Hagelant Fest II @ Hell, Diest.

Omdat het voederen van onze donkere ziel minstens even belangrijk is als eten en drinken om te overleven, zakten we af naar een black metal festival in het immer gezellige rock en metal café Hell in Diest. De zaal was goed gevuld, er heerste over de hele avond een gemoedelijke en gezellige sfeer, en de duistere krachten die we voelden, deden inderdaad enorm deugd aan ons donker hart. Of de bands op het podium in hun opzet slaagden, dat leest u hieronder.

Dystopia is een verborgen parel in de Nederlandse underground. Ze brengen black metal met een psychedelisch kantje daaraan verbonden, De band weet op plaat, onder andere door de toevoeging van koperblazers (een trombone en een trompet) een uniek geluid te creëren, wat live zou moeten zorgen voor een aparte atmosfeer. Althans dat was de onderliggende bedoeling; Helaas kwam die klank van trompet en trombone niet boven de andere klanken en vocale inbreng uit. Bijzonder jammer want had de trombone en trompet klanken wel beter hoorbaar geweest, hadden we kunnen spreken van een unieke totaalbeleving waar de hand wordt gereikt naar het occulte en folkloristisch binnen black metal. Nu kregen we een doorsnee black metal concert, met alle ingrediënten die ter beschikking zijn, maar werd daar dus niets meer of minder aan toegevoegd. Waardoor we helaas lichtjes op onze honger bleven zitten.

*Foto’s: Dystopia*

Die sfeer zat bij MNHG dan wel goed, donkere intensiviteit die aan je ribben kleeft door een samensmelting van verschroeiende riffs en vocalen die door merg en been gaan zorgen daarvoor. MNHG legt de lat vanaf die eerste tot de laatste noot heel hoog, en op de momenten dat registers worden open getrokken, komen de haren op onze armen recht. Helaas vielen er tussen elk nummer te lange stiltes, waarbij de heren wat aan hun instrument stonden te pingelen, waardoor de drive wat uit het concert geraakte. Door die veel te lange stiltes verslapte daardoor de aandacht een beetje, bijzonder jammer eigenlijk, want hier had veel meer ingezeten. Maar nu kregen we een iets te routineuze set, waarbij we wel onder de indruk waren van de intensieve en technisch hoogstaande wijze waarop MNHG donkere putten open deed.

*Foto’s: MNHG*

De twee absolute hoogtepunten van de avond volgden. Met de Italiaans / Nederlandse formatie Liber Null kregen we een black metal optreden dat ons tot waanzin dreef, dat is hoe we onze boterham met black metal het liefst eten. Het prikkelen van de fantasie, en beelden opwekken die je doen baden in het angstzweet, maar ook een innerlijke gemoedsrust over jou doen neerdalen. Zoveel emoties zitten verborgen in die donkere brij aan krachtige vocalen en messcherpe riffs, dat we ons gewillig onder hypnose laten meevoeren naar een donkere wereld die voor ons open gaat. De bandeden, zien er trouwens niet alleen imposant uit, ze klinken dus ook zo. Zowel instrumentaal als vocaal voelt een optreden van Liber Null dan ook letterlijk aan als een zwarte mokerslag, waarvan we toch even moeten bekomen. Een wervelstorm aan duistere machten die we voorgeschoteld krijgen, laten ons dan ook totaal verweest achter.

*Foto’s: Liber Null*

Tijd om te bekomen van wat was voorafgegaan kregen we niet, want daar volgde een volgende intensieve donkere orkaanuitbarsting. Thronum Vrondor moest helaas verstek laten, en werd vervangen door Drawn Into Descent, geen onbekende voor ons. We zagen de band enkele jaren geleden op Catacombfest in Wilrijk en schreven daarover: “De band dompelt ons prompt onder in duistere doom sferen. De bijzonder indrukwekkende manier waarop gitaarlijnen je hart doorklieven, met daarbovenop een weemoedige grafstem die je een krop in de keel bezorgt, zorgen ervoor dat we koude rillingen voelen lopen over onze rug van begin tot einde van de set.” Dat overweldigend gevoel spreidt Drawn Into Descent dus ook op Hagelant Fest II tentoon. De band grijpt je dan ook vanaf de eerste seconde, zowel instrumentaal als vocaal letterlijk bij de keel. Je voelt gewoon de intensiviteit die aanvoelt als een donker deken tegen duistere gedachten, waardoor je ademloos blijft genieten. Drawn Into Descent voegt aan hun typische atmosferische black metal ook een streepje doom metal toe, en dat zorgt dus voor die unieke totaalbeleving waar we naar op zoek waren.

*Foto’s: Drawn Into Descent*

Dat eerder doom achtige komt bij Frostmoon Eclipse nog meer naar boven, de link naar Black Sabbath wordt vaak gelegd. Maar deze band in een hokje duwen is hen tekort doen. De band wisselt harde en rauwe momenten van agressie en brutaliteit voortdurend af met eerder dromerige passages. Waardoor ze vrij uniek klinken, en de vele donkere emoties op een zeer gevarieerde wijze aanspreken bij de aanhoorder. Dat voortdurende schipperen tussen zoveel uitersten, zorgt er dan ook voor dat we ons geen seconde vervelen. De Italiaanse band mag zich profileren als black metal, maar houdt dus ook duidelijk van buiten de lijntjes daarvan te kleuren. En een doomachtige sfeertje te creëren, waarbij haren op de armen weer eens recht komen. Waardoor Frostmoon Eclipse binnen dat black metal vaarwater een unieke parel blijken te zijn: eentje om te koesteren.

*Foto’s: Frostmoon Eclipse*

Met Hell Militia staan zonder meer pioniers binnen de Franse black metal op het podium in Diest. De band kwam zijn nieuwste schijf ‘Hollow Void’ voorstellen, en deed dat op bijzonder scherpe, gevarieerde en vooral intensieve wijze. Hell Militia maken geen black metal die aanzet tot bomen knuffelen, dat blijkt niet alleen uit hun laatste schijf maar zetten ze ook live in de donkere verf. Wat we dus wel krijgen is een orthodoxe en meedogenloze mengelmoes boordevol woede, grimmigheid en je een gevoel van onbehagen geven waardoor je hierop niet kunt stil staan. Door het bouwen van een donkere en vooral ondoordringbare geluidsmuur, zowel vocaal als instrumentaal, zorgt de band dan ook voor een eerste paar moshpits op de avond. Een eerder meedogenloze benadering van het genre schotelt de band ons dan ook ruimschoots een uur lang voor. Hell Militia duwt dat gaspedaal dan ook woest in, vanaf de eerste tot de laatste noot, tot die waanzin letterlijk in de ogen staat. De perfecte afsluiter van een avond waar we gewillig de confrontatie aangaan met onze donkere gedachten, met als doel het voeden van onze donkere ziel.

*Foto’s: Hell Militia*

Met dank aan Erik Depooter (Hell, Diest).

Tekst: Erik van Damme.

Foto’s: Luc Ghyselen.