Devil’s Rock For An Angel, OC In ‘t Riet, Zillebeke.

De eerste editie van Devil’s Rock For An Angel was er in 2015. Sindsdien zorgen de organisatoren telkens voor een leuke affiche waar een pak metalfanaten op af komen. Dat de opbrengst aan een aantal goede doelen wordt geschonken zorgt voor een extra positief signaal. Dit jaar kregen tien bands de kans hun kunnen aan het publiek te tonen en dat zorgde voor een heel pak blije gezichten.

Rond half twee was het zover: de eerste band, Hunter in dat geval, mocht ons een halfuurtje opwarmen. We kregen een heel knappe set te horen van dit vijftal dat zich situeert in de traditional heavy metal. We hoorden accenten langskomen die ons de ene keer deden denken aan Iron Maiden, dan weer aan Judas Priest of aan Accept. Toch zorgt Hunter ervoor dat elk nummer geen kopie is van een van de nummers van de genoemde bands. Integendeel: Hunter zorgt wel degelijk voor een eigen geluid en sound. Wij waren alvast onder de indruk en hadden dit kwintet hoger op de affiche verwacht, maar daar de heren later op de dag ook nog een ander concert hadden was dat misschien wel de reden daarvoor. In ieder geval meteen een heel knappe opener, waar kracht en melodie samen gaan, van deze editie van Devil’s Rock For An Angel.

Ook het Nederlandse vijftal Shuulak kan je muzikaal in het vakje traditional heavy metal gaan plaatsen. Toch klinkt deze band compleet anders dan de festivalopener. Shuulak heeft immers een donkerder randje zodat de ietwat korrelige stem van Bastien er mooi tot zijn recht komt. Verder zagen we veel enthousiasme en beweging op het podium. Dat dit dan ook gemakkelijk oversloeg naar het publiek hoeft geen betoog. Ook Shuulak kreeg slechts een half uurtje en het vijftal wilde eigenlijk nog wel een stukje verder toen hun tijd erop zat.

Na twee knappe sets was het de beurt aan Liquid Therapy, een rockband die een pak grunge in hun sound weet te verwerken. En alhoewel de heren hun uiterste best deden, sloeg de vonk niet echt over bij ondergetekende wegens toch te braaf. We missen een pak kracht in de sound van Liquid Therapy en na een paar nummers gingen we buiten de zaal wat genieten van het zonnetje.

Thrash metal gezelschap Objector, afkomstig uit de buurt van Turnhout, zorgde er met een heel krachtige en gedreven set voor dat we opnieuw bij de les werden geroepen. Het viertal blies ons net niet volledig omver met hun heel gedreven en energieke sound. “Thrash op speed” hoorden we ergens weerklinken en daar kunnen we ons volledig in vinden. Na afloop van hun drie kwartier durende set zagen we dan ook niets dan blije gezichten. Met andere woorden: Objector zorgde voor een machtige set.

Net iets minder, naar onze smaak dan toch, kan Carrion ons overtuigen. Niet dat dit death metal gezelschap een minderwaardige set afleverde, muzikaal klikte het net iets minder bij ondergetekende. Toch noteerden we ook hier de termen: energiek en gedreven. Voeg daar dan ook agressief en brutaal aan toe en je kan begrijpen dat Carrion toch wel een gedenkwaardige set heeft neer gezet.

Sin Savage kiest voor traditioneler heavy metal en was de eerste band die een uur lang de tijd kreeg om ons te overtuigen. We hoorden vooral een pak lovende dingen over Sin Savage, maar helaas werd dat niet echt bevestigd op het podium naar onze smaak. Niet dat we meteen weg lopen bij deze band, maar ons daadwerkelijk overtuigen, zat er voor Sin Savage niet echt in.

Wie ons wel weet te overtuigen waren de heren van Signs Of Algorythm, een metalcore gezelschap dat heel gedreven energiek, brutaal en enthousiast op de planken stond. Wij zagen een deel van het publiek stevig uit de bol gaan zodat wij alvast niet de enigen waren die genoten van deze stevige en krachtige set. Signs Of Algorythm: een band die bewijst dat er ook België knappe metalcore kan gebracht worden.

Je kan Cathubodua in het vakje “epic symphonic metal” onderbrengen. Dit gezelschap, onder leiding van vocaliste Sara Vanderheyden, zorgde voor een heel genietbare, om niet te zeggen prachtige set waar kracht, melodie en symfonie mooi samen gaan. Cathubodua is er reeds sinds 2013 en, ondanks of net door een aantal wisselingen in de line-up, groeit nog steeds. Het valt ons op dat de band veel krachtiger, energieker en meer gedreven klinkt dan in de eerste jaren van hun bestaan. Daar zal de extra ervaring aan podium présence waarschijnlijk wel voor een deel tussen zitten. In ieder geval hebben wij enorm genoten van het uurtje dat Cathubodua toebedeeld kreeg.

Reject The Sickness drukt zich muzikaal uit aan de hand van een mix van melodic death metal en metalcore en doet dat op een heel knappe manier. Het vijftal zet ook hier een heel gedreven en energieke set neer die ze agressief en vol enthousiasme brengen. Dat het publiek daar wel pap van lust, is meteen een understatement en we zien een pak bezwete lichamen die zich aan een kleine mosh pit wagen. Dan weet je ook meteen dat het publiek ten volle geniet van de knappe set van Reject The Sickness.

Back To Back mag afsluiten en deze coverband doet dit aan de hand van een goed gekozen nummers uit het enorme aanbod van heavy metal en hard rock “klassiekers”. Ook bij dit vijftal is er geen gebrek aan enthousiasme, bezieling en gedrevenheid zodat een energieke en krachtige portie metal ons gemakkelijk weet te overtuigen. Met andere woorden: Back To Back heeft deze editie van Devil’s Rock For An Angel op een heel passende en sterke manier afgesloten.

Slechts een band kan ons vandaag helemaal niet overtuigen: Liquid Therapy. Over Sin Savage hebben we onze twijfels, terwijl het overige achttal – Hunter, Shuulak, Objector, Carrion, Signs Of Algorythm, Cathubodua, Reject The Sickness en Back To Back – er stuk voor stuk voor zorgden dat ze extra waarderingscijfers scoorden bij de MUSIKA redactie. Meteen een uiterst geslaagde editie van Devil’s Rock For An Angel, al hadden wij zelf stiekem gehoopt op een iets grotere opkomst.

Met dank aan Didier Declercq en de organisatie van Devil’s Rock For An Angel.

Tekst: Luc Ghyselen.

Foto’s: Bianca Lootens en Luc Ghyselen.