Abbath ontstond, zoals elke black metal fan u wel kan vertellen, in 2015 toen Abbath (Olve Eikemo) de deuren van Immortal achter zich toesloeg. Het debuut onder de naam Abbath werd luid en wijd aangekondigd en heel wat black metal adepten waren wild van het titelloze album dat enorm goede kritieken mee kreeg. Drie jaar later, in 2019, kregen de fans opnieuw waar voor hun geld middels de al evenzeer bejubelde ‘Outstrider’. Het derde album voor een beginnende band wordt vaak als het “moeilijkste” beschouwd, maar Abbath kan je eigenlijk nauwelijks een “beginnend band” gaan noemen wegens de bergen ervaring die de frontman al met zich mee brengt. Toch zal ook ‘Dread Reaver’ stevig onder de loep genomen worden door tal van persmensen. Ook wij, van MUSIKA, wilden wel eens weten hoe album nummer drie van Abbath nu klinkt. Opener ‘Acid Haze’ overtuigd al meteen met een heel kille en toch krachtige sound die in duisternis gehuld word en bakken dreiging met zich meesleurt. Naast de ruwe vocalen van Abbath (vocals, gitaar) is het vooral de ijskoude gitaarsound en de toch melodieus klinkende gitaarsolo (Ole André Farstad) die het meest in het oog / oor springt. Toch willen de inbreng van de energieke en gedreven ritmesectie bestaande uit Ukri Suvilehto (drums) en Mia Wallace (bass) zeker niet verwaarlozen, integendeel, het tweetal zorgt immers voor de enorm stabiele ondergrond waarop de krachtige, maar ijskoud klinkende riffs worden gebouwd. Het is, naar onze smaak, een binnenkomer van formaat. Ook het even krachtig klinkende en enorm gedreven ‘Scarred Core’ is een schot in de roos. We hebben het een beetje moeilijker met de intro op akoestische gitaar van ‘Dream Cull’. Ja, het is een mooi fragmentje muziek, maar wij vinden dat het minder aansluit bij wat we verwachten van Abbath. Ook het nummer zelf vinden we net iets minder qua arrangement. We krijgen een stevige knipoog richting NWOBHM te verwerken tijdens ‘Myrmidon’, waarna het dreigend klinkende ‘The Deep Unbound’ ons opnieuw omhult met kille duisternis en meedogenloze kracht, terwijl ook een melodieus klinkende gitaarsolo zijn opwachting maakt. ‘Septentrion’ is, naar onze maatstaf voor Abbath, maar juist goed, maar bedenk dan wel dat heel wat bands een moord zouden plegen om zo’n nummer op hun album te krijgen. Dat black metal en thrash metal ook mooi kunnen samen werken, bewijst Abbath met hun versie van Metallica’s ‘Trapped Under Ice’. Het gaat er vrij rechttoe rechtaan aan toe tijdens ‘The Book Of Breath’ waar Abbath opnieuw stevig en krachtig van leer trekt, zonder dat wij er een “wauw”-gevoel aan over houden. Na een wat aarzelend begin trekt titelnummer en afsluiter ‘Dread Reaver’ zich op gang. Helaas vinden wij ook dit maar net goed genoeg naar onze “Abbath”-normen. Vooral het midden gedeelte, met een soort van spoken word intermezzo vinden we niet zo sterk en het haalt de vibe uit het nummer, althans naar ons gevoel. ‘Dread Reaver’ start zo heel sterk, maar kent ook een andere “mindere” momenten die ons wat doen aarzelen om het album écht aan te raden. Toch zullen ook nu weer heel wat liefhebbers van black metal met dit werkstuk meer dan tevreden gesteld zijn. Wij … hadden stilletjes op iets meer gehoopt.

Luc Ghyselen (80)

Season Of Mist SOM 650

Tracklist: 1. Acid Haze 2. Scarred Core 3. Dream Cull 4. Myrmidon 5. The Deep Unbound 6. Septentrion 7. Trapped Under Ice 8. The Book Of Breath 9. Dread Reaver