***Noot van de hoofdredacteur: We keken er zo verdomd naar uit: het eerste festival waar mondmaskers niet nodig waren, waar je kan gaan, staan en praten met je wil, waar een moshpit, circlepit en crowdsurfin’ weer eens kon, waar … kortom waar het leuk vertoeven is en je plezier kan maken zoals jij dat wil.

Ook wij, van MUSIKA, stonden te trappelen om jullie dan ook nog eens een uitgebreid verslag met tekst en foto’s aan te bieden. Omdat er drie podia zijn op het grote Alcatraz festival, vroegen we dan ook zes perspassen aan, kwestie van jullie niets te moeten onthouden. Helaas werden we in ons (“jeugdig”?) enthousiasme danig afgeremd. Ongeveer veertien dagen voor aanvang van het festival kregen we bericht dat MUSIKA slechts twee passen kon krijgen wegens de enorme vraag en het feit dat men wilde gaan snoeien. Toch dachten wij er nog iets “groots” van te maken, daar er MUSIKA twee fotopassen werden beloofd. Helaas was ons ook dit niet gegund. Twee passen, jawel, maar geen fotopassen. Dat betekent dat wij van MUSIKA onze foto’s hebben moeten nemen vanuit het publiek. Op onze vraag of het toch niet mogelijk was om MUSIKA één enkele fotopass te geven, werden we heel kort en uiterst krachtig afgeblokt. Gelukkig kregen we alvast een pak morele steun en “hulp” van collega’s van andere media, die we dan ook, van hieruit nog eens, immens bedanken voor die hulp en steun.

Wij hebben er het beste van gemaakt en ons toch goed geamuseerd. Hier onze bevindingen (we gaan het niet echt een verslag noemen) van Alcatraz Hard Rock & Metal Festival editie 2021.***

Channel Zero, Prison: 12u15-13u00

Écht bekomen van die “uppercut” (geen fotopassen, wel perspassen) waren we nog niet toen Channel Zero zijn opwachting maakte met de “Prison Stage”. – Ons “plan B”, dat we eigenlijk niet hadden, moest nog in werking treden. – Met een beklijvende eerbetoon (met enkel gitarist Mikey Doling en vocalist Franky De Smet-Vandamme) aan Phil Baheux, die overleed op 10 augustus 2013 toen de band ook voor Alcatraz was aangekondigd, werd de eerste dag ingezet. Daarna zorgde de volledig band ervoor dat we, dankzij een stevige en krachtige, maar wel typische Channel Zero set, alle kommer en kwel even vergaten. (L.G.)

Eternal Breath, La Morgue: 12u15-13u00

Ondanks het feit dat vrijdag de 13de traditioneel een negatieve kant kent, was het uitgerekend de eerste dag dat festivals in België terug mogelijk waren. Oké, er moest wel het één en ander in rekening genomen worden, maar eens terug normaal zonder mondmasker dichtbij elkaar genieten van een overvloed aan muziek, het lijkt allemaal wel vele jaren geleden. Het West-Vlaamse Eternal Breath kreeg het privilege om de eerste noten op La Morgue los te laten. Zowel voor de band als het publiek was het terug wennen, maar in een ware Dee Snider-stijl kon vocalist Andy het publiek voor zich winnen met de brullende woorden ‘Fuck Corona’. Deze lang verwachtte podiumkans werd met beide handen gegrepen, waardoor de heren genadeloos hun energieke lading dropten. De combinatie van hoge screams, brutale kracht en veel podiumbeweging wiep zijn vruchten af. Het meezingend publiek in ‘The Joker’ en de vuurzee tijdens ‘Fire’ zorgden voor een spectaculaire show. (A.M.)

Black Mirrors, Swamp: 13u00-13u40

Black Mirrors is een band die de combinatie van stevige rock uit de jaren zeventig met een grote dosis stoner en een vleugje grunge perfect weet neer te zetten, de sfeer was ideaal voor de volle swamp tent en de soms hypnotiserende vocalen van Marcella die van super clean afwisselden met een stemgeluid waar een ruw/ruige rockkorrel aanwezig was met daaronder de dreunend slepende muziek zorgden er voor dat iedereen meegezogen werd in hun set, het nummer ‘Funky Queen’ was hier een mooi voorbeeld van. (D.V.)

