Therapy?, Bokassa @ Trix, Antwerpen.

Vooraleer de Noord-Ierse rockers van Therapy? aantraden, mocht het Noorse gezelschap Bokassa de aanwezige troepen opwarmen. Hoewel dit trio behoorlijke adelbrieven kan voorleggen o.a. als touropener voor Metallica en Ghost, was het onze eerste live kennismaking met de band. En we kunnen u vertellen dat de heren een performance brachten die zéér de moeite waard was. Je merkt aan alles dat ze over een ruime podium-ervaring beschikken – we kunnen ons niet herinneren ooit eerder een zanger / gitarist te hebben gezien die aan zijn microfoonstandaard een blikjeshouder bevestigd heeft. Ze blijken daarenboven ook over eenvoudigweg steengoede, meeslepende nummers te beschikken. Waar het publiek aanvankelijk merkbaar kwam voor de hoofdact van de avond, kreeg Bokassa vrij snel beweging in de massa. Hun mix van punk, hardcore, groove en stoner – zelf spreken ze van stonerpunk – werkt wonderwel om een feestje in gang te zetten. Dat de heren tussen de nummers door met het nodige gevoel voor humor het publiek aanspreken, maakt de show helemaal af. Het was ronduit jammer dat ze slechts een half uur de tijd kregen. Wél moeten we opmerken dat de drums werkelijk pokkeluid in de mix zaten waardoor de zang niet altijd even goed tot zijn recht kwam.

*Foto’s: Bokassa*

Van waar wij stonden – traditiegetrouw vlak aan de mengtafels – was het geluid van Therapy? dan weer wél subliem. Dat de jarenlange staat van dienst van één van onze favoriete rockbands hun enthousiasme na méér dan dertig jaar nog niet verminderd heeft, bleek eens temeer. Dat het enthousiasme van hun fans ondanks de steeds talrijker aanwezige grijze haren even onverminderd is, bleek evenzeer. Geopend werd er met het openingsnummer van de nieuwe plaat ‘Hard Cold Fire’ namelijk ‘They Shoot The Terrible Master’. Dit werd onmiddellijk gevolgd door ‘Woe’, bijna toepasselijk ook het tweede nummer van het album. We kregen overigens doorheen de setlist het laatste album integraal voorgeschoteld – hetgeen geen beletsel vormde want het album duurt amper iets meer dan een half uur – waarbij ons toch opviel dat de nieuwe nummers niet enkel goed onthaald worden maar ook dat ze merkbaar passen bij het stembereik van Andy Cairns die – minstens naar ons aanvoelen – bij oudere nummers toch al eens een toonaard lager durft zingen dan in oorsprong bedoeld was.

*Foto’s: Therapy?*

(wegens technische problemen: zie onze facebookpagina)

Hoewel de nieuwe plaat volgens ons echt steengoed is en de nieuwe nummers dus ook rocken als de beesten, gaat het publiek toch pas écht uit zijn dak bij de oude krakers. Eerste hoogtepunt op dat vlak komt er met ‘Stories’ dat massaal werd meegebruld. Grootste meezingmoment kwam er wellicht met een stevige versie van ‘Diane’ al vormde ook ‘Potato Junkie’ met tussendoor het moment de gloire voor drummer Neil Cooper zoals vanouds voor kippenvel. Met zestien albums gespreid over een carrière van meer dan dertig jaar kan de band puren uit een schier eindeloze reeks aan krakers waarbij het altijd jammer is dat bepaalde nummers niet gespeeld worden uiteraard. Niettemin bracht de band naar ons gevoel echt een goeie mix tussen het promoten van de nieuwe plaat en het oudere werk. ‘Teethgrinder’ in een setlist brengt ons toch telkens weer in hogere sferen en met kleppers als ‘Die Laughing’, ‘Screamager’ en afsluiter van de avond ‘Nowhere’ uit ‘Troublegum’ kan een mens onmogelijk minder dan dolgelukkig huiswaarts keren. Therapy? deed wat we hen al zo vaak hebben weten doen, zelf vol speelvreugde en blij als een kind iedereen blij gezind maken. Een lang op voorhand uitverkochte Trix kwam voor niets minder.

Met speciale dank aan Therapy?.

Tekst: Koen Hollants.

Foto’s: Peter Vangelder.