Het Braziliaanse piratengezelschap ontstond zo’n 25 jaar geleden en duikt regelmatig op met nieuw materiaal. De leden van Dragonheart zijn al lang bevriend en spelen nummers met middeleeuwse en fantasy sferen, die zich vertalen in een cocktail van zeemansliederen, Keltische liederen, eighties styled heavy metal en Duitse power metal. Het vijfde full-album liet echter wat op zich wachten, maar de reden zal iedereen wel kennen. Het bevat tien nummers die vele stijlen power metal omvatten, gaande van akoestische taverne muziek tot een georkestreerd arrangement. Daarnaast vormen de voice-overs en geluidseffecten de perfecte lijm om het verhaal van de fantasiewereld aan elkaar te naaien. De schijf opent met een vertelling die zich afspeelt in de taverne van piraat Willy. Hij werd naar verluid bekend door avonturiers een pint bier en onderdak te bieden. Het titelnummer zuigt je het verhaal binnen. De trip begint meteen al vrij ruig, met een flinke knipoog naar melodie met hier en daar enkele snelheidsprikjes. De vocalen doen me bij momenten aan Andi Deris denken. Het album brengt een reeks verhalen, die verdeeld zijn in een drietal acts. De eerste act gaat over zee en piraten. ‘Under The Black Flag’ vertelt over de misdadige edelen van de koninklijke vloot, die als ze niet als straf opgehangen werden, vaak verbannen werden. Het uitnodigende zeemanslied staat bol van de piratensfeer. In het uptempo ‘Ghost Of The Storm’ smeekt bemanningslid Bristol Storm de goden om niet te sterven in het scheepswrak en wordt hierdoor de geest van de storm. Het vlot arrangement zorgt voor een pak dynamiek. Als in ‘Barbarian Armada’ de koninklijke vloot schipbreuk krijgt, ligt voor de barbaren de weg open om het koninkrijk Falkyor binnen te vallen. Muzikaal wordt dit vertaald in een stevig thrash getint wervelend verhaal. De tweede act gaat over bloedgevechten, waar de rode ridder Eric vecht met een gouden bijl. De held van Falkior is de meester van de jonge schildknaap, die later een generaal wordt met de titel Dragonheart. Deze triomfantelijke trotsheid hoor je in het verfijnde fretwerk, dat het nummer opsmukt. Als de schildknaap in het intense ‘Westgate Battelfield’ op brutale manier ziet hoe zijn meester gewond raakt, zet hij een zelfmoordmissie op waarbij hij uiteindelijk in een duel Hammerhead The Barbarian doodt en de strijd weet te winnen. De derde act gaat over magie en vuur. ‘The Devil Is By My Side’ doet me qua opbouw aan Lordi denken, al is het snarenwerk een pak complexer en vooral intenser. De vaak hoge achtergrondvocalen in ‘Plague Maker’ zorgen voor een fel contrast met de grunts. De samenzang met de cleane stem zorgt voor een mooie brug tussen refrein en strofes. Vlak voor het afsluiten van de plaat vertelt het opgewekte ‘The Ballad Of John Cursed’ op luchtige manier het verhaal waar een pact met de duivel gesloten wordt. Het georkestreerde ‘Early Days’ sluit het album af als een musical. Het nam voor mij wat tijd om met het piratengeluid vertrouwd te geraken, maar na enkele onderdompelingen (lees: luisterbeurten) ontdekte ik meerdere knappe elementen die me konden overtuigen dat deze band heel wat in petto heeft.

Rocking Klingon (84)

Rockshots Records

Tracklist: 1. Narration. The Willy’s Tavern 2. DragoNHeart’s Tale 3. Act 1. Sea, Waves, And Gunpowder 4. Under The Black Flag 5. Ghost Of The Storm 6. Barbarian Armada 7. Act 2. Battle, Honor, And Blood 8. Eric, The Red 9. Westgate Battlefield 10. Act 3. Magic, Anvil, And Fire 11. The Devil Is By My Side 12. Plague Maker 13. Finale. The Bard 14. The Ballad Of John Cursed 15. Early Days