Cernunnos Pagan Fest @ Ferme Du Buisson, Noisiel, Frankrijk.

Dag van het Cernunnos Pagan Fest begint, naar goede gewoonte, een uurtje eerder dan de eerste dag. Opnieuw wordt er afgewisseld geopteerd voor een concert in de kleine zaal (‘l’abreuvoir’) en een in de grote zaal (‘La Halle’). Domper op de feestvreugde was wel het weer, want na een mooie dag gisteren met veel zon en een aangename temperatuur, kregen we dit keer heel wat regen te verwerken. En alsof dat nog niet genoeg was, zorgde een technische storing ervoor dat een aantal luiken in het dak van de grote niet gesloten konden worden zodat een pak water ook daar naar beneden kwam en dat o.a. kortbij de plaats waar de mengtafels geposteerd stonden. Met man en macht probeerde de organisatie dat euvel te verhelpen, wat wel lukt, maar wat er ook voor zorgde dat de programmatie uit liep. En als alles dan opgelost lijkt, slaat het alarm, net als gisteravond, nog eens aan.

*Foto’s: Orkhys*

Het Franse Orkhys mag de aftrap geven in de kleine zaal en doet dit met veel overtuiging en enthousiasme. Hun knappe set – de band wordt in het vakje symphonic metal ondergebracht maar wij horen een heel stevige sound die richting black metal neigt met folky klanken – wordt in ieder geval heel goed ontvangen door de aanwezigen. Kracht en melodie worden mooi samen gebundeld, terwijl de folky accenten vooral te vinden zijn in het gebruik van een harp en een akoestische gitaar. Orkhys zorgde zo voor een prima start van dag twee.

*Foto’s: Perchta*

Het was dus (lang) wachten, zo’n half uur toch, vooraleer we de grote zaal mochten betreden, maar het was het wachten meer dan waard, want Perchta zorgde al meteen voor een hoogtepunt. Dit gezelschap rond de gelijknamige Oostenrijkse artieste ment black metal met pagan. Dit zorgt voor een sound die enorm uiteenlopend is. Gaande van momenten waarop je bijna een speld hoort vallen tot immens dreigende en krachtige black metal uitbarstingen met alle graduaties er tussen. Dit zorgt er ook voor dat Perchta bijna fluisterend uit de hoek kan komen, cleane vocalen aan wendt, maar ook hoog ijselijk gekrijs produceert. Het zorgt in ieder geval voor een heel intens en beklijvend geheel dat niemand onberoerd laat, al waren op Cernunnos Pagan Fest meer voorstanders dan tegenstanders te noteren. Een set die lang op ons blijft inwerken.

*Foto’s: La Masnie Hellequin*

Compleet anders gaat het er aan toe bij het Belgische La Masnie Hellequin. Dit gezelschap kiest er immers voor om de instrumenten te laten spreken en dan zijn dan vooral “oude” instrumenten als doedelzak, draailier en nyckelharpa. Ondersteuning krijgen die instrumenten wel van elektrische gitaar, bass en drums. Het gezelschap doet het compleet instrumentaal en is een lust voor oor en oog, want alle leden van La Masnie Hellequin, met uitzondering van de drummer uiteraard, bewegen vlot over het podium terwijl ze geen enkele noot missen. Toch blijven we zelf een beetje op onze honger zitten wegens geen vocalen. Enkel de bindteksten zorgen voor wat duiding. Maar, hey, als een dansbaar feestje wil hebben met medieval folk, en een streep metal, ben je bij La Masnie Hellequin wel aan het goede adres.

*Foto’s: Nydvind*

Ook het Franse Nydvind weet ons niet compleet omver te blazen ondanks het feit dat de heren er heel krachtig, energiek en gedreven tegenaan gaan. De band wordt omschreven als pagan metal band, maar wij horen eerder een melodic black metal sound met inderdaad wel wat pagan invloeden. De sound is in ieder geval heel krachtig en dreigend te noemen, maar bevat wel voldoende melodie. Nydvind zorgt dus voor set die we best wel “oké” vinden, maar die zeker niet zal blijven hangen of nazinderen.

*Foto’s: Domhaim*

Dat geldt ook voor de set van het Noord-Ierse Domhain dat voor een mix zorgt van post black metal en shoegaze. Het viertal zorgde hier voor vijf tracks gedurende hun vijftig minuten durende set die heel wat kalme momenten telt en die men afwisselt met heftige en dreigende erupties. Hier en daar menen we zelfs wat doom invloeden te ontdekken, terwijl het gegeven folk of pagan toch eerder heel minimaal te noemen is. Domhain zorgde nog maar voor een ep met drie nummers, ‘Nimue’ (2023), en presenteerde de aanwezigen alvast op een compleet nieuw nummer dat de band voor de allereerste keer bracht tijdens een live concert.

