Mass Deathtruction Festival, La Ferme Du Biereau, Louvain-La-Neuve.

Voor de elfde editie van dit uiterst knap georganiseerde festival werd de affiche in laatste instantie nog stevig door elkaar geschud. De organisatie kreeg immers te horen dat de tournee van Keep Of Kalessin, Doedheimsgard, Cadaver en Temple Of Evil werd gecanceld en ook deze vier bands maakten eerst deel uit van het programma. Drie bands, te weten Evil Invaders, Sabathan en Toxic Shock, namen de vrijgekomen plaatsjes zodat we zeventien te horen kregen in plaats van de aangekondigde achttien. Wij, van MUSIKA, lieten het niet aan ons hart komen – En met ons ook een heel pak anderen want het bordje “sold out” kon net niet opgehangen worden. – en waren paraat voor een ongeveer twaalf uur durende muzikale trip uitgetekend door de organisatie van Mass Deathtruction Festival.

Persecutory, een band uit Turkije die in de buurt van Istanboel in 2014 werd opgestart, had de eer, maar ook de moeilijke taak om het festival te openen op de “main stage”. Dit vijftal staat voor een mix van black metal en death metal en pakte al meteen heel furieus en gedreven uit met een kille dreiging en gitzwart geweld en de nodige agressie. Wie op dit uur nog niet echt wakker was, zal dit, na dit beukend geweld, wel zijn. De heren zorgen immers voor een no nonsense, rechttoe, rechtaan stevig en krachtig beukende sound. Enig nadeel: een iets te statische band die geen gebruik maakte van het mooie, grote podium.

*Foto’s: Persecutory*

Het Belgische Atroxentis mocht in de kleine zaal openen en deed dit niet onaardig. Deze band werd 1997 opgestart en zorgt voor ene mix van black metal en death metal. Men zorgde voor een demo, een split en twee full-albums, maar sinds 2014 is daar niets meer bijgekomen. De heren gaan er hier vol tegenaan, maar kunnen ons alvast niet van de sokken blazen. We missen immers net dat ietsje meer dat ons volledig kan overtuigen. Ook dit viertal staat er wat statisch bij, al kunnen we dat op het conto van het kleine podium schrijven.

*Foto’s: Atroxentis*

Het Franse Otargos werd in 2001 in de buurt van Bordeaux opgestart en zorgde reeds voor zeven full-albums om hun visie op black metal weer te geven. Meteen ook voldoende materiaal om voor een knappe en stevige set te zorgen. Otargos zorgt meteen voor meer “panache” en dynamiek dan de twee vorige bands. Dit zorgt voor een “vollere” sound die hun donker en dreigende geluid goed weer heeft. Het betekent ook dat de handen vlotter op elkaar gaan in het publiek dat de grote zaal nu toch al redelijk goed vult.

*Foto’s: Otargos*

Opnieuw naar de kleine zaal dan waar de heren van het Belgische Serpents Oath er een heel stevige, donker gekleurde, en dreigende lap op geeft. Black metal dus maar van hoog niveau. Serpents Oath werd pas in 2020 opgestart en zorgde ondertussen voor twee full-albums. De heren zorgen hier voor een heel krachtig geluid en met hun energieke gedrevenheid zorgen ze ervoor dat wij, van MUSIKA, net als heel wat anderen, duidelijk overtuigd zijn van het kunnen van deze band. Onze eerste indruk van dit gezelschap is alvast heel positief want we noteerden ook “zo ondergedompeld worden in een dreigende duisternis met furieuze kracht, is een openbaring”.

*Foto’s: Serpents Oath*

Het Hongaarse Bornholm is er reeds sinds 2000. Dit black metal gezelschap zorgde ondertussen voor vijf full-albums zodat de heren al mooi kunnen kiezen om een daverende setlist in elkaar te steken. Het viertal schiet heel gedreven en energiek uit de startblokken en neemt als al vlug mee op hun trip doorheen black metal landschap. Toch krijgen we in de indruk dat we het na een aantal nummers allemaal al eens eerder gehoord hebben. Iets te repetitief dus dit Bornholm, al mogen ze ons gerust nog eens van het tegendeel bewijzen.

*Foto’s: Bornhom*

Skelethal, een Franse death metal band opgestart in de buurt van Lille in 2012, zorgde voor twee full-albums, wat ep’s en een paar split’s. Voldoende stof om voor een stevige set agressieve kracht te zorgen die gekruid wordt met het nodige technische gitaar vernuft. De band zorgt voor heel wat dynamiek en men gebruikt het (te?) kleine podium ook volledig. Het grote pluspunt voor Skelethal is het technische gitaargeweld. De minpunten, althans naar onze smaak, zijn (1) het feit dat de vocalen wat diep in de mix zitten, en (2) het blikken geluid van de drums. Vooral dat laatste element zorgt ervoor dat we voortijdig afhaken bij Skelethal.

