Frietrock Metal Fest, 26 augustus 2022, dag 1.

Frietrock Metal Fest, festivalterrein Hoendergaarsen, Arendonk.

***Noot van de redactie: Wat een uiterst gezellig festival is me dat, waar restricties voor fotografen niet van toepassing zijn, waar elke band tussen een half uurtje en vijftig minuten toebedeeld krijgt, zodat er geen tijd is om je te vervelen. Is er een band die minder “je ding” is, dan kan je een drankje nuttigen of een frietje steken. Je vervelen is hier dus compleet uit den boze!***

Frietrock Metal Fest 2022: een emotionele trip doorheen de metal underground.

Sinds enkele jaren gaat in de Kempen een uiterst gezellig metal festival door, “Frietrock” in de volksmond. Een evenement waar de “underground” binnen het metal gebeuren, in de kijker wordt gezet. De uiterst sympathieke organisatie vind je op elk metal festival of concert over het hele land. Of dit nu Graspop, Alcatraz of een kleinschalig festival is, de Frietrock Metal Fest crew leeft metal. Helaas, eerder dit jaar stapte bezieler en organisator Jan ‘Kilowat’ Daneels uit het leven. Er ging een schokgolf doorheen het metal landschap, maar zijn leuze indachtig ‘’treur niet om mijn heengaan, vier mijn leven’’ bleef zijn echtgenote en vrienden niet bij de pakken zitten. Zo werd zijn as op een heel pakkende wijze, op verschillende plekken die hij een warm hart toedroeg, uitgestrooid. Onder andere in de moshpit van Fractured Insanity op Alcatraz metal fest. De filmpjes op de sociale media spreken boekdelen, en zorgden ook hier voor opwellende tranen in de ogen. Met man en macht werd gewerkt om ook dit jaar de editie van Frietrock Metal Fest te laten doorgaan, die stond geheel in het teken van een aandenken aan Jan, het werd een emotionele trip doorheen de metal underground, waar vooral het leven werd gevierd. Zoals Jan het wou! De meeste bands brachten dan ook een mooie ode op het podium, en overal zag je hamer verschijnen, als eer aan “The Hammerguy”, zoals Jan werd genoemd. (EvD)

Een festival openen is niet de gemakkelijkste opdracht die er bestaat: het publiek sijpelt nog langzaam binnen, er word wat over en weer gepraat met kennissen en vrienden die je al een tijdje niet meer zag, … Kortom, je moet hard werken om het publiek te interesseren. Hudič slaagt daar meestal moeiteloos in, maar had het nu toch ook wat moeilijker. Misschien ligt dit wel aan het feit dat de band een pak nieuwe gezichten moet inpassen en dan vooral een nieuwe vocalist. In ieder geval misten wij, van MUSIKA, toch een beetje de beleving en de intensiteit die de band anders wel uitstraalt. Toch krijgen we een set te zien en te horen waarvan kracht uitgaat en, naarmate de set vordert, zie je toch wel meer “drive” en “bezieling” terug komen. Zo zorgt Hudič al bij al toch voor een goed begin van dit festival. (LG)

Braindead zijn drie jonge snaken die op een leuke, gedreven en energiekee manier hun visie op punk rock weergeven. De “no-nonsense” punk attitude straalt van het drietal af en ze weten het publiek te entertainen al zie je dat het drietal toch nog veel podium ervaring mist, zodat er nog wat werk aan de winkel is. Een geslaagde versie The Ramones ‘Blitzkrieg Bop’ toverde alvast een glimlach op onze lippen. (LG)

*Foto’s: Hudič / Braindead*

Met een heel stevige en zware sound die het midden houdt tussen black metal en death metal weet Verwilderd onze aandacht meteen te trekken. Deze band werd pas in 2020 opgestart en zorgde ondertussen voor ene knappe vijf tracks tellende ep (een bespreking volgt nog in onze rubriek “CD review). De vele tempo en ritmewisselingen spreken ons enorm aan, en zorgen met de donkere en dreigende sound voor een knap geheel. De zware drumpatronen en pompende basslijnen zorgen voor een stevige basis waar krachtig riffs op worden geplaatst. Het geheel wordt afgewerkt met vrij melodieuze gitaarsolo’s en heel dreigende vocalen. Verwilderd was voor ons, van MUSIKA, alvast een heel aangename verrassing en elkeen die een beetje houdt van blackened death metal mag, nee moet, deze band eens checken. (LG)

