Ik ga eerlijk zijn: bij ondergetekende staat Necrophobic eigenlijk nooit bovenaan het lijstje als ik mijn favoriete bands moet gaan opnoemen. Toch zorgt dit Zweedse gezelschap steevast voor albums die ik koester. Ook de live concerten die ik reeds bijwoonde van de band zorgden er steeds opnieuw voor dat de band extra in mijn waardering steeg. Hoe het dan komt dat ik de band nooit opnoem als men naar mijn favoriete bands vraagt … geen idee dus. Dit volledig terzijde. Necrophobic werd in het Zweedse Stockholm in 1989 opgestart door Joakim Sterner (drums) en Blackmoon (gitaar) met de bedoeling een donkerder gekleurde versie van de toen gangbare death metal sound af te leveren. Iets waar het gezelschap, als je het mij vraagt, echt wel in is geslaagd. Eerst zorgde het gezelschap voor een aantal demo’s om hun sound kenbaar te maken. Vanaf het debuut, de ep ‘The Call’, zagen we de populariteit van hun mix van death metal en black metal zienderogen groeien. Ondertussen zorgde de band, met wisselende line-up’s, reeds voor een uitgebreide discografie en bij geen enkel van die werkstukken zakt het niveau ook maar enigszins. Dat geldt opnieuw voor het nieuwste album voor Necrophobic. ‘In The Twlight Grey’ is het tiende full-album voor de band – tegenwoordig zijn dat Joakim Sterner (drums), Anders Strokirk (vocals), Sebastian Ramstedt (gitaar), Johan Bergebäck (gitaar) en Tobias Cristiansson (bass) – dat tien tracks telt en goed is voor iets meer dan vijftig minuten muzikaal vertier als je houdt van een mix van black metal en death metal. Track na track weet Necrophobic ons opnieuw te overtuigen van hun kunnen. We krijgen opnieuw mooi opgebouwde en gearrangeerde nummers te horen die zowel kracht, als dreiging, als agressie, als melodie bevatten. Telkens meer dan voldoende om ons een enorm goed gevoel te geven. Echt vernieuwende accenten vinden we niet in de sound van Necrophobic, maar is dit werkelijk nodig als je een sound kan creëren die enorm boeiend, intens en beklijvend is en waar een heel pak muziekfanaten voor vallen? We krijgen het in ieder geval opnieuw heel warm bij het dreigende en best wel agressieve muzikale geweld dat de heren weten neer te zetten. Een extra pluim steken we daarbij op hoed van vocalist Anders, maar ook de gitaristen krijgen van ons een extra pluim wegens de echt wel heel melodieuze gitaarsolo’s die in elke track opnieuw veel aandacht opeisen. Maar hey, dan verdient ook de basis – bass en drums – ook een extra pluim want zonder een stevig fundament kunnen de overigen niet extra schitteren. Met andere woorden: ja, we vallen weer als en steen voor het nieuwe full-album van het Zweedse Necrophobic. En nogmaals “ja”, we verwelkomen de heren heel graag op een of ander podium in de buurt.

Luc Ghyselen (98)

Century Media

Tracklist: 1. Grace Of The Past 2. Clavis Inferni 3. As Stars Collide 4. Stormcrow 5. Shadows Of The Brightest Night 6. Mirrors Of A Thousand Lakes 7. Cast In Stone 8. Nordanvind 9. In The Twilight Grey 10. Ascension (Episode Four)