Visions Of Atlantis, Secret Rule, Emetropia: De Verlichte Geest, Roeselare.

De Verlichte Geest staat vaak garant voor een avondje heavy metal fun en dit al jaren. We kunnen niet genoeg benadrukken hoe belangrijk de aanwezigheid van De Verlichte Geest is voor het West-Vlaamse concertaanbod qua metal. Op 18 mei was het wederom raak met een zeer interessante drievuldigheid. De Pirates-tour deed De Verlichte Geest aan. Deze tournee, een initiatief van gevestigde waarde Visions Of Atlantis, bracht ook het onvolprezen Secret Rule en het lentefrisse Emetropia mee.

Emetropia mocht al vrij vroeg aan de bak. Op het uur dat sommigen zich in de zetel nestelen voor het journaal, betrad Emetropia uit Zweden het podium. Emetropia brengt ruw gesteld een mix van progressieve, power en klassieke metal. We kunnen allerlei namen vermelden om de sound te omschrijven. Ik ga het bij één houden, maar wat voor één: Therion. De band kreeg dertig minuten om te bewijzen wat ze in hun mars hadden. De beluistering van hun debuutalbum deed alvast veel beloven, maar dit is pas hun eerste tournee. Dus moeten we zeker een beetje mild zijn. We kregen een zestal nummers opgediend, afkomstig van debuut, ‘Equinox’. Aan de livesound kan zeker nog gesleuteld worden, maar compositorisch zou ik de band alvast veelbelovend noemen. Met hun dubbele vocalen, zoals bij Visions Of Atlantis, creëren ze voor zichzelf natuurlijk een zee van mogelijkheden. Ik hoop dat ze binnenkort de grenzen van de respectievelijke genres waarin ze opereren, gaan ontstijgen. Het zou dan best kunnen dat we een intrigerende band krijgen in plaats van een beloftevolle.

Tweede voorprogramma van de avond was Secret Rule. Secret Rule deed natuurlijk eerder al De Verlichte Geest aan. Het was dag op dag bijna zeven jaar geleden. Ondertussen heb ik Secret Rule al ettelijke malen live mogen beleven. Secret Rule is er alleen maar veel beter op geworden. De laatste albums waren ronduit schitterend. Heel binnenkort ligt er een nieuwe in de winkel, ‘The Resilient’. Angela Di Vincenzo en Andy Menario, de enige overgebleven originele leden na het vertrek van Michele Raspanti vorig jaar, staan altijd garant voor een stomende set. Beide gaan altijd proberen de aanwezigen aan te zetten tot wat meeklappen. Enfin, ze doen er echt alles aan om de fans en alle andere toeschouwers mee te krijgen. En dat lukte ze weer op een aantal nummers. Secret Rule was dus een uitstekende opwarmer voor wat komen moest. De band vecht voor zijn plaatsje, eist het op en dus kan je alleen maar bakken respect hebben voor Secret Rule. Alles klopt bij deze kleine grootse band.

Na de zeer aantrekkelijke support acts was het uiteindelijk tijd voor de headliner van de avond, Visions Of Atlantis. Voor de show liet het decor alvast verhopen dat we een show in de eigenlijke zin van het woord te zien en te horen zouden krijgen. De Verlichte Geest transformeerde in de Benevelde Geest, want de ton op het podium deed een verleden van rum vermoeden, te meer daar nog een aantal andere decorstukken liet geloven dat piraten een spoor van kaperij, ontucht, rebellie en orgie achter zouden achterlaten. Vermomd als echte piraten betraden de bandleden het podium. Wie de kapitein van het aangespoelde schip was, moest blijkbaar nog uitgemaakt worden. Éèn man en één vrouw kwamen hiervoor in aanmerking: de ene heet Michele Guaitoli, de andere Clementine Delaunay. Geheel in de stijl van de echte vrijbuiters wisselt de bemanning van het schip al wel eens van bezetting. Zo varen Michele pas sinds 2018 en Clementine sinds 2013 mee met het internationale Visions-gezelschap. Clementine heeft al veel illustere voorgangsters gekend, denk maar aan Maxi Nil, Melissa Ferlaak en Nicole Bogner (RIP). Ook Michele werd voorafgegaan door bekende voorgangers, zoals Mario Plank en Siegfried Samer.

