Iedereen die al een tijdje heavy metal en aanverwante muziekgenres volgt, is ongetwijfeld vertrouwd met de naam U.D.O. Deze band werd in 1987 opgestart door Udo Dirkschneider nadat hij het lichtjes legendarische Accept had verlaten. Wat man hij mee? Zijn stem als een klok, die uit velen, om niet te zeggen uit duizenden herkenbaar is, en de aanstekelijke stevig rockende sound die ook een kenmerk was van Accept. Na het vierde full-album onder de naam U.D.O. (‘Timebomb’ uit 1991) keerde hij in 1992 terug naar Accept. Niet voor lang echter want in 1996 was het “huwelijk” terug over. Sindsdien timmert Udo met zijn trawanten – er zijn al een pak muzikanten de revue gepasseerd bij U.D.O. – gewoonweg keihard verder aan zijn muzikale carrière die nog steeds aanstekelijk, maar ook heel krachtig, klinkt en die je nog steeds in het vakje (traditional) heavy metal kan plaatsen. Dat er nog steeds weinig sleet zit op zijn stem bewijst hij hier andermaal met het zeventiende (!) full-album onder de naam U.D.O. Zijn muzikale strijdmakkers zijn dit keer de gitaristen Andrey Smirnov en Dee Dammers, bassist Tilen Hudrap en zijn zoon drummer Sven Dirkschneider. Zestien tracks sieren deze nieuwste creatie die je bijna zeventig minuten lang kan boeien als je fan bent van traditional heavy metal met krachtige vocalen die zowel aanstekelijk als krachtig klinkt. Vernieuwend klinkt het nergens, maar dat hoeft eigenlijk niet om een goed genre gebonden album af te leveren. Enig nadeel, vinden we toch een beetje, is het feit dat de stem van Udo weinig verandert en weinig variatie kent. Nog steeds kan je precies horen dat Accept ook ooit zo klonk: krachtig, melodieus en aanstekelijk. En toch is het iets anders, want klassiekers als ‘Breaker’, ‘Fast As A Shark’, ‘Restless And Wild’ of ‘Balls To The Wall’ om het maar bij die te houden, vind je hier (helaas) niet terug. Oké, we moeten durven toegevend at de hoogdagen van traditional heavy metal ook al een tijdje achter de rug zijn, maar toch. Toch is ‘Game Over’ verre van een slecht of een minder album geworden, daar we eerlijk moeten toegeven dat ook wij nu nog steeds onze luchtgitaar hebben boven gehaald, stevig headbangend door de huiskamer hebben gestruind, en de teksten al even luidkeels hebben meegebruld als Udo zelf doet. Kwestie om maar aan te geven dat U.D.O. wel degelijk opnieuw een knap album heeft afgeleverd dat fans van het (sub)genre daadwerkelijk gemakkelijk over de streep zal trekken.

Luc Ghyselen (78)

AFM Records AFM 752-9

Tracklist: 1. Fear Detector 2. Holy Invaders 3. Prophecy 4. Empty Eyes 5. I See Red 6. Metal Never Dies 7. Kids And Guns 8. Like A Beast 9. Don’t Wanna Say Goodbye 10. Unbroken 11. Marching Tank 12. Thunder Road 13. Midnight Stranger 14. Speed Seeker 15. Time Control 16. Metal Damnation