‘Until’ is het debuutalbum van een nieuw Fins gezelschap dat luistert naar de naam My Haven. Het ensemble, bestaande uit Teija Sotkasiira (vocals), Kimmo Pitkänen (gitaar), Petteri Paukku (bass) en Jan Hirvonen (drums, synthesizer) , zorgt hier voor tien melodic metal tracks. Opener ‘Blood Of Hope’ zet het album energiek en krachtig, maar heel melodieus en met een bepaalde aantrekkingskracht in. We zijn meteen mee in het muzikale verhaal dat het kwartet hier voor ons optekent. Nee, vernieuwend is de sound van My Haven allerminst, maar kracht en melodie worden mooi aan elkaar gekoppeld middels goed uitgevoerde en knap opgebouwde nummers. ‘Art Of Letting Go’, dat o.a. mooi pianowerk omvat, is een stevige ballade en trekt de lijn moeiteloos door. Het tempo wordt opnieuw opgevoerd voor ‘Found Not Forgotten’, waar de krachtige en soepele stem van Teija mag schitteren, naast het knappe en melodieuze gitaarwerk van Kimmo. Petteri (bass) en Jan (drums) zorgen voor de goede solide basis waarop de trekpleisters tot hun recht komen. Synthesizer klanken vervolledigen de sound een zorgen voor een voller geluid en leggen nu en dan wat accenten. Het is een gegeven dat in elk nummer opduikt en dat ervoor zorgt dat onze aandacht niet verslapt. ‘Slowest Death In Life’ gaat op dit elan verder en koppelt rustiger stukken aan meer energieke fragmenten. De melodie blijft steeds centraal staan en wordt omringd door kracht. Idem voor ‘Beginning And The End’ dat naar ons gevoel iets meer kracht uitstraalt. Het mooi opgebouwde ‘Day One’ volgt en opnieuw valt ons het heel knappe gitaarwerk op, dat naast de krachtige cleane stem van Teija steeds opnieuw met de meeste aandacht gaat lopen. Het mmoi opgebouwde ‘Bridges Burning’ is het volgende nummer en daar komt warempel, zij het kort, een basslijntje naar boven drijven tussen het mooie melodieuze gitaarwerk dat ook opnieuw een pak kracht uitstraalt. ‘The Hell I Died For’ is opnieuw wat krachtiger, wat energieker, wat meer gedreven, maar verwacht absoluut geen snelheidsmonster want het viertal speelt op dat gebied wat met de rem op. Toch bevat het nummer weer voldoende kracht, naast natuurlijk tonnen melodie. Het gitaarwerk zorgt voor schitterende accenten. ‘Name Of The Game’ komt wat meer gedreven en energieker over maar verliest de melodie nooit uit het oog. Met ‘Forever’ eindigt dit album na iets meer dan vijftig minuten, een tijdspanne waarin My Haven ons overtuigd heeft dat ze wel degelijk iets te verkondigen hebben. De mooie symbiose van kracht en melodie spreken ons aan. Ook de krachtige stem van Teija is er een om te onthouden, terwijl het gitaarwerk van Kimmo voor ons de grootste aandachtstrekker is. Een knap debuut van een band waar we eigenlijk nog wel meer van verwachten.

Luc Ghyselen (80)

Pure Steel Publishing PSPDIG 007

Tracklist: 1. Blood Of Hope 2. Art Of Letting Go 3. Found Not Forgotten 4. Slowest Death In Life 5. Beginning And The End 6. Day One 7. Bridges Burning 8. The Hell I Died For 9. Name Of The Game 10. Forever