*Foto’s: Skelethal*

Het Nederlandse Teethgrinder zorgt voor een dampende mix van grindcore en death metal en dat sinds de opstart in 2013. Het viertal zorgde reeds voor drie full-albums en geeft er hier een heel ferme lap op. Het lijkt ons ook alsof vocalist Jonathan Edwards geen seconde kan stil staan. – Een vorm van ADHD? – Maar dat zorgt er anderzijds voor dat de band een enorm energie en oerkracht uitstraalt, zeker als je weet dat ook gitarist Mart Wijnholds een stevige duit in het zakje doet. Het zorgt er in ieder geval voor dat een pak van deze energie overgezet wordt naar het publiek dat Teethgrinder omarmt.

*Foto’s: Teethgrinder*

Het meest recente werkstuk van het Canadese Outre-Tombe is een split met genre genoten Skelethal. Outre-Tombe werd in 2010 opgestart en zorgde ondertussen ook voor drie full-albums. De heren gaan er enorm gedreven en energiek tegenaan en zorgen zo voor een heel krachtig en intens halfuurtje death metal dat geen milliseconde verveelt. Niets nieuws onder de zon eigenlijk, maar wel een heel krachtdadige en sterke set van het viertal van Outre-Tombe.

*Foto’s: Outre-Tombe*

We hoorden vooraf in de wandelgangen dat velen gekomen waren voor het Franse Benighted. De grote zaal was dan ook afgeladen vol gelopen toen deze band zijn opwachting maakte. Benighted werd in 1998 opgestart en zorgde eerst nog voor pure balck metal. Tegenwoordig vaart de band een andere muzikale koers die hen richting grindcore / death metal stuwt. Benighted zorgde ondertussen voor negen full-albums. Daaruit distilleerden het viertal een enorm krachtige setlist die bulkt van de brutale kracht. Zodoende legt Benighted de lat nog een stukje hoger dan de vorige bands al deden. Zeker op gebied van energie, gedrevenheid en vooral podium présence. We hebben er eigenlijk maar een woord voor: “Af”.

*Foto’s: Benighted*

Het Belgische Toxic Shock werd in de buurt van Antwerpen in 2010 opgestart en zorgt voor een sound die raakvlakken vertoont met zowel thrash metal, crossover als hardcore. De heren hebben, naast twee full-albums, ook een ep en drie split’s op hun naam staan. Na een “spaghetti western” intro barst het Toxic Shock feest in alle hevigheid open. We zien een heel pak beleving op het podium met een gezonde dosis agressieve energie. Spijtig genoeg voor de band vertaalt zich dat niet in de opkomst in het zaaltje zodat er ook maar weinigen zijn die echt meestappen in dit muzikaal verhaal. Toch stellen wij vast dat Toxic Shock een topper is qua agressiviteit en energieke gedrevenheid.

*Foto’s: Toxic Shock*

Het Brazilianse Krisiun draait al heel wat jaartjes mee in death metal / thrash metal wereld, meer bepaald sinds 1990. Een muzikale carrière dus van meer dan dertig jaar waar nog niet echt sleet op zit. Dat bewezen alvast de eerdere shows dit jaar die we van de band zagen . En toch hebben wij, van MUSIKA, hier een beetje de indruk dat de heren wat op automatische piloot spelen. We missen een beetje gedrevenheid en begeestering. Let op, dat betekent helemaal niet dat Krisiun hier afgaat als ene gieter, integendeel zelfs. De heren blijven nog steeds een vat vol agressieve kracht en brutaliteit die ze ten volle tentoonspreiden. Of hebben we een overdosis aan Krisiun gekregen dit jaar?

*Foto’s: Krisiun*

In Element is afkomstig uit Argentinië en probeert ons hier te overtuigen van hun kunnen. Het meest recente werkstuk van dit gezelschap, ‘Victory Of Defeat’, ligt al bijna in de vuilnisbak. Ook op het kleine podium vinden we maar niets aan de sound van dit gezelschap die bestaat uit elektronica, metalcore en wat minieme accenten melodic death metal. We zien lichtjes die voor een soort van een “gordijn” zorgen en we horen een troep herrie die ons alvast helemaal niet raakt. Als we net buiten de deur staan om onze eerste gedachten op papier te zetten omtrent In Element, zien we meer toeschouwers naar buiten komen dan dat er nog binnen blijven staan kijken. Sorry, wat In Element doet op een metal festival is ons, van MUSIKA, een groot raadsel.