Thundermother, Prison: 13u40-14u25

Het Zweedse dames kwartet van Thundermother volgde dat voorbeeld al snel op de “Prison Stage”. Ook van deze dames krijgen we het net iets warmer tijdens een live concert dan op een album. Dat de dames goed op elkaar ingespeeld zijn, hoeft geen betoog. De ritmesectie zorgt voor een stevige basis, vocaliste Guernica Mancini staat haar mannetje en gitariste Filippa Nässil moet niet onderdoen voor veel van haar mannelijke collega’s als het op soleren aan komt. Zo krijg je natuurlijk een knappe set in een mix van hard rock en heavy metal voor geschoteld. (L.G.)

Drakkar, La Morgue: 13u40-14u25

De twee grote foto’s van voormalig drummer Tim Delvall en voormalig gitarist Thierry Del Cane naast de backdrop vormden een mooi eerbetoon. Door de strakke tijdsindeling was de band al bezig zoen ik in de tent aankwam. Ik zag er een enthousiast publiek crowdsurfen. Er was veel beweging op het podium maar ook ervoor. Veel sfeer, maar het klassieke slotnummer ‘We’re Not Gonna Take it’ zorgde voor een publiek dat niet wou stoppen. (A.M.)

The Vintage Caravan, Swamp: 14u25-15u05

Ijsland vaardigt reeds een aantal jaar heel sterke bands af in het hard rock / heavy metal segment. Zo alvast ook het trio dat The Vintage Caravan uitmaakt. Hun zinderende mix van blues rock en hard rock overgoten met een stevige psychedelica-saus doet het uitstekend op de albums van de drie heren. Maar dan mis je natuurlijk wel de gedrevenheid en het enthousiasme die de heren tijdens elk live concert aanwenden. Vooral het wervelende gitaarwerk van vocalist Óskar Logi Ágústsson die op even magistrale wijze wordt ondersteund door de basslijne van Alexander Örn Númason en de drumpatronen van Stefán Ari Stefánsson. De klasse druipt er zo af en hun enthousiasme slaat al even vlug over op het overgelukkige publiek. (L.G.)

King Hiss, Prison: 15u05-15u50

Noem het voor ons part stoner rock, melodic metal en / of stoner metal: een ding is zeker. King Hiss zorgt voor een schitterend geluid dat velen van de toeschouwers raakt. Ook dit Belgische viertal zorgt voor knappe albums, maar doet er nog een stevige schep bovenop tijdens hun concerten. Het lijkt net alsof de heren een aantal bakken energie opsparen om precies tijdens hun concerten over je heen te kappen. Met een heel strakke ritmesectie die voor de uiterst solide basis zorgt, het prachtige gitaarwerk met de wervelende solo’s en de fantastische bewegingen van vocalist Jan Coudron, die dan ook nog over een uitmuntende strot beschikt, kan het alvast niet mis gaan. Dat bewijzen de vier heren van King Hiss keer op keer zodat een tweede gitarist eigenlijk niet nodig is. (L.G.)

FireForce, La Morgue: 15u05-15u50

De goede frontman blijkt een goede aanwinst te zijn, al kon ik Filip zeker waarderen. Maar het is anders en opvallend goed. De opener ‘Rage Of War’ zette stevig in en ‘March Or Die’ ging hierop verder. De confetti, slingers vlogen de lucht in en gitarist en mastermind Erwin Suetens gaf bijna al zijn plectrums weg. Ook enkele drumsticks wisselden van eigenaar, kortom, de band bedankte zijn uitbundig publiek na de knallende afsluiter ‘Firepanzer’. (A.M.)

