Unholy Congregation, Part 4, De Qubus, Oudenaarde.

Dit jaar was er de vierde editie van Unholy Congregation, een festival dat de kijker richt op black metal en dit jaar acht bands uitnodigde in de Qubus te Oudenaarde.

Rond 15u00 mocht het West-Vlaamse Dudsekop dit gezellige festival openen. Deze nog jonge band heeft wel een pak ervaring onder de motorkop. Zo zullen er wel een pak muziekfanaten Joost “Josh Fury” Noyelle herkennen van bijvoorbeeld Liar en / of King Hiss. Met vier kompanen zorgt hij dat het festival meteen donker, dreigend en op volle kracht opent. We krijgen immers een gedreven vijftal te zien dat gedreven nummers brengt uit het eerder verschenen eerste full-album, ‘Liksems’, onder de naam Dudsekop. Dat een heel pak van het reeds opgedaagde publiek geen snars heeft begrepen van de West-Vlaamse teksten, is niet zo erg, want het kader dat de heren neer zetten is vol duistere en kille dreiging zodat deze editie van Unholy Congregation op passende manier wordt afgetrapt.

*Foto’s: Dudsekop*

De lat wordt nog net iets hoger gelegd door Rituals Of The Dead Hand, een black metal band uit Limburg die in 2016 werd opgestart en ondertussen voor twee full-albums tekende. We hebben de indruk dat dit trio al een stuk beter op elkaar ingespeeld lijkt en zodoende “dwingender, duivelser” uitpakt dan de opener. Opvallend is het feit dat beide bands zo goed als geen interactie maken met het publiek. Dat laat zich toch vlotjes meedrijven op de stevig en krachtig beukende sound van Rituals Of The Dead Hand, waar we ook wat momentjes, zij het korte, van relatieve rust en kalmte in ontdekken, zodat een gevarieerd geluid te horen is dat ons vlot kan blijven boeien.

*Foto’s: Rituals Of The Dead Hand*

Een eerste niet Belgische band krijgen we met Imha Tarikat, een Duits black metal ensemble dat sinds 2015 actief is en ondertussen voor drie full-albums zorgde. Dit viertal beukt er ongenadeloos op los met weinig tot geen tempo en ritmewisselingen. Fijngevoeligheid is compleet uit den boze bij Imha Tarikat: kil, een pak dreiging en badend in gitzwarte duisternis afgeleverd met een no-nonsense attitude.

*Foto’s: Imha Tarikat*

Een pak bezoekers van deze editie van Unholy Congregation stipten vooraf Silver Knife aan als “verrassing” van het festival. En inderdaad zorgde dit internationale viertal voor een set om van te dromen. Die werd heel krachtig, gedreven en energiek neergezet, zodat een kille, dreigende duisternis ontstond. Toch zorgt Silver Knife voor heel wat melodie in dit zwartgeblakerde geweld. Zo ontketent dit gezelschap een gitzwarte melodieuze storm die ons, van MUSIKA, net niet van de sokken blaast. De vooraf aangekondigde “verrassing” slaagde dus met verve en vanaf beloven we dat we Silver Knife van naderbij zullen volgen.

*Foto’s: Silver Knife*

Het Belgische Alkerdeel volgde met een supersonische aanval op de trommelvliezen. Dit gezelschap werd in 2005 opgestart en zorgt voor een loodzware mix van sludge en black metal die o.a. reeds vier full-albums opleverde. Het loodzware totaalgeluid wordt heel energiek en gedreven de zaal in gestuurd. We bespeuren maar weinig nuances qua tempo of ritme, maar het geheel klinkt enorm duister en erg furieus. Een kleine moshpit ontstaat en dan zien we eigenlijk niets anders gelukkige gezichten die zich volledig uitleven op de sound van Alkerdeel. Missie dus volledige geslaagd voor deze heren.

*Foto’s: Alkerdeel*

Ook het Deense Afsky werd door een heel pak bezoekers getipt als “verrassing”. Deze band, of moet ik eerder zeggen project rond Ole Pedersen Luk – hij doet alles in zijn dooie eentje op de twee eerder uitgebracht full-albums –, zorgt voor heel knap opgebouwde nummers die meestal rustig en beklijvend openen, om dan aan kracht, duisternis en dreiging te winnen zodat een zinderend, furieus geheel ontstaat. Afsky presenteert zich hier als viertal dat voor ene energieke set zorgt waar heel veel ruimte is voor melodie zodat men een totaal andere sfeer creëert dan bijvoorbeeld het brute geweld van Alkerdeel. We kunnen achteraf vertellen dat Afsky er een pak zieltjes zal bij gewonnen hebben, al waren wijzelf niet altijd even overtuigd, omdat we de indruk hebben dat de heren hetzelfde trukje – langzaam openen en dan opbouwen naar een climax – iets te vaak boven haalden. Toch is ook dit een te volgen band / project.

*Foto’s: Afsky*

Het Noorse Aeternus heeft er al ene lange staat van dienst opzitten. Deze band werd immers in 1993 opgestart en zorgde in die periode voor acht full-albums. Voldoende materiaal dus om voor een heel beklijvende set te zorgen waar de heren ook een paar compleet nieuwe nummers in verwerkten die later nog op een nieuw album moeten komen. Aeternus staat voor oerdegelijke Noorse black metal met dus heel veel pakkende dreiging en kille duisternis die de heren energiek en gedreven de zaal in slingeren. Wij gaan eerlijk zijn: alhoewel dit dik in orde was, bleven we toch wat op onze honger zitten. Al lag dat hoogstwaarschijnlijk aan de vrij hoge verwachtingen die we hadden omtrent Aeternus.

*Foto’s: Aeternus*

Voor de derde keer dit jaar lieten we ons meeslepen op een muzikale trip getekend Cult Of Fire. We werden door dit Tsjechische gezelschap al eerder meegevoerd tijdens ThroneFest en Hellfest. Cult Of Fire werd in 2010 opgestart en zorgde ondertussen voor vier full-albums die hun epische black metal laat horen. Van beleving is er op het podium weinig sprake. De twee gitaristen zitten in kleermakerszit op “hun troon” waar een cobra over heerst. De vocalist staat achter een “altaar” waar hij wat gebaren maakt en wat vloeistof uit een beker in een andere giet. De drummer zit achteraan zijn drumkit te geselen. Het viertal is gemaskerd en dus onherkenbaar. Zo zorgt dit viertal voor ene heel beklijvende en intense duistere trip die je meevoert naar een of andere duistere rituele traditie. Cult Of Fire is een totaal pakket: een duistere en dreigende sound én een muzikale trip in een theatrale, rituele, setting. Je bent er voor of er tegen, maar wie van bijvoorbeeld Batushka kan genieten, zal ook Cult Of Fire waarderen. Wij zijn alvast zeer te spreken over dit gezelschap dat zo voor een heel intens en beklijvend einde tekent van de vierde editie van Unholy Congregation.

*Foto’s: Cult Of Fire*

We hebben enorm genoten van deze editie van Unholy Congregation, een festival dat we een warm hart toedragen. Geen van de bands liet ons in de kou staan en een paar zorgden zelfs dat onze (hoge) verwachtingen werden overtroffen. Op naar 2023 voor een vijfde editie.

Met dank aan Filip en de organisatie van Unholy Congregation.

Tekst en foto’s: Luc Ghyselen.