang het beste van zichzelf, dartelen rond op het podium en manoeuvreren zich in al dan niet comfortabele poses. Het staat steeds garant voor een audiovisueel spektakel en ook vandaag stellen ze niet teleur. Ze zetten het publiek meteen naar hun hand. Met de ballad ‘Nostalgia’ halverwege hun set bieden ze een moment om op adem te komen. Hoewel er anno 2024 niet meer veel aanstekers aanwezig zijn, worden de lampjes van de GSM’s massaal ontstoken. Na de “pauze” zet Enforcer ‘Mesmerized by Fire’ in en komen de golven crowdsurfers opnieuw op gang. Zelfs al ben je geen fan van hun stijl, dwing hun show en présence op het podium het nodig respect af.

*Foto’s: Suicidal Angels*

Gedaan met swingende, melodieuze muziek voor vandaag. Het Griekse Suicidal Angels mag als volgende het podium bestijgen en wie Suicidal Angels zegt, zegt ongeremde agressie en moshpits. De band bestaat reeds drieëntwintig jaar en heeft ondertussen acht albums op de teller staan. Het is vooral de recentere albums die de voedingsbodem zijn voor de setlist. Hoewel ik persoonlijk erg gecharmeerd ben door ‘Sanctify the Darkness’ en ‘Dead Again’, heeft ‘Years of Aggression’ uit 2019 een hele zet gegeven aan hun populariteit. De eerste twee nummers blijft het al bij al beschaafd, maar al snel komt de moshpit op gang en kan de security amper volgen om de crowdsurfers op te vangen. Het nummer ‘Bloodbath’ mochten we vrij letterlijk nemen bij een uitschuiver in de moshpit. Het rode kruis kwam kort tussenbeide terwijl de band een korte pauze inlaste. Na enkele ogenblikken werd het nummer opnieuw ingezet in ging de menselijke draaikolk verder zijn gang. Helaas moesten ze hierdoor ‘Apokathilosis’ laten vallen uit de setlist. Suicidal Angels kwamen, zagen en overwonnen. Zoals steeds bewijzen ze hier weer hun kunnen.

*Foto’s: Exhorder*

Als afsluiter van de tweede dag Huginns Awakening Fest mag Exhorder aantreden. Ze touren om hun nieuwste telg ‘Defectum Omnium’ te promoten en dit is de eerste stop in hun Europese campagne. Hun nieuwe nummers, waaronder ‘Under The Gaslight’ komen live bijzonder goed tot hun recht. Hoewel iedereen wel ruimte maakt voor een moshpit, komt deze maar moeilijk op gang. Maar goed, morgen is er nog een dag vol kleppers dus er moet wat reserve in de tank blijven.

Dag twee was opnieuw even geslaagd als de eerste. De voor mij gekende bands zoals Enforcer en Suicidal Angels knalden zoals verwacht én er zijn opnieuw enkele bands op mijn radar gekomen om verder te volgen zoals Kryptos en Vulture.

Met dank aan Angelo Markey en het complete team van Huginns Awakening Fest.

Tekst en foto’s: Thomas Vervoort.