Sylvaine, geboren Kathrine Shepard, is een Noorse multi-instrumentaliste die met ‘Nova’ haar vierde full-album uitbrengt. Ze brengt een uniek sound die een grandioze mix is van post metal, post black metal, atmosferische black metal, shoegaze en hier en daar een vleugje folk. Een unieke sound waarmee ze de luisteraar bij momenten als het ware betovert. Haar vorige albums waren pareltjes waardoor de verwachtingen voor ‘Nova’ hoog lagen. Deze werden wonderwel ingelost want ‘Nova’ is opnieuw topklasse in dit genre. Ik zou Sylvaine zelfs de vrouwelijke Alcest durven noemen want op ‘Nova’ haalt ze zeker hetzelfde hoge niveau van haar Franse bloedbroeder en inspiratiebron Neige (frontman en oprichter Alcest). Het openingsnummer ‘Nova’ is een sfeervol, feeëriek nummer waardoor je precies door de wouden van de Elfen van Lord Of The Rings aan het struinen bent. Het bijna tien minuten durende ‘Mono No Aware’ is dan een schoolvoorbeeld hoe atmosferische post black metal moet klinken. Zweverige stukken met hypnotiserende zang, ingetogen momenten en dan uitbarstingen van agressie en wanhoop met vrouwelijke grunts: schitterend. Dit niveau wordt zelfs nog overtroffen op ‘Fortapt’, het neusje van de zalm van dit album. Hier gaan ingetogen rust, melodie en hier en daar wat agressieve uithalen perfect hand in hand zodat een nummer van uitzonderlijke klasse en schoonheid ontstaat. ‘Nowhere, Still Somewhere’ is dan weer een nummer met een fragiele schoonheid: kon perfect op bijvoorbeeld ‘Shelter’ van Alcest staan. Op ‘Everything Must Come To An End’, een immens breekbaar en gevoelig nummer dat geweldig gezongen is, horen we zelfs strijkers als toemaatje: prachtig. Wat een fenomenaal goed album is ‘Nova’ geworden. Nog nooit Sylvaine live gezien maar het staat zeker op mijn verlanglijstje.

Bart Verlinde (95)

Season Of Mist

Tracklist: 1. Nova 2. Mono No Aware 3. Nowhere, Still Somewhere 4. Fortapt 5. I Close My Eyes So I Can See 6. Everything Must Come To An End 7. Dissolution