Nog voor geen miljoen zou ik een band uit India kunnen opnoemen, maar blijkbaar is dit gezelschap, geleid door zanger Girish Pradhan, al van 2009 actief met het brengen van (en ik citeer Wikipedia) hard rock / melodic rock / heavy metal. Nou ja, dan kan je eigenlijk alle richtingen uit. Zelf kondigde Girish het aan als “muziek die alle muzikale elementen zal bevatten die we graag horen, in ons dagelijks leven, wat natuurlijk draait om goede oude rock ‘n’ roll. Van de Sunset Strip tot NWOBHM en meer. Ons publiek kan een aantal geweldige anthems verwachten”. Nou ja, doe er nog wat stijlen bij, maar ik weet nog niets meer. Dan maar eens luisteren naar de twee succesvolle albums die ze al eerder uitgebracht hebben: ‘Back On Earth’ (2014) en ‘Rock The Highway’ (2020). Zo hoor ik een ferme voorliefde voor death, thrash en extreme metal. Laat ons stellen dat de band een mix speelt die loopt tussen traditionele hard rock en speed metal enerzijds en tussen heavy metal en punk anderzijds. De rode draad in hun eigen genre is vooral de krachtige vocale invulling, agressief en snijdend gitaarwerk op een stevige drum / bas ritmesessie. Daardoor werden ze berucht door hun opwindende liveshows doorheen het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, Spanje en Portugal. Naast Girisch wordt de line-up van Girish And The Chronicles aangevuld door bassist Yogesh Pradhan, gitarist Suraz Sun en drummer Nagen Mongrati. Vooruit, de naald op de plaat en go. ‘Primeval Desire’ slaat in als een bom, het is een pak razende riffs op een galopperend ritme en groovy baslijnen, mat daarboven Girish’s assertieve vocalen. https://www.youtube.com/watch?v=H__TMK6hYkw&t=1s&ab_channel=FrontiersMusicsrl. Het album knijpt vanaf de openingsnoten je strot toe en laat je eigenlijk niet meer los, want bij ‘Children Of The Night’ gaat alles gewoonweg door. Het opent met een knappe riff en vervolgt met zoveel energie dat je niet kan stilzitten. De heavy metal uit ‘I’m Not The Devil’ zorgt voor een regelrecht rocknummer. Je wordt gewoonweg omver geblazen van de energieke lading die naar je toekomt. Schreeuwend en scheurend braakt Girish zijn boodschap recht in je gezicht. En dan heb je Def Leppard met ballen bij ‘Love’s Damnation’: https://www.youtube.com/watch?v=8TxpsLMrYww&ab_channel=FrontiersMusicsrl . Een pak energie maar de hard rock-ondertoon zit volledig juist. Een ratelende baslijn verlaagt het tempo naar een onmiskenbare arenarocker, inclusief een gierende gitaarsolo. Nog eens van stijl veranderen? Waarom niet met deze groovy glamrocker ‘Clearing The Blur’ een snuifje AOR bijvoegen? Daarvoor is het misschien allemaal wel te energiek, maar toch. En ja, het kan opnieuw omkeren met de powerballad ‘Lovers’ Train’. Het ene moment een ballad, met een vingerknip explodeert het naar een rocker met met wel erg ferme ballen, maar terug dat ‘Def Leppard op speed’-gevoel. Na het genadeloze ‘Rock and Roll Jack’ komt het titelnummer, dat zijn eigen eigen akoestisch tokkelende intro als apart nummer heeft. ‘Hail To The Heroes’ sluit er naadloos op aan en het aanstekelijke maar beukende ritme leidt je naar het refrein dat je zonder veel probleem zal meebrullen. Veel solerend snarenwerk en mee stampende ritmes, die het live zeker goed zullen doen. En plots een zeemzoet melodietje dat, alhoewel pittig gebracht, een kentering maakt van de al losgelaten energie. ‘Shamans Of Time’ doet aan de zweverige, blowende sfeer van Led Zeppelin denken, met experimentele vocalen en dito snarenwerk, die samen energieke bokkesprongen maken. Dromend in dezelfde sfeer, kom je rustig wakker met de soulvolle ballad ‘The Heaven’s Crying’, waar we in het begin plots cleanere vocalen horen. Het schurende element lijkt even weg maar het zit nooit ver weg. Het refrein wordt intenser en dreunt dieper door dan ooit voorheen. In het thrashy ‘Rock n’ Roll Fever’ kregen ze de hulp van drummer Chris Adler en de gitaristen Myrone en Rowan Robertson. Nog een laatste keer alle agressie van zich afwerkend zorgen ze voor een stevige afsluiter. Met deze derde worp heeft de band een enorme sprong voorwaarts gemaakt met deze heavy stuff, gebundeld in een pak energieke bommetjes in diverse stijlen. Dergelijke muziek in je auto zorgt ervoor dat diegene, die aan de verkeerslichten iets te lang treuzelt, meedogenloos afgemaakt wordt. De pak vocale en muzikale agressie die loskomt lijkt nagenoeg niet controleerbaar, maar het gezelschap weet dat best goed te bundelen. Zeker één van de grootste verrassingen van het jaar tot nu toe.

Rocking Klingon (80)

Frontiers Records FRCD 1191

Tracklist: 1. Primeval Desire 2. Children Of The Night 3. I’m Not The Devil 4. Love’s Damnation 5. Clearing The Blur 6. Lovers’ Train 7. Rock And Roll Jack 8. Hail To The Heroes (Intro) 9. Hail To The Heroes 10. Shamans Of Time 11. The Heaven’s Crying 12. Rock ‘n’ Roll Fever