ThroneFest, Kubox, Kuurne.

Dag drie van ThroneFest wordt geopend door het Duitse Illum Adora. Duisternis, kilte, kracht en dreiging zijn voldoende aanwezig in de sound van dit gemaskerde gezelschap, maar toch mist deze band de gedrevenheid en / of intensiteit om ons daadwerkelijk te overtuigen. We zagen en hoorden rondom ons een beetje dezelfde reactie zodat er voor Illum Adora enkel een soort van beleefdheidsapplausje was weg gelegd.

Het Belgische Slaughter Messiah tapt uit een compleet ander vaatje. De gretigheid en het enthousiasme waarmee dit viertal het podium inpalmde spreekt alvast boekdelen. Misschien had dit ook te maken met het feit dat de heren voor een mix zorgen thrash, death en black metal. Hoe dan ook, hun sound vinden wij alvast veel opwindender, energieker en met meer bravoure gebracht dan die van hun voorgangers. Slaughter Messiah overtuigde niet enkel onszelf, maar ook een vrij omvangrijke en enthousiaste menigte in de zaal. Het zorgt er in ieder geval voor dat we een extra portie adrenaline door ons lijf voelen gieren.

Het Nederlandse Helleruin is eigenlijk een project van Carchost die zich voor live concerten omringt met een aantal muzikanten. We krijgen een zinderende set aangeboden met enorm veel duistere kracht, veel dreiging en een pak agressie – een microfoon standaard sneuvelt al tijdens het eerste nummer –. Frontman Carchost holt van hot naar her en schreeuwt ondertussen de longen uit zijn lijf. Wij zijn, samen met de goed gevulde zaal, onder de indruk van het gitzwarte geweld dat Helleruin neer zet. Het lijkt alsof een dol gedraaide pletwals over ons heen dendert.

Het eveneens Nederlandse SauroN werd reeds in 1997 opgestart, maar hield het voor bekeken in 2008. Sinds 2020 is de band terug actief. SauroN presenteert zich hier als ene trio en opent goed en krachtig. Toch verzandt de set in wat we omschrijven als eenheidsworst en zelfs de term “eentoning” durven we gaan gebruiken. We missen niet enkel gedrevenheid of bezetenheid, maar ook kille duisternis en / of agressieve dreiging.

Wat een verademing krijgen we dan met Havukruunu. Deze Finse band mixt een deel pagan in hun black metal sound en zonder dat we ook maar iets begrijpen van wat men ons duidelijk probeert te maken in de teksten worden we meegesleurd met hun krachtige, energieke en gedreven nummers. Een kille duisternis wordt overgoten met heel wat dreiging. Dit laatste gegeven komt nog eens extra tot uiting door de bijtende Finse teksten. En toch klinkt ook een pak melodie door in het geluid van Havukruunu. Extra punten, bij ondergetekende dan toch, krijgt de band voor zijn melodieuze gitaarsolo’s die bijwijlen flitsend en enorm vingervlug worden afgeleverd. Wat een verademing na de toch wel steriele set van de voorgangers.

Voor de eerste keer tijdens deze editie van ThroneFest krijgen we een aangekleed podium te zien voor de set van Cult Of Fire, een Praags black metal gezelschap. We zijn twee koppen van cobra op de zijkanten waar telkens een gemaskerde gitarist in kleermakerszit zijn zet mag afwerken. De drums zitten dan weer wat verborgen achter een soort van altaar waar de frontman zijn dreigende woorden mag vertolken terwijl hij gemaskerd en gekroond is. Het viertal zorgt zo voor een heel intense en beklijvende set die we het bets kunnen omschrijven als een rituele dienst. Mysterieuze klanken tussen de nummers door krijgen de nodige aandacht om dat verwoestend en furieus uit te halen. Een volle zaal genoot intens van dit duivelse vertoon. Cult Of Fire is voor ons dé revelatie van deze editie van ThroneFest.

Het Britse Venom Inc. ontstond in 2015 om de songbook van Venom (vanaf het album ‘Prime Evil’ (1989)) terug nieuw leven in te blazen. Zowel Demolition Man (bass, vocals), Mantas (gitaar) en Abaddon (drums) waren er toen immers bij. Intussen is die laatste vervangen en zien we tegenwoordig War machine achter de drumkit. Een mix van oud werk uit de “Venom” periode en nieuw werk – het trio heeft onder de naam Venom Inc. een album op de markt, terwijl een tweede later dit jaar volgt – zorgen voor ene lange set die vrij energiek en gedreven wordt neer gezet. Terwijl een groot deel van het publiek in de zaal stevig uit de bol gaat, zien we toch dat die zaal maar halfvol staat en horen we ook bij een paar fans minder goede kritieken. Wij moeten ook toegeven dat de “oudere” nummers niet meer klinken zoals weleer, maar goed, we zijn allen een aantal jaartjes ouder geworden.

Het Duitse Sodom werd in 1981 opgestart en zorgde toen voor een mix van black metal en speed metal. Ondertussen is de sound gewijzigd naar thrash metal en staat de band geboekstaafd als een van de “grote vier van de Duitse thrash metal”. Bassist en vocalist Tom Angelripper houdt de touwtjes nog steeds strak in de handen en zet met zijn kompanen hier de zaal nog eens in vuur en vlam met een krachtige en stevige set thrash metal (een setlist van zo maar liefst tweeëntwintig nummers). We zien een enthousiaste band op het podium en dat vertaalt zich dan ook naar heel wat enthousiasme bij het publiek dat de zaal ondertussen weer goed ingepalmd heeft. Een mosh pit ontbreekt alvast niet bij de intense kracht van Sodom. Wij hielden het rond halfweg voor gezien wegens morgen maandag is werkdag.

ThroneFest 2022 was, voor ons alvast, een heel geslaagde driedaagse, waar de headliners bevestigden en waar we een aantal bands ontdekten die ons aangenaam hebben verrast. Op naar een nieuwe editie in 2023.

Met speciale dank aan Marijn en de organisatie van ThroneFest.

Tekst en foto’s: Luc Ghyselen.