De naam Nazareth zal bij velen een belletje laten rinkelen door hun vele klassiekers zoals ‘Love Hurts’. Maar als je zou vragen hoe de band anno 2022 klinkt, zullen de meesten wellicht de wenkbrauwen fronsen en zich zelfs afvragen of de band überhaupt nog bestaat. Ja hoor, vierenvijftig jaar na hun start in 1968, met een paar hiaten tussen 1998 en 2008, staat de band er nog steeds. Wetende dat de wortels eigenlijk nog iets dieper zitten. ‘The Shadettes’ vormden de fundamenten voor de band, die in 1961 ontstonden in het Schotse Dunfermline, zorgen er eigenlijk voor dat de teller naar eenenzestig (!) jaar door loopt. Ondanks de jeugdige leeftijd van vijfenzeventig jaar, is bassist Pete Agnew nog steeds in de huidige line-up te vinden. Gitarist Manny Charlton werd door Jimmy Murrison vervangen en in 1999 werd de plots overleden drummer Darrel Sweet opgevolgd door Pete’s zoon Lee. Gezondheidsproblemen lagen aan de oorzaak voor de wissel achter de microfoon van Dan McCafferty door Carl Sentance. In 2018 bracht de band hun vierentwintigste studioalbum, ‘Tattooed On My Brain’, uit. Met ‘Surviving The Law’ overleven ze de tand des tijds en mogen zo een kroontje opzetten bij dit vijfentwintigste studio album. Het bevat een slordige veertien, eerder korte nummers met traditionele blues / rock die zijn oorsprong uit de seventies niet verloochenen, waar vocale harmonieën en stevige riffs en knappe solo’s schering en inslag zijn. Het openingsnummer ‘Strange Days’ pakt meteen vrij stevig uit. Rauw, gretig en vooral de goesting om voluit te gaan, niet alleen muzikaal door het stevig ritme maar ook door de zestigjarige vocalist. Zo treffen we wat later ook ‘Runaway’ en ‘Sinner’ aan, die eenzelfde stevige cadans aanhouden. De nummers ademen een seventies rock ‘n roll sfeertje uit. ‘Waiting For The World To End’ is een pure meezinger waar opnieuw knap gesoleerd wordt. Maar het album bevat ook wat groovy en dieper dreunende nummers. ‘You Gotta Pass It Around’ zorgt voor een passief, neerslachtige vibe. Traag worden de mokerslagen afgewisseld met Murrison’s snarenwerk. Idem bij het tragere ‘Sweet Kiss’, dat zich beetje bij beetje lostrekt van de ruwere nummers op deze schijf. We ervaren ook een aantal positieve vibes in ‘Falling In Love’, ‘Let The Whiskey Flow’ en ‘Psycho Skies’, die het album doorheen de duistere nummers weten op te fleuren. Wat pittiger zijn ‘Mind Bomb’ en ‘Love Breaks’, maar het rauwe gitaarwerk blijft een rode draad. Zeker de gitaarsolo in deze laatste doet wat blues horen. Deze blues vinden we ook in ‘Better Leave It Out’ of de trage afsluiter ‘You Made Me’, waar zelfs hammond de sfeer onderstreept. Een rare afsluiter als je het mij vraagt, want het nummer laat je wat passief achter na al het energiekere werk wat we eerder hoorden. Dit is het tweede album voor Nazareth in deze bezetting. Ze hebben een ferme rugzak mee, waar ze trouw moeten aan blijven maar weten ondanks alles nu en dan te verrassen. Toch blijft het voor mij een aangenaam geluid, ondanks de leeftijd van de band. De sound is rauw en modern, al zit die seventies ondergrond nooit ver weg. Pittiger werk wordt door wat duistere nummers afgewisseld en nu en dan zit dan een gans ander genre ertussen. Ik had minder verwacht, maar ze leveren knap werk af en dat overtreft toch ruim wat ik van deze ‘oude’ band in gedachten had.

Rocking Klingon (80)

Frontiers Records FRCD 1218

Tracklist: 1. Strange Days 2. You Gotta Pass It Around 3. Runaway 4. Better Leave It Out 5. Mind Bomb 6. Sweet Kiss 7. Falling In Love 8. Waiting For The World To End 9. Let The Whiskey Flow 10. Sinner 11. Ciggies And Booze 12. Psycho Skies. 13. Love Breaks 14. You Made Me