Drawn Into Descent is in het Vlaamse black metal milieu allang geen onbekende meer. Zodra er een grote atmospheric black metalband op een Vlaamse venue poster prijkt, zijn zij het vaak die openen – en terecht. Hun debuut Drawn Into Descent uit 2015 was een schot in de roos en de soundtrack voor menig depressieve metalhead die zichzelf in het holst van de nacht in slaap wiegt. Een volle en eigen sound op een gezapig, sereen tempo. Vier jaar later is het tijd voor de opvolger ‘The Endless Endeavour’. Amper vijf tracks, maar met een gemiddelde speelduur van een achttal minuten krijg je in elk geval waar voor je geld. Helaas kan het album de verwachtingen niet helemaal waarmaken. Het recept is grotendeels ongewijzigd: een sterk melancholisch gevoel met echoënde gitaren en screams op een rustige tred: de perfecte achtergrondmuziek voor een druilerige zondagnamiddag. De unieke klank lijken de Mechelse heren ergens onderweg echter kwijtgeraakt te zijn. Het klinkt allemaal een beetje dertien in een dozijn en geen enkel nummer springt er echt uit, misschien met uitzondering van het sterke instrumentale ‘Death…’. Het lijkt alsof de chronologie is omgekeerd: de kwaliteit van ‘The Endless Endeavour’ is eerder die van een middelmatig debuut en die van ‘Drawn Into Descent’ is dan weer die van een sterke opvolger waarin de band zijn identiteit al heeft gevonden en op de kaart zet. Het creatieve gitaarspel blijft ook wat meer achterwege ten voordele van eerder zielloze DSBM. Het blijft muzikaal dik in orde, maar een stempel achterlaten doet ‘The Endless Endeavour’ niet. Maar ja, het kan er niet altijd op zijn hé…

Sam Bruynooghe (65)

Avantgarde Music

Tracklist: 1. Dystopia 2. Wither 3. Death… 4. …Embrace Me 5. The Endless Endeavour