Belgian Blast Festival, OC De Coorenaar, Desselgem.

Belgian Blast Festival is een nieuw naam op de kalender. De organisatie ligt in de bekwame handen van de mensen die ook het Blast From The Past Festival organiseren. Zeven, Belgische uiteraard, bands konden ons tonen wat ze in hun mars hebben. Dankzij het feit dat dit evenement doorging dankzij tal van maatregelen onder de “Covid Safe Pass”-regels konden we genieten van een festival zonder mondkapjes of afstand houden. Laten we hopen dat dit zo kan blijven!

Het uit de buurt van Gent afkomstige viertal van Entheogen mocht de spits afbijten. Het kwartet zorgde eigenlijk al meteen voor een verrassing. Wij dachten pure progressive metal te krijgen, maar eigenlijk mag je Entheogen in het vakje technical death metal op progressive death metal plaatsen. Hoe dan ook het technisch kunnen van het viertal staat buiten kijf, de stevige, rauwe grunts die erbij horen zorgen voor de nodige kracht en leggen accenten die je in pure progressive metal niet ontdekt. Een sterke start van het festival dat ons meteen bij de les hield. Slechts een minpuntje noteerden we voor Entheogen: er is nog werk aan de podium présence die we, en we drukken ons vrij zacht uit, nogal statisch vinden. Maar dat de heren bekwame muzikanten zijn en dat de band nog een pak kan groeien, zullen wij alvast niet ontkennen.

Hoe je wel een energiek en gedreven podium présence kan neerzetten, tonen de heren van At The Front ons. Dit West-Vlaamse gezelschap staat geboekstaafd als thrash metal band, maar zorgt tegenwoordig voor een mix van thrash metal, groove metal en zelfs wat death metal. Het zorgt ervoor dat de vier heren heen energiek, gedreven en krachtig overkomen. We gaan eerlijk zijn: vroeger vonden we At The Front goed zonder meer, nu is de band uitgegroeid tot een heel stomend geheel dat met elk nieuw concert nog lijkt te groeien (oké, het is een tijdlang geleden dat we At The Front nog aan het werk konden zien). Niet echt een complete verrassing, maar wel een set van een band die we met argusogen verder zullen blijven volgen.

Primal Creation deed precies wat we van hen kunnen verwachten: een stevige en krachtige set afleveren met de nodige gedrevenheid en energie op het podium zodat een boeiend en aangenaam te volgen kijkstuk ontstaat met natuurlijk de nodige goede, krachtige muziek. Zonder ons echt van de sokken te blazen zorgt ook dit vijftal voor mooie momenten zodat we naar hartenlust kunnen headbangen en uit de bol gaan. Toch moeten we toegeven dat Primal Creation ons net iets minder overtuigde, zonder dat we de band willen minimaliseren.

Op naar band nummer vier. Het eveneens West-Vlaamse Fields Of Troy zorgt voor een mix van alternative rock en alternative metal. Een iets andere muzikale aanpak dus, maar daarom niet minder gedreven of energiek afgeleverd. Vocalist Louis Soenens, die al een tijdje geleden zijn lange haren inwisselde voor ene kortgeschoren coupe, blijkt nog steeds de energieke frontman te zijn die we kenden van voor de corona uitbraak. Ook zijn vier metgezellen zorgen nog steeds voor krachtige ondersteuning en de set van Fields Of Troy kan ons dan ook nog steeds gemakkelijk boeien, ondanks het feit dat het (sub)genre ons wat minder ligt. We zagen dat het publiek zich daar alvast niet aan stoorde en mooi meeging in het verhaal van dit kwintet.

Een zo goed als complete nieuwe naam in het Belgische muziek en metal landschap is Woyote, een band met, voor ons dan toch, als bekendste gezicht gitarist Mikey Doling (Channel Zero). Hun sound omschrijven is een moeilijke opdracht daar het gezelschap uit elementen uit tal van subgenres uit metal. Wij waren eerlijk gezegd niet echt onder de indruk, al moeten we wel toegeven dat het publiek daar anders over dacht. Misschien moet de sound van Woyote nog wat meer op ons inwerken om ons echt te bekoren. Na een paar nummers hielden we het dan ook voor bekeken: tijd om de innerlijke mens te gaan voeden.

After All dan maar. Deze ook al West-Vlaamse Band uit de buurt van Brugge is er reeds sinds 1990, al moeten we er bij melden dat enkel de twee gitaristen, Dries Van Damme en Christophe Depree, er nog steeds bij zijn van het prille begin. After All zorgde wel reeds voor acht full-albums zodat men gemakkelijk een keuze kan maken uit hun repertoire om voor een sterke set te zorgen. Sinds 2017 is Mike Slembrouck de man achter de microfoon en dat zorgt er toch wel voor dat de sound van After All wijzigde. Dat Mike een enorm stukje kan zingen, moeten we doodeerlijk toegeven, maar toch missen we het bijtende, het snauwende, het agressieve kantje die After All en thrash metal normaal kenmerkt. Versta ons niet verkeerd: de band zorgt voor een heel knappe en stevige set waar kracht en melodie in samenwerken, maar vooral tijdens de “oudere” nummers missen we dat agressieve randje. Misschien moeten we de band nu eerder als een melodic metal gaan beschouwen.

Ondanks het feit dat een (groot) deel van het publiek richting uitgang schoof voor en tijdens de set van Cowboys & Aliens, kregen we van dit gezelschap een heel krachtige en energieke set geserveerd. Nee, de heren zorgen niet echt voor vernieuwing (hun mix van stoner rock en hard rock laat niet veel vernieuwing toe), maar kennen overduidelijk alle kneepjes van het vak om een publiek te boeien. We moeten dan ook stellen dat iedereen die de zaal te vroeg verliet, een heel krachtige set heeft gemist. De heren zijn ondertussen al zo’n vijfentwintig bezig, maar nog steeds zie je enthousiasme, energie en gedrevenheid op het podium. Die slaat ook nog steeds over op een publiek zodat het viertal deze allereerste editie van Belgian Blast Festival in schoonheid afsloot. Wij hebben alvast enorm genoten van de set van Cowboys & Aliens en kijken in stilte al uit naar een nieuw concert van dit kwartet.

Samenvattend mogen we stellen dat Belgian Blast Festival voor een knappe affiche zorgde en dat elke band wel de nodige aandacht kreeg van een dankbaar publiek. Wij onthouden vooral de sets van Entheogen (een band met nog een stevige groeimarge), At The Front (net als goede wijn lijkt deze band beter te worden met de jaren) en Cowboys & Aliens (voor hun enthousiasme, gedrevenheid en krachtige set). Daarmee willen we zeker niet stellend at de overige bands – Primal Creation, Fields Of Troy, Woyote en After All – minderwaardige sets hebben afgeleverd, integendeel!

Met dank aan Mike De Coene en de organisatoren van Belgian Blast Festival.

Tekst & foto’s: Luc Ghyselen.