Alhoewel Insania al in 1992 ontstond, duurde het vijf jaar eer hun debuut het daglicht zag. Het gezelschap, afkomstig uit Stockholm, begon aanvankelijk covers te spelen van hun favoriete bands zoals Helloween en Iron Maiden. Uiteindelijk kwam drummer Mikko Korsbäck’s klasgenoot gitarist Niklas Dahlin erbij als tweede gitarist en begonnen ze hun eigen nummers te schrijven. Drie albums volgden, maar daarna viel het even stil. Na een onderbreking van veertien jaar hebben de Zweden de inspiratie teruggevonden, al hebben ze daarvoor ferm in de line-up moeten snijden. De huidige bezetting van de band bestaat uit Mikko Korsbäck (drums en keyboard), Tomas Stolt (bas), Niklas Dahlin (gitaar en keyboard arrangementen), Ola Halén (zang), Dimitri Keiski (keyboard en achtergrondzang) en Peter Östros (gitaar). Muzikaal blijven ze echter trouw aan hun vrij klassieke Europese power metal stijl, die bol staat van clichés zoals een dubbele basdrum, gedreven snarensessies en torenhoge vocalen. De muze voor hun teksten vonden ze bij epische gevechten, mensdom, fantasie, vrijheid en licht. Het album opent met ‘Praeparatus Supervivet’, Latijnse woorden die ‘bereid om te overleven’ betekenen. Dit lukt hen vrij aardig dankzij een melodie die telkens voor het ultieme “feel good”-moment zorgt. In ‘Power Of The Dragonborn’, ‘Solur’ en ‘Blood, Tears And Agony’ horen we stampende anthems die onmisbaar zijn bij de power metal van vandaag. Een knap arrangement dat constant varieert van donderende beats naar vlammend gitaarwerk, in combinatie met de torenhoge hoogtes die de vocalist Ola Halen haalt. ‘Prometheus Rise’ pakt een stuk duisterder uit, dankzij een tragere cadans en achtergondvocalen die alles zwaarder maken. Wie meer synthesizer wil, zit goed bij ‘Moonlight Shadows’ en het Helloween-achtige ‘We Will Rise Again’, dat hiermee opent en dan keihard de power /heavy metal opzoekt. ‘My Revelation’ doet het op een gelijkaardige manier, al komen de kunstjes deze keer van een akoestische gitaar. Na het uitnodigend zangmoment zorgen de snarenplukkers nog voor een aantal stevige accentjes. De formule wordt nog eens anders gebruikt bij ‘Like A Rising Star’, dat voor de gelegenheid met piano begint. Het feestje barst daarna terug volledig los met een losgelopen drummer op speed. De zeven minuten durende catchy hymne ‘The Last Hymn To Life’ weet een reeks voorspelbare power metal nummers af te sluiten. Het samenspel van de beide gitaristen levert vaak vurige salvo’s die de kern vormen van strijdlustige power metal. Het gedreven gezelschap geraakt maar niet uitverteld, want met elf knap uitgewerkte arrangementen weten ze net over het uur af te klokken. Of het album de heren terug op de kaart gezet heeft weet ik niet, want intussen is het aanbod vrij groot om er nog boven uit te springen, maar het muzikale talent is in elk aanwezig en zorgden voor een vrolijke portie metal, waar ondergetekende best vrolijk van wordt.

Rocking Klingon (82)

Frontiers Records FRCD 1170

Tracklist: 1. Praeparatus Supervivet 2. Solur 3. Prometheus Rise 4. Moonlight Shadows 5. My Revelation 6. We Will Rise Again 7. Like A Rising Star 8. Blood, Tears And Agony 9. Entering Paradise 10. Power Of The Dragonborn 11. The Last Hymn To Life