Brutus, Swamp: 15u50-16u35

Eerlijk? Brutus is niet echt “ons ding”, maar toch willen we jullie ook dit trio niet weerhouden (ook al omdat er geen andere band actief is op dit moment). Hun mix van alternative rock, mathrock en metal is niet aan ons besteed. Dat neemt niet weg dat het drietal populair is in België en dat ze dus hun plaatsje wel verdienen op een festival als Alcatraz. Ook nu kon de set van Brutus ons maar met mate boeien, al waren er toch veel gelukkige gezichten rondom ons te zien. (L.G.)

Unleash The Archers, Prison: 16u30-17u15

Ooit kon ik de Canadese frontvrouw Britney Slayes persoonlijk interviewen en daar bleek ze een drijvende kracht met een visie achter de band te zijn. Ze openden met ‘Abyss’, titelnummer van hun recentste album. Ook oudere nummers kwamen aan bod, maar de nadruk lag duidelijk om het recentere werk. Unleash The Archers vinden we een band met heel veel pit en dat hebben ze opnieuw bewezen aan de hand van deze krachtige en uitstekende set. (A.M.)

Thorium, La Morgue: 16u30-17u15

Een band waar ik al een tijdje naar uitkeek, was Thorium. Er zijn verschillende connecties, zoals het feit dat gitarist Tom Tee les geeft aan een collega van mijn werk. Komt daarbij dat ik bassie ken van zijn Kisstory / WASB periode, kortom, mijn oren stonden op scherp. Een sterke setlist, komende van beide albums, vuurden ze af. Ze begonnen met een nieuwkomer ‘Empires In The Sun’ van hun laatste album, waarmee de band stevig verder bouwt na hun debuut. Toen ergens halverwege frontman David Marcellis zijn publiek vroeg wie graag in een gevangenis zat, waren de reacties dubbel want het voelde eigenlijk alsof we er net uitkwamen. De sfeer was top en het ene nummer na het andere vuurden ze af. ‘Return To The Clouds’ kende ik nog omdat ik de clip mocht maken, het blijft een berenummer. Uiteindelijk sloot ‘Godspeed’ de lijst af. (A.M.)

Suicidal Angels, Swamp: 17u15-18u00

Terwijl er toch reeds een paar straffe bands die revue passeerden, was de eerste band die me echt van de sokken blies, het Griekse Suicidal Angels dat tijdens live concerten steeds garant staat voor een heel energieke en wervelende thrash metal ervaring. De heren spelen steeds heel energiek en vol overgave zodat al snel, zonder veel aansporing, een wervelende mosh pit ontstaat. Na zo’n drie kwartier van wervelend geweld zie je dan ook niets dan gelukzalig glimlachende fans en pak glimmende gezichten die vanaf nu Suicidal Angels in hun geheugen hebben gegrift. (L.G.)

Kissin’ Dynamite, Prison: 17u55-18u40

Invallers voor Gloryhammer waren de energieke Duitsers van Kissin’ Dynamite. Recentelijk trad drummer Sebastian Berg toe, de enige wijziging die de band kende in hun bijna 20jarig bestaan. Als ware metal family stonden ze stil bij de moeilijke tijden en brachten hiervoor het nummer ‘You’re Not Alone’ van hun album ‘Ecstasy’ uit 2018. Dat gevoel van familie versterkte toen frontman Johannes Braun het podium verliet om te gaan crowdsurfen. (A.M.)

White Heat, La Morgue: 17u55-18u40

Met de set en de podiumact van White Heat werden we weer terug in de tijd gekatapulteerd. Maar, eerlijk is eerlijk, het doet ons wel wat. We herinneren ons de band nog van onze jonge jaren die ons toen best wel beviel, maar dat de heren het na al die jaren nog steeds niet zijn verleerd, hebben ze bewezen in deze vijfenveertig minuten. Het werd een trip “down memory lane”, maar dan wel een die ons nog een tijdlang zal heugen en ons stiekem doet uitzien naar een nieuw concert van deze “oude” Belgische hard rock / heavy metal trots. (L.G.)