*Foto’s: In Element*

Gelukkig is er dan het Nederlandse God Dethroned die ons weer compleet verzoent met Mass Deathtruction Festival anno 2022. Deze blackened death metal band werd reeds in 1991 opgestart, maar kende al een paar periodes van inactiviteit. Sinds 2014 staat het gezelschap er echter opnieuw. Elf full-albums sieren ondertussen de discografie van God Dethroned. De heren zorgen hier voor een heel krachtige en energieke set die vol overgave en overtuiging de massa in wordt gekapt, die dan ook massaal geniet van de brutale en donkere kracht van dit viertal. Een set om “u” tegen te zeggen dus en zo vergeten we meteen de vorige band.

*Foto’s: God Dethroned*

Ook het Belgische Sabathan verzoende ons weer compleet met de programmatie van Mass Deathtruction Festival, anno 2022. Dit viertal kiets voor black metal en zorgde zo voor een heel donker en kille sound waar een furieuze kracht en een pak dreiging van uit gaat. Sabathan is niet vernieuwend in het (sub)genre, maar wel oerdegelijk, zodat we een heel knappe set te horen kregen van dit viertal. Klasse!

*Foto’s: Sabathan*

Misschien een beetje een buitenbeentje op dit festival is Evil Invaders, maar wat het viertal presteerde was om duimen en vingers bij af te likken. Gestaag bouwt dit Belgische speed metal / thrash metal viertal sinds 2007 aan een muzikale carrière. We schreven het eerder al over Evil Invaders naar aanleiding van de release show van het meest recente album van de band, ‘Shattering Reflection’: dit is absolute top in het (sub)genre, een Belgische band die zich kan meten met heel veel buitenlandse bands. Ook nu weer zorgde Evil Invaders voor een spetterend concert dat we bijna als “buitenaards” wilden omschrijven. Maar zo groot is de band nog niet en wie weet welke woorden we moeten gaan gebruiken als ze nog beter, nog groter worden. In ieder geval zorgde Evil Invaders ook nu weer dat er niets anders dan gelukkige gezichten te zien waren op Mass Deathtruction Festival 2022.

*Foto’s: Evil Invaders*

Het Duitse Cytotoxin deed het kleine zaaltje volledig volstromen. Deze band brengt technical death metal op heel brutale manier. De band werd in 2010 opgestart en zorgde ondertussen voor vier full-albums. De volgepakte zaal genoot in ieder geval enorm van de kracht en brutaliteit die dit gezelschap tentoon spreidde. Qua podium présence was dit absolute top, qua beleving misschien ook wel, al hangt dat er wel vanaf wat voor (sub)genre je verkiest. In ieder geval waren wij, van MUSIKA, enorm onder de indruk van Cytotoxin die het publiek volledig mee kreeg in zijn muzikaal verhaal. Vooral vocalist Grimo weet als geen ander het publiek te bespelen.

*Foto’s: Cytotoxin*

Als afsluiter van het festival en de de main stage koos men voor Nile. Deze Amerikaanse band werd in 1993 opgestart en zorgt eveneens voor technical death metal. De band zorgde reeds voor negen langspelers en kan dan ook een setlist om “u” te zeggen afleveren. Dat gebeurde ook nu. Het viertal onder aanvoering van Karl Sanders is een ware pletwals en vermorzelt alles en iedereen die te dicht bij komt. Dit keer zorgt Nile voor een indrukwekkende zware en krachtige sound die over je heen raast. De heren gaan vol tot het uiterste en verwachten van het publiek hetzelfde. Het publiek op Mass Deathtruction Festival was reeds na een nummer overtuigd zodat de missie van Nile volledig geslaagd kan genoemd worden. Wij vermoeden dat Nile ook nu weer een aantal zieltjes heeft bekeerd voor hun zware, maar technische, death metal sound.

*Foto’s: Nile*

Opnieuw dus een heel geslaagde editie van Mass Deathtruction Festival waar enkel In Element volledig door de mand zakte. De overige zestien bands deden het goed of zelfs een stuk beter dan we vooraf ingeschat en verwacht hadden. Knap ook van de organisatie dat ze nog drie bands konden strikken om de vrijgekomen plaatsen in te nemen door het cancelen van een tournee. Wij kijken nu al uit naar een twaalfde editie van dit knap georganiseerde festival.

Met dank aan de organisatie van Mass Deathtruction Festival en speciaal aan Pedro.

Tekst en foto’s: Luc Ghyselen.