Wie de bandnaam niets zegt, zal misschien wel hun vroegere bandnaam ‘Gang Of Souls’ gekend hebben. Land Of Gypsies is een nieuwe band uit L.A., die de beste elementen van de scène combineert dankzij vocalist Terry Ilous (XYZ, ex-Great White), producer en bassist Fabrizio Grossi (Glenn Hughes, Supersonic Blues Machine, Eric Gales, etc.), gitarist Serge Simic (The Slam, Supersonic Blues Machine) en drummer AJ Morra. Hun doel was om klassieke hard rock nummers te schrijven met sterke melodieën, dit alles verpakt in een stevige bluesy jasje. De band heeft in de Corona periode de tijd genomen om hun geluid te ontwikkelen en uit te werken. We kunnen ze best omschrijven als een mix van Foreigner, Whitesnake en een beetje zweverige Led Zeppelin erbij. Uiteraard is Terry hierbij erg bepalend voor de kleur van band maar instrumentaal bevatten de arrangementen vooral soulvolle groovy en bluesy melodieën. Met de slagzin ‘I’m on fire’ opent ‘Believe’, dat naar het refrein al laat horen dat de lat hoog ligt. Terry Ilous zou David Coverdale niet kunnen vervangen (niemand kan dat trouwens) maar bij momenten komt deze toch best aardig dichtbij het geluid van Whitesnake’s frontman. Van een opener gesproken! Opnieuw groovy en ritmisch gaat ‘Shattered’ eenzelfde weg op met hier en daar een progressieve tegenkanting. ‘Trouble’ heeft zo’n Steve Lee vibe over zich, dat dankzij ‘dat grootse’ in de vocalen, een nummer plots vleugels geeft. Een door gevoel overladen bluesy ‘Give Me Love’ brengt ons bij ‘Somewhere Down The Line’, waar gastmuzikant Eric Ragno voor een knap laagje keys zorgt. Deze keyboardwizard, die ook op ‘Ordinary Man’ te bewonderen is, zorgt dat deze akoestisch getinte easy rocker een seventies kantje krijgt. De ballad ‘Rescue Me’ laat een emotionele Ilous horen, die opnieuw richting Coverdale gaat, vooral als het nummer wat ballen krijgt door wat pittig snarenwerk. En net door die vocale hoogstandjes is ‘Run Away’ zonder twijfel mijn favoriet. Het meest commerciële (radio)lied van de schijf is zonder twijfel ‘Long Summer Day’, dat makkelijk tussen de oren blijft plakken. ‘Rambling Man’ is zo’n tweede oorwormpje, maar pakt het een pak ruwer en steviger aan, met spectaculaire eindspurt. De melodie in de gitaarriff van ‘Get It Right’ doet me direct aan ‘Firedance’ van Gotthard denken, maar het stampende slotnummer pakt gans anders uit. Zoals je een Freddie Mercury in Queen, een Steve Lee in Gotthard en een David Coverdale in Whitesnake hebt, zijn die vocalisten gewoonweg niet te vervangen. Deze gypsies hebben met Terry Ilous, die destijds van Lyon naar Los Angeles uitweek, ook een vocalist waarmee de band staat of valt. Je kan dit nog op tien manieren uitleggen, maar dit is een verzameling knappe nummers, gespeeld door uitstekende muzikanten rond een sterk presterende vocalist.

Rocking Klingon (86)

Frontiers Records FRCD 1173

Tracklist: 1. Believe 2. Shattered 3. Trouble 4. Give Me Love 5. Somewhere Down The Line 6. Rescue Me 7. Ordinary Man 8. Run Away 9. Long Summer Day 10. Rambling Man 11. Get It Right