Otargos is afkomstig uit Bordeaux en werd reeds twintig jaar geleden opgericht. Zanger / gitarist Dagoth is de enige die er sinds het prille begin bij is. Met ‘Fleshborer Soulflayer’ is de band toe aan een zevende studio-album al valt op dat het inmiddels zes jaar geleden is sinds ‘Xeno Kaos’ op de markt kwam. Eerder dit jaar werd er ter ere van het twintig-jarig jubileum wel ’20 Years Of Human Termination’ uitgebracht. Dagoth en de zijnen hebben altijd geopereerd in de underground black metal scene en de kans dat ‘Fleshborer Soulflayer’ daarin verandering gaat brengen, lijkt ons eerder minimaal. Al dient te worden opgemerkt dat naar ons aanvoelen op dit album één en ander melodischer klinkt dan voorgaande albums. Niet dat het betekent dat het tempo plots veel lager ligt. De riffs en het beukende drumwerk blijven ronduit hels te noemen maar er duikt toch frequent een melodieuzere gitaarlijn op. Het komt voor ons de sound zeker ten goede want voordien durfde de verveling al eens toeslaan bij Otargos. Op dat vlak kunnen we niet zeggen dat de band ons dit keer ontgoochelt. Maar we vinden niet alles even geslaagd. Met name de opener ‘Rise Of The Abomination’, die meer een veredelde intro is, en vooral afsluiter ‘Warp’ zorgen zowel voor een begin als een einde dat we allesbehalve memorabel vinden. In beide gevallen komt het muzikaal eerder neer op een soort van soundscape en is wat er aan vocalen te horen is, iets wat met een enorme vervormer gepaard gaat en ronduit op onze zenuwen werkt. Vooral bij ‘Warp’ en dat is niet wat we van een afsluiter doorgaans verwachten. Na de opener worden we gelukkig meteen bij de keel gegrepen door bruut geweld en power zoals we dat van Otargos gewend zijn. Er zal wel een bedoeling achter zitten om met een afsluiter als ‘Warp’ op de proppen te komen maar voor ons is dat een fameuze afknapper na een voor de rest méér dan degelijke plaat. We hebben Otargos eigenlijk nooit sterker voor de dag weten komen dan op deze ‘Fleshborer Soulflayer’ en dat komt met name doordat het album naar ons aanvoelen meer afwisseling en melodie kent. Absolute uitschieter voor ons is ‘Daemonfire’ dat ongeveer halverwege bijna klinkt zoals we het gewend zijn bij de Griekse black metal scene. Al bij al een aangename plaat voor wie houdt van black metal met een randje. Alleen hadden wij graag het afrondende randje eraf geknipt. Nog even vermelden dat er een kleine rariteit is aan het album. Er komen namelijk meerdere versies op de markt – de ene nog gelimiteerder dan de andere – waarbij het zesde nummer ‘Navigator’ enkel op de cd-versies zal verschijnen (en wij deze track niet tot onze beschikking hadden).

K.H. (75)

Xenokorp

Tracklist: 1. Rise Of The Abomination 2. Incursion Of Chaos 3. Xenos 4. Blessed By Pestilence

5. Fleshborer Soulflayer 6. Navigator [all cd versions bonus track] 7. Larva Venom 8. Daemonfire 9. Cyclones Of Steel 10. Sentinel 11. Warp