Een eerdere intercontinentale samenwerking van Peter H. Nilsson met zanger Chris Biano (Nashville) en bassist Patrik Adiels (Göteborg) resulteerde in het succesvolle debuut ‘Little American Dream’ van 2019. De geschiedenis blijkt zich op dat vlak te herhalen bij het nieuwe album ‘Sign Of Myself’ waar Nilsson opnieuw de sturende drijfveer en componist is. Hij nodigde zijn oude vriend Antonio Morales uit om keyboards te spelen op een aantal van de nummers. Opnames van gitaar, bas en keyboard gebeurden in de “1965 Guitars pre-production studio” in Gothenburg. Nieuwkomer is drummer Darrell Nutt (Zuidwest-Florida), die al meer dan 25 jaar sessiedrummer, producer en mixing engineer is. Hij verdiende zijn sporen al eerder door samenwerkingen met leden van AC/DC, Goo Goo Dolls, YES, Bad Company of John Waite om er maar enkele te noemen. Zijn opnames werden gemaakt in de defMEDIA Studio. Peter kwam ook in contact met de blazerssessiegroep Blåsemafian uit Oslo, die al vaak ondersteuning gaven in verschillende tv-producties sedert hun start in 2016. Alhoewel hij zelf gitarist is, vindt hij de volledige compositie van elk nummer belangrijker dan elk individueel instrument. Dit onderstreept hij door gebruik te maken van trompet, trombone, saxofoon en piano als extra muziekinstrumenten. Nilsson en Morales schreven het instrumentale ‘Higher Ground’ in Nilsson’s studio, maar de rest van de nummers was een samenwerking van Peter H. Nilsson en Chris Biano. De nummers werden gemixt en gemasterd door Thomas “Plec” Johansson en Simon Eliasson in ”The Panic Room Studio” in Zweden. Vanaf de eerste noten krijgen we veel melodie in een stevig jasje. Opener ‘Higher Ground’, ‘Fire And Thunder’ en ‘Time To Remember’ swingen voluit en werken aanstekelijk. Voor het titelnummer ‘Sign Of Myself’ wisselden Nilsson en Blåsemafian ideeën en arrangementen uit en hier kan je ook diverse andere muzikanten spotten. Knap hoe alles zo onopvallend in elkaar past. Het vlotte ritme gaat bij ‘Learning To Let Go’ toch eventjes omlaag. De intro van ‘Breathe’ doet wat aan Toto denken. Dit is een van de albums die niet meteen brokken gaan maken, want daarvoor heb je uitschieters nodig en die zitten er niet bij. Wat wel een ferme ruk aan de scoreteller geeft, is de kwaliteit die vlotjes boven de middelmaat uitkomt en daarmee de band wel drie kwartier onophoudelijk laat opvallen. Mooie melodieën, gebracht door gedreven muzikanten, die de beleving centraal zetten in een onopvallend goed in elkaar gezet arrangement. De keyboardondersteuning zorgt voor een vlot draaiend geheel. Enig nadeel is dat alle nummers daardoor op elkaar gaan gelijken, maar ze werken gewoonweg en vaak heb je dat goed gevoel. Het lijkt zo natuurlijk herkenbaar omdat alles zo vlotjes gebracht wordt. We worden meegenomen op een tocht, die ondanks de voorspelbare weg die wordt bewandeld, toch telkens een andere maar knappe indruk nalaat.

Rocking Klingon (82)

AOR Heaven aor 00240

Tracklist: 1. Higher Ground 2. Fire And Thunder 3. Time To Remember 4. Can’t Get Over You 5. Ships Burning In The Night 6. Sign Of Myself 7. Learning To Let Go 8. Breathe 9. Just Like That 10. The First Time 11. Can’t Come Down