Het vorige album van Sylvaine, ‘Wistful’, heeft een mooi plaatsje in mijn collectie en wordt regelmatig beluisterd. Deze dame zingt gewoonweg schitterend en bespeelt zelf diverse instrumenten: gitaar, bass, drum en keyboards. Daarom keek ik met belangstelling uit naar het nieuw album van deze Noorse dame, ‘Atoms Aligned, Coming Undone’. ‘Wistful’ begaf zich in de sfeer van post metal, shoegaze en ambient en was een mooi, soms ingetogen luisterstukje. Goed te vergelijken met ‘Shelter’ van Alcest. Het openingsnummer van het derde album is ietsjes steviger maar het dromerige van ‘Wistful’ blijft zeker aanwezig. ‘Morklagt’ begint in dezelfde stijl: zweverig met melancholisch gezang, het kenmerk van deze dame. Halverwege het nummer gaat het tempo plots omhoog en horen we zowaar gegrunt. Dit gaat meer over naar post black metal, maar ook hier is de invloed van Alcest hoorbaar, al denken we ook spontaan aan Myrkur. Top nummer. Dan volgt het mooie ‘Abeyance’ met een zeer aanstekelijk ritme: de logische tempowisselingen, de gevooisde zang, verder in het nummer afgewisseld met lichte grunts. Verder gaat het album in deze trend verder: post metal met enig mooie zachte zang afgewisseld met uitbarstingen van black metal met gegrunt maar alles in perfecte symbiose. Dit album kan niet beter omschreven worden als met de woorden van mijn vrouwtje: “dit is precies Alcest met een zangeres”. En dit was zeker als compliment bedoeld want Alcest is immers absolute top in dit genre. En laat dan nog Neige, frontman van Alcest, de drums verzorgen op diverse nummers van dit album en dan wordt duidelijk waarom er zoveel gelijkenissen zijn tussen beide bands maar waarbij Sylvaine absoluut haar eigenheid bewaart en een dijk van een album aflevert. Diverser en harder dan de voorganger maar dat bewijst alleen maar de veelzijdigheid van deze dame.

Bart Verlinde (85)

Season Of Mist

Tracklist: 1. Atoms Aligned, Coming Undone 2. Morklagt 3. Abeyance 4. Worlds Collide 5. Severance 6. L’appel Du Vide