Moonspell, Swamp: 18u40-19u35

De duistere gothic metal afkomstig van Moonspell is al herkenbaar en uniek sinds de early nineties en nog steeds weten de heren een top performance neer te zetten al kon men in het verleden niet altijd rekenen op een strakke vocale prestatie maar dit was nu zeker het geval niet. Het voorlaatste nummer, ‘Ala Mater’, werd na het beëindigen van het nummer nog volop verder gezongen in de zaal maar dat werd al vlug onderbroken om met nog een klassieker als ‘Full Moon Madness’ af te sluiten. (D.V.)

Tarja, Prison: 19u35-20-35

Het begint steeds moeilijker te worden om tot vooraan te komen om nog goed beeldmateriaal te schieten, daar de rijen met publiek dichter worden. De bloedmooie zangeres zorgde met een knappe outfit voor een verblindend effect, maar toen ze ook nog vocaal iedereen omver blies, werd duidelijk waarom deze vocaliste ook “The Singing Angel” genoemd wordt. Enigszins jammer dat ik het optreden niet helemaal kon volgen, maar de heren van Ostrogoth lagen me te nauw aan het hart om zomaar te laten passeren. De nummers die ik kon volgen, bevestigden mijn gevoel van de uiterst goede vocaliste, die startend lid en een tiental jaar frontvrouw van Nightwish was. (A.M.)

Ostrogoth, La Morgue: 19u35-20u35

De bezetting bij Ostrogoth is al vaak onderhevig geweest aan wijzigingen, maar de huidige bezetting stond stevig zijn mannetje. Een set nummers bevatte de klassiekers ‘Exctasy And Danger’, ‘Samurai’ en ‘Paris By Night’. Vocalist Josey, intussen met grijze haren, pakte gans het podium in en zijn krachtige stem had geen moeite om in harmonie te komen met Fré’s puike gitaarwerk. Natuurlijk kon ‘Full Moon’s Eyes’ niet ontbreken en na de knappe prestatie van drummer Mario Pauwels knikte hij goedkeurend. De band bestaat al enkele jaren, maar op slijtage konden we hen geen enkele keer betrappen, het is en blijft een supermachine! (A.M.)

Mayhem, Swamp: 20u30-21u30

De vijf heren van van het Noorse black metal ensemble Mayhem zorgden ongetwijfeld voor de meest donkere en dreigende set van de eerste dag Alcatraz. Zoals je kan verwachten krijg je veel blauw licht te verwerken, krijg je een heel strakke basis te horen, met intense dreigende stem, en ijskoud gitaarwerk. Dat dit het best tot zijn recht komt in een donkere omgeving moet ik jullie ook al niet meer vertellen. Mayhem zorgde ervoor dat dit allemaal voorhanden was en liet zijn duivelse klanken over de weide knallen. Of ze extra zieltjes hebben weten te overtuigen, weten we niet direct, daar wij al een hele tijd geleden bekeerd zijn. (L.G.)

At The Gates, Prison: 21u30-22u30

De grondleggers van de Göteborg scene deden wat ze al altijd hebben gedaan en dat is iedereen uit hun sokken blazen met strakke stevige riffs en typische melodische lijnen. Altijd fijn om enkele songs zoals bijvoorbeeld ‘Suicide Nation’ en ‘Blinded By Fear’ uit hun episch album ‘Slaughter Of The Soul’ te horen, een album die mij nog steeds kippenvel bezorgd. Dat frontman Tomas Lindberg ook kan genieten van een festival zowel op of naast het podium werd duidelijk toen ik hem enkele malen tussen het publiek zag meegenieten. (D.V.)

Lieten we volledig aan ons voorbij gaan: Cyclone, Channel Zero (old set op de “Swamp Stage”) en de afsluiters Epica (“Prison Stage”) en Killer (“La Morgue”). Onze verontschuldigingen aan deze bands, maar als je je telkens tussen het publiek moet begeven met duur fotomateriaal om beelden te schieten, is het echt niet evident om een “gemakkelijke” plaats te bemachtigen.

Met dank aan de Alcatraz organisatie.

Foto’s: Andy Maestaf en Luc Ghyselen.

Tekst: Andy Maelstaf, David Vandewalle, Luc Ghyselen.