We keken ook uit naar de set van Splendidula, een doom, sludge, stoner band uit de buurt van Genk onder “aanvoering” van vocaliste Kristien Cools. De set werd voor een deel ingekort wegens een iets later begin en, door ook al wat nieuwe gezichten in te passen, hebben we de indruk dat Splendidula iets minder de kaart doom trekt en dus hun sound iets ruimer opvat. Vijfentwintig minuten is dan ook kort om een stevige beklijvende indruk na te laten, maar we zagen en hoorden dus enige verandering in hun totaalsound al blijft Kristien, met haar prachtige stem, de band dragen, terwijl de mannelijke vocalen een iets prominentere deeltje opeisen. (LG)

*Foto’s: Verwilderd / Splendidula*

Een heel stuk minder “ons” ding is Knalhart, een band die ergens een mix brengt van dark wave, gothic, punk, electro en metal. Maar, eerlijk is eerlijk, dit gezelschap zorgde er wel voor dat een heel pak uit het publiek stevig uit de bol ging. Dan moeten ook wij toegeven dat Knalhart wel degelijk voor een knappe set zorgt die voor vrij dansbare beats zorgt waar het publiek zich op kan uitleven. (LG)

Op vrijdagavond arriveerden we door werk en andere omstandigheden vrij laat op het festival. Maar wel net op tijd om de band Bèrelør (spreek uit als “beireleur”) aan het werk te zien. Deze bonte meute ongeregeld houdt er blijkbaar van een chaos te laten ontketenen in de goed gevulde tent. Een aanpak waarbij vooral de feestelijke stemming overeind moet blijven staan. De metal en muziekliefhebber die houdt van een geordend leven is er dus aan voor de moeite, wie echter voorbij de perfectie kijkt en met het verstand op nul gewoon meegaat in die vuurbollen die de heren voortdurend op je afschieten, op een bijzonder speelse en chaotische wijze, krijgt de ene na de andere adrenalinestoot te verwerken. (EvD)

*Foto’s: Knalhart / Bèrelør*

De Antwerpse gigant Temptations For The Weak is altijd een band geweest waarin we, gezien de bommen energie die ze met zich meedragen, heilig hebben in geloofd. De band timmert sinds 2010 aan de weg, en heeft ondertussen een stevige reputatie op en naast het podium opgebouwd. In 2020 werd een nieuwe zanger aangetrokken met Jadran Beauprez, die in andere projecten heeft bewezen over een imposant stembereik te beschikken waardoor menig poortje van de Hel steeds open gaat. Perfect passende binnen dit project dus. Met een gloednieuw album onder de arm, ‘Fallen From The Stars’, dat een schokgolf doorheen onze jukebox jaagt waar we twee dagen moesten van bekomen, zet Temptations For The Weak op frietrock de puntjes op de ‘i’. Live bespeelt de band zijn publiek ingenieus en doordacht. Jadran overschouwt de menigte met zijn imposante verschijning, en voelt aan dat hij een tandje zal moeten bijsteken om het Frietrock publiek over de streep te trekken, de hard werkende muzikanten gaan mee in zijn niet aflatende werkethiek. Hard werk loont echter altijd, en door dat gaspedaal te blijven induwen, gaat iedereen uiteindelijk overslag en kan een verschroeiend heet metal feest ontstaan, waarbij menig heilig huisjes omver wordt gestampt. Temptations For The Weak is duidelijk klaar voor die grote stap voorwaarts, dat bewijzen ze dus niet alleen met die nieuwe plaat, maar ook live op Frietrock ging dat dak er na een moeizame start uiteindelijk compleet af. (EvD)

Afsluiten deden we met een Judas Priest tribute band. Contrete Priest grasduint vooral door het oudere werk van Judas Priest, en voegt daar iets uniek en eigenzinnig aan toe. We zijn niet echt fan van tribute bands, doorgaans kun je het niveau van het origineel moeilijk evenaren. Maar Concrete Priest deed dit op een zeer energieke wijze net wel daar dat iets extra pit aan toevoegen, en krijgen daardoor toch een pluimpje meer op hun hoed. Een mooiere ode dan deze kan Judas Priest nog moeilijk krijgen. Knap slot van de eerste avond. (EvD)

*Foto’s: Temptations For The Weak / Concrete Priest*