Het oprichten van een Britse melodieuze rockband naar zijn eigen naam in 1997, was voor Steve Newman de start van een ferme collectie studioalbums. Zijn twaalfde creatie ‘Ignition’ zag in maart vorig jaar het daglicht. Het optreden op het HEAT festival later in het jaar alsook alle andere livesessies, moesten door gekende redenen afgeblazen worden. Omdat die data telkens verzet werden besloot het gezelschap om zich vanaf juli meer te focussen op een nieuw album. Het schrijven van de nummers, alsook het productieproces nam Steve voor eigen rekening. De opnames hadden plaats in de Chrome Dome Studios in London tussen augustus vorig jaar en april dit jaar. Op dit album zingt hij zelf, maar speelt daarbij ook nog gitaar en keyboard. Enkel Rob McEwen stond hem bij voor de drumsessies en percussie. Eens de optredens terug kunnen doorgaan, wordt het album voorgesteld met een live-band, bestaande uit zanger en gitarist Steve Newman, zanger en gitarist Shaun Bessant, zanger en keyboardspeler Paul Boyle, zanger en bassist Dave Bartlett en drummer Harry Younger. Met de title ‘Into The Monsters’ Playground’ zou het album voor een meer “in your face” geluid brengen. Dit is aan de opener ‘Start This Fire’ al merkbaar, want alhoewel de intro vrij rustig blijkt, pakt het gitaarwerk meteen vrij snedig uit. Ook na de break valt het solerend gitaarwerk op door zijn klasse. De intense vocale lijn die het geheel pit geeft, is een streling voor het oor. Met een stevige riff als ruggengraat zorgt een sprankelend keyboard voor een frisse start van ‘Timebomb’. Het ritmische nummer is een knap staaltje van schrijftalent, want de wisselingen van arrangement zorgen voor variatie in het strakke ritme. Het stormachtige ‘Hurricane Sky’ wervelt zomaar je oren binnen en het melodieuze refrein laat een positieve nasleep achter. Waar de trage rocker ‘I’ll Be The One’ voor wat extra structuur zorgt, pakt het solide ‘Icon’ het terug melodieuzer en gepolijster aan. Het rustige ‘Lightning Tree’ brengt sfeer en energie waaruit we kunnen putten om het explosieve ‘Give Me Tonight’ aan te kunnen. Alhoewel het nummer halverwege nagenoeg volledig tot stilstand komt, herpakt de energie zich naar het einde toe door de solerende snarenplukker. Titeltrack ‘The Monsters’ Playground’ is zo’n schoolvoorbeeld van nummers die echt alles bevatten, zoals intens gitaarwerk, progressieve stukken, zoete vocalen en het fijnere toetsenwerk. ‘Easy listening rockmusic’ is misschien de term die bij ‘Spirit Cries’ past. Waar het nummer op zijn sokken begon, bouwde het de energie mondjesmaat op. Flitsend toetsenwerk en knapperige gitaren zorgen voor een traag rockende ‘Shadows Of Love’. De lange vocale lijnen zorgen voor een mooie tweeledigheid. Het album wordt in schoonheid afgesloten met ‘This Life Alone’, dat nog eens alle facetten van de band laat horen. In deze nieuwe set krijgen we terug het onmiskenbare Newman geluid, dat zich laat opmerken door de harmonie tussen hard gitaarwerk en een weelderig keyboard, met een vocaal sausje ervaring erbovenop. De trouwe schare fans zullen dit bevestigend album met open armen ontvangen en fans van Whitesnake en Seventh Key die Newman nog niet eerder ontmoetten, zouden bij deze best een inhaalmanoeuvre plannen.

Rocking Klingon (80)

AOR Heaven aor 00239

Tracklist: 1. Start This Fire 2. Timebomb 3. Hurricane Sky 4. I’ll Be The One 5. Icon 6. Don’t Come Runnin’ 7. Lightning Tree 8. Give Me Tonight 9. The Monsters’ Playground 10. Spirit Cries 11. Shadows Of Love 12. This Life Alone