*Foto’s: Widilma*

Nog meer achterstand op gebied van de timetable kregen we bij Widilma omdat men de balans niet goed afgesteld kreeg. Widilma is en Brits gezelschap dat opteert voor een neo folk met accenten uit Keltische en Noordse (Viking) folk. Het gezelschap zorgt voor een totaal spektakel dat ons doet denken aan Heilung, maar dan wel maar met een stem. We krijgen immers een pak slagwerk te horen. Pauken, trommels, belletjes, blokken hout, blokken ijzer, … het wordt allemaal gebruikt om ritmische klanken te produceren. Een fluit en ander blaasinstrumenten, die we ook al kennen van bijvoorbeeld Wardruna, en de heel intense vocalen zorgen voor de rest. Het geheel krijgt zodoende een rituele sfeer, dat ook visueel gebracht wordt. Widilma zorgt zodoende voor een heel beklijvend en intens geheel dat, zeker bij liefhebbers van Heilung, hoog kan scoren. Wij waren alvast onder de indruk van het spektakel en plaatsen dan ook een extra uitroepingsteken achter de set van Widilma.

*Foto’s: Belore*

Door het feit dat de timetable zo uit de hand was gelopen, misten we het grootste gedeelte van de set van Belore. Wat we wel zagen en hoorden van dit Franse gezelschap was een heel stevig en krachtig sound die men energiek en heel gedreven op de planken neer zet. Hun epische atmospheric black metal sound werd in ieder geval enorm gesmaakt door de aanwezigen in de kleine zaal. Onze excuses alvast aan de heren van Belore, want beide albums die we in onze collectie hebben liggen, vinden we absolute top en we kijken dan ook al enorm uit naar het nieuwe album dat begin april op de markt komt.

*Foto’s: Vanir*

Het Deense Vanir komt meer in meer in het vaarwater terecht van Amon Amarth, een mix van melodic death metal en Viking metal, maar is bijlange na nog niet zo indrukwekkend. Toch is de sound van de gezelschap zowel heel krachtig, als melodieus, als aanstekelijk te noemen. De heren zorgden voor ene heel gedreven en energiek geheel dat ze heel enthousiast weten te brengen. We horen tijdens de bindteksten ook nog vertellen dat de Deense vlag de oudste nog bestaand vlag uit de geschiedenis is en dat die dan ook heel fier gebruikt wordt tijdens hun toch wel daverende set, spreekt voor zich. De heren grasduinden in hun ondertussen mooie discografie om ons van een daverende set te voorzien. Een missie die zeker geslaagd mag genoemd worden voor Vanir als we terug kijken op deze set.

*Foto’s: Lyrre*

Het Poolse Lyrre werd opgestart door ex Eluveitie draailierspeelster Michalina Malisz en haar levenspartner gitarist Piotr Martus. Met nog een stevige ritmesectie (bass en drums) erbij zorgde dit viertal voor een heel stevige en krachtige set waar vooral Michalina mag schitteren. De sound van het het kwartet kunnen we ergens situeren als een mix van post rock / post metal maar dan wel met draailier en gitaar in de hoofdrollen. We mogen ook de vocalen van Michalina niet vergeten want die zorgen er mede voor dat Lyrre wel degelijk voor een mooie sound zorgt. Toch hebben we het gevoel dat we het na een paar nummers al eens eerder hebben gehoord. Daarmee willen we zeker niet negatief overkomen, integendeel, al is het muzikaal ook een (sub)genre dat we iets minder smaken.

*Foto’s: Harp Twins*

Als afsluiter van deze editie van Cernunnos Pagan Fest haalden de organisatoren het Amerikaanse Harp Twins naar Frankrijk. Harp Twins is een tweeling die een klassieke muzikale vorming meekregen op harp, maar uiteindelijk beslisten om daar rock en metal mee te gaan brengen. De twee zusjes zijn inderdaad ware kunstenaressen op de harp en brengen hier een aantal instrumentale versies van bekende metal klassiekers. Zo horen we instrumentale versies van o.a. Metallica’s ‘Nothing Else Matters’, Blue Öyster Cult’s ‘Don’t Fear The Reaper’, AC/DC’s ‘Highway To Hell’ en Iron Maiden’s ‘Don’t Fear The Reaper’ langskomen. Maar hoe goed de dames zich ook kwijten van hun taak en hoe mooi dit ook allemaal klinkt, we missen de kracht die die nummers normaal in zich hebben. Gelukkig warmen we ons extra op aan de hilarische bindteksten tussen de nummers waar de beide zusjes met elkaar “bekvechten”. Na een tijdje worden Harp Twins op het podium vergezeld van Wolfgang Twins, twee drummende broers. En dan krijgt hun show wel de nodige kracht mee. We noteren in ieder geval een erg geslaagde versie van Black Sabbath’s ‘Paranoid’, maar ook de thema nummers van ‘Vikings’ en ‘Game Of Thrones’ worden vakkundig neergezet. Al bij al een wat eigenzinnige, maar wel geslaagde, afsluiter van deze editie van Cernunnos Pagan Fest.

Het was opnieuw twee dagen genieten van heel veel moois op deze editie van Cernunnos Pagan Fest, een mooi georganiseerd en heel aangenaam festival dat uw steun zeker en vast verdiend! Wij hebben in ons boekje alvast volgende namen met een extra ster, en uitroepingsteken, genoteerd: Blóð Dýr, Perchta en Widilma. Dat betekent niet dat we overige bands niet meer aan het werk willen zien / horen, maar dat drietal stak er voor ons toch stevig bovenuit!

Met dank aan Chloé Bazaud en het complete team van Cernunnos Pagan Fest.

Tekst en foto’s: Luc Ghyselen.