Maar vanaf de eerste zangnoten tijdens opener ‘Master The Hurricane’ werd het al duidelijk dat de zang van beiden hoge toppen zou scheren en de interactie tussen beide frontpersonen vonken en vuur zou veroorzaken. Clementine en Michele zijn gewoon toppers in hun vak. En dan vermeld ik er nog gaarne bij dat Michele tegenwoordig ook meer en meer gevraagd wordt voor producties. Zo deed hij onder meer de productie voor het debuut van Emetropia, ‘Equinox’. Alleen al de act van Michele en Clementine zou voldoende geweest zijn om het toch wel ruim opgekomen publiek mee te voeren op de strooptocht van deze piraten. Clementine vervoerde het publiek op voortreffelijke wijze en Michele deed er met momenten nog een schepje bovenop. Misschien lag het aan de rum in hun piratenbekers. Wie zal het zeggen, maar beide hadden tongen van vuur, die De Verlichte Geest (misschien beter “De Verhitte Geest”) in brand(y) zette. Toch mogen we zeker de rol van gitarist Christian Douscha, bassist Herbert Glos en drummer Thomas Caser niet onderschatten. Deze band hangt als één geheel aan mekaar en is perfect op elkaar ingespeeld. En ook Herbert liet niet na om af en toe mee te gaan in de capriolen van Clementine en Michele. Simpel gesteld, de temperatuur en de ambiance ging alleen maar crescendo in De Verlichte Geest. Het publiek reageerde met momenten uitzinnig. Het was misschien geen overrompeling van volk, maar zij die er waren schreeuwden elk voor tien. Zelden heb ik zo’n enthousiasme waargenomen.

Maar uiteindelijk heeft de kwaliteit van de nieuwe songs daar heel veel mee te maken, niet dat Visions Of Atlantis in het verleden een slappe bedoening was, verre van, maar Michele heeft deze band ongetwijfeld een nieuwe injectie gegeven. Je weet echt dat het een geslaagd optreden was, als je met een brede glimlach de zaal verlaat. Wel lees vooral verder. Na het nieuwe ‘Master The Hurricane’ passeerden er nog vijftien songs de revue, een mix van oude en nieuwe klassiekers. Een hoogtepunt opnoemen is onbegonnen werk, maar met momenten bezorgde deze band me kippenvel. En de chemie tussen Michele en Clementine die is een categorie apart. Als lezer zou ik toch heimelijk eens gluren op bijvoorbeeld www.setlist.fm om te kijken welke nummers er gebracht werden. Het klinkt echt als een best of van Visions Of Atlantis, maar een ‘best of’ in de eigenlijke zin van het woord, het allerbeste, ‘no fillers, only thrillers’. Na vijftien nummers doofde het piratenvuur tijdelijk, maar het uitbundig gegil van het publiek zorgde ervoor dat de band met rasse schreden terug voor present tekende voor een perfecte afsluiter middels ‘Pirates Will Return’ en ‘Legion Of The Seas’. Daarna zeilde het piratengezelschep uit naar nieuwe horizonten en lieten ze een overhit publiek verweesd, maar vervuld van piratenvuur en met een kamerbrede glimlach tevreden achter. Hopelijk maken ze binnenkort onze kusten nog een keer onveilig. Ja … piraten, kinderen lopen er wild van, maar volwassenen evengoed, zeker als ze een stukje kunnen zingen en metal van de bovenste plank brengen.

Met dank aan Mike de Coene.

Tekst: Frederik Blieck.

Foto’s: Luc Ghyselen.