Er bestaat enige onzekerheid over deze band als je op het internet info zoekt, want er blijken twee The Alive bands te bestaan. Eén van de bands zou bestaan uit jonge gasten uit California, die naast het skaten ook vaak met muziek bezig zijn. Niets mis mee maar we hebben het over de andere band, die wat ruigere gasten in de gelederen heeft. Met de vermelding ‘Official Facebook page for the rock band The Alive. Making loud RNFn’R since 2016 with no apologies!‘ op hun facebook ben ik wellicht bij de juiste band gekomen. Hier gaat het over een drietal dat al enige sporen nagelaten heeft. Het kleine Amerikaanse gezelschap is afkomstig uit Fort Smith, Arkansas en bestaat uit zanger en bassist Wes Lee Scott, gitarist Tye Brown en drummer Tracy Duty. Die laatste vormde The Alive nadat hij zijn voormalige band Mindframe Zero verliet en op zoek was om terug te keren naar zijn roots, het spelen van rockmuziek met een meer klassieke vibe zoals de bands uit de jaren zeventig en tachtig. Samen met Wes en Tye hebben de drie een band gecreëerd die alle elementen van klassieke arena rock acts en Hollywood sunset strip invloeden hebben terwijl ze nog steeds relevant zijn in de moderne muziekstijl van vandaag. Dat het niet kraaknetjes en mooi afgelijnd zou blijven had ik al verwacht maar met de opener ‘Where Are My Animals’ vuren ze meteen ‘nasty and dirty’. Een in-your-face rocker die er met staalharde riffs geen doekjes om windt. Weinig in de diepte uitgewerkt, maar voluit gaan en vooral energie met een sterk ritme. Helemaal anders is ‘All The Way To Babylon’, dat met akoestische gitaar opent. Ruige vocalen scheuren zich traag een weg tot het naar het refrein terug energiek uitpakt. Het seventies nummer zit in een blues sfeertje en kent een knappe gitaarsolo. De depressief klinkende ballad ‘Hard Enough’ lijkt de heren op het lijf geschreven. De donkere boodschap zal iedereen wel eens overkomen zijn, maar als die dan ook nog tergend traag passeert met diepe riffs, dan kunnen zelfs de keyboards weinig optimisme brengen. Zowat halverwege lijkt het nummer te keren en een pittig stukje snarenwerk en luchtigere vocalen weten je uit die diepte te trekken. Datzelfde fretwerk gaat nog iets strakker bij ‘Lemon Crush’, waar je nagenoeg niet meer kan bij stilzitten. Het aanstekelijke ritme is de basis voor een nummer dat vertelt over de vrouwen die de wereld laten draaien. ‘Come Get Some’ bezit ook zo’n voetjes-mee-tikkend ritme. In ‘High On You’ hoor je wat Status Quo invloeden door het vlotte ritme. Het ruigere kantje nemen we er graag bij. https://www.youtube.com/watch?v=78gqrg-9C4o&t=1s&ab_channel=THEALIVE. Lekker doorgaan zonder achteruit te kijken is het motto dat de heren vaak hoog in hun vaandel houden, zoals in het onstuimige ‘The Real Thing’. We kunnen besluiten met de titel van het laatste nummer ‘This Is Rock And Roll’, wat precies vertelt wat je een album vol krijgt. Rock ‘a billy knikkebollend tot aan het gaatje. We kunnen het geen echte hoogvlieger of vernieuwend album noemen, maar de stevige rode draad (of moet ik zeggen zes rode draden) zijn telkens strak gespannen. Met een vleugje seventies, stevig snarenwerk en ruig vocaal verweer hoor je een aantal korte nummers die het vooral van de drive en muzikaliteit moeten hebben. Het is, zoals de bandnaam zelf zegt, een band die het live goed zal doen om een leuk feestje uit de grond te stampen.

Rocking Klingon (75)

Sliptrick Records

Tracklist: 1. Where Are My Animals 2. All The Way To Babylon 3. Hard Enough 4. Lemon Crush 5. All My Friends Are Vampires 6. Come Get Some 7. High On You 8. The Real Thing (Love’s A Bitch) 9. Haunting Me 10. This Is Rock And Roll