Het Canadese Miserere Luminis ontstond in 2008 en zorgde een jaartje later al meteen voor een debuutalbum met een titelloos album dat hun visie weer gaf op atmospheric black metal. De heren – Annatar (vocals, gitaar), Icare (vocals, drums, strijkinstrumenten) en Neptune (gitaar, bass, piano, saxofoon) – deden al eerder ervaring op bij andere bands en kenden elkaar ook reeds want ze waren ook samen actief tijdens live concerten van Sombres Forêts. Het album kreeg een paar lovende kritieken en werd ook door een pak fans goed onthaald. Toch bleef het stil rondom Miserere Luminis tot nu. Vijftien jaar wachten zorgt ervoor dat een pak liefhebbers waarschijnlijk zullen afgehaakt zijn, of althans heel diep zullen moeten graven om het debuut van de band terug voor de geest te halen. Met ‘Ordalie’, het tweede album voor het drietal, dat hier ook nog “hulp” kreeg van Sylvaine Arnaud op contrabas, krijgen de liefhebbers / fans een mooi vervolg op dat debuut. De heren bouwen immers verder op de basis die toen gelegd werd en zorgen ook nu weer voor mooi opgebouwde nummers. Vijf krijg je er te horen die best wel vrij lang worden uitgesponnen (tussen de zeven en de dertien minuten). Enkel het instrumentale ‘Les couleurs de la perte’ is van vrij korte duur met zijn duurtijd van iets meer dan vier minuten. Daarnaast gebruiken de heren ook nog lange instrumentale fragmenten om hun nummers op te bouwen. Die kunnen heel rustig, sfeervol en atmosferische klinken, maar kunnen ook vrij krachtige en furieus klinken. Daarnaast krijg je dan de stukken met vocalen die, meestal dan toch, krachtig, duister en dreigend overkomen en aan een stevig tempo uit de speakers knallen. Veel variatie dus op muzikaal vlak. Op het vocale vlak krijg je Franstalige teksten te horen die met getormenteerde stem worden neergezet. Zo verkrijg je een heel gevarieerd geheel dat dreigend en krachtig klinkt en baadt in een bad vol duisternis, maar ook heel sfeervol en atmosferisch uit de hoek komt. Door het spelen met die twee contrasten zorgt Miserere Luminis voor een onderhoudend album dat liefhebbers van het (sub)genre zou moeten kunnen overtuigen.
Luc Ghyselen (76)
Sepulchral Productions SP 067
Tracklist: 1. Noir fauve 2. Le sang des rêves 3. La fêlure des anges 4. Les couleurs de la perte 5. De venim et d’os