Het Italiaanse Heimdall werd reeds in 1994 opgestart. Op vrij regelmatige basis kregen we nieuwe albums van dit power metal gezelschap te horen. Althans zo ging het tussen de opstart en de stopzetting in 2007, want de band zorgde toen voor vier full-albums met ‘The Almighty’ uit 2002 als uitschieter. Tussen 2007 en 2011 stond de band dan op non actief. Het tweetal dat aan de basis stond van de band, gitarist Fabio Calluori en drummer Nicolas Calluori, en lead gitarist Carmelo Claps beslisten uiteindelijk in 2011 om de band nieuw leven in te blazen. Vocalist Gandolfo Ferro sprong mee op de kar en met bassist Daniele Pastore en gitarist Umberto Parisi werd in 2013 een vijfde album op de markt gebracht. ‘Aeneid’ deed het zeker niet onaardig, integendeel zelfs. Toch bleef het daarna op discografisch vlak verdomd stil omtrent Heimdall. Hoogstwaarschijnlijk zullen de strubbelingen in de line-up daar voor iets mee te maken hebben gehad, want een opvolger, album nummer zes voor dit power metal gezelschap, is er nu pas na zo’n tien jaar van stilte. Nog steeds tekenen Fabio (gitaar), Nicolas (drums), Carmelo (gitaar) en Gandolfo (vocals) present. Op bass krijgen we dit keer Franco Amoroso te horen. Het vijftal tekent op deze ‘Hephaestus’ voor negen knap opgebouwde nummers waar kracht en melodie hand in hand gaan. Zonder dat het kwintet ons van de sokken blaast, weet het gezelschap ons toch te bekoren middels een stevige en toch soepel basis van bass en drums, de mooie riffs, de heel knappe melodieuze gitaarsolo’s, en de krachtige bijpassende stem. Vernieuwend zullen we de sound van Heimdall absoluut niet noemen, maar elke track nodigt mooi uit tot headbangen. Dat je daarbij luidkeels het refrein kan meebrullen is natuurlijk mooi meegenomen. Ondertussen kan je ook nog je gitaarskills op d eluchtgitaar gaan aanscherpen. Kortom, bij Heimdall is alles voorhanden om voor een krachtige en melodieuze metal party te zorgen. Geen van de nummers zakt door het ijs, al is het misschien wat jammer dat ook geen van de nummers er werkelijk boven uit steekt om dit album echt trekken. Zodoende zorgt het vijftal met ‘Hephaestus’ voor een knap opgebouwd album waar het niveau nergens invalt en dat ons alvast vlot zo’n veertig minuten lang weet te overtuigen, al hadden we zelf in plaats van de afsluitende Queen cover, ‘The Show Must Go On’, liever nog een eigen nummer gehad. Grootste aandachtstrekkers zijn, als je het ons vraagt dan toch, de heel krachtige stem van Gandolfo en de best wel schitterende gitaarsolo’s van Carmelo.

Luc Ghyselen (86)

Pride & Joy Music PJM 13545

Tracklist: 1. Hephaestus 2. Masquerade 3. King 4. The Runes 5. Till the End Of Time 6. Power 7. We Are One 8. Spellcaster 9. The Show Must Go On