Liefhebbers van hard rock in de stijl van Rainbow, Bad Company en het eerder werk van Whitesnake zitten hier wellicht al op te wachten. Voor anderen even uitleggen dat Heaven & Earth, een internationale band, hun vijfde album uitbrengt met de logische titel ‘V’ sedert hun bestaan in 2000. De line-up bestaat uit de Italiaanse zanger Gianluca Petralia , gitarist Stuart Smith, bassiste Lynn Sorensen, de Hongaarse hammond orgel en keyboardspeler Gyorgy ‘George’ Barabas (die hier en daar bijgestaan werd door Mike Mangan) en drummer/percussionist Simon Wright. Stuart en Simon zijn oorspronkelijk afkomstig van Groot Brittania, maar wonen nu in de US. Veel bas en hammond om met ‘Drive’ de plaat mee te openen en dat is iets dat gans het album als kenmerk terugkomt. Daarnaast hebben we de enerzijds energieke maar neerslachtige zang die alle nummers zo’n duister seventies gevoel geven. We horen eenzelfde ratelende bas en drum die de keyboardspeler uitnodigen om ‘Beautiful’ te starten. Een stukje rustiger, maar erg krachtig nummer. Dat Italiaanse timbre in de vocalen zorgen voor een zwoel sfeertje. Het wordt echt helemaal duister in ‘Never Dream Of Dying” waar het tempo helemaal de dieperik in tuimelt en de dreunende cadans trager is dan ooit tevoren. Slepend komt het nummer op gang. Ik had er enkele luisterbeurten voor nodig, maar eens die klik er is, gaat het nummer door merg en been. Een hoger tempo van het refrein zorgt even voor wat positieve invloeden. Die dualiteit van tempo zorgt voor een gelijkaardige sfeerwisseling. Een solerende snarenplukker en keyboardspeler blazen het nummer wat extra wind in de zeilen. Na het vuurwerk in het stevige Deep Purple-achtige ‘Ship Of Fools’ zorgt het traag dreunende arrangement van ‘Poverty’ voor een knappe variatie. Zo zijn er een aantal nummers die het vuur aan de lont leggen en anderen die net voor wat contrast zorgen, maar telkens staat een Hammond orgel vrij centraal zoals in ‘Flim Flam Man’. Het vocaal werk is bij momenten erg goed, al hoor je er geen Dio of Coverdale in terug. Daarvoor zit er te weinig power in. De jaren zeventig zitten toch mooi overal doorheen geweven en dat heeft vaak te maken met Stuart Smith, die de spirit van Rainbow van Deep Purple wel goed weet neer te zetten. Deze flashback levert een klein uur klassieke hard rock gedreven sfeer en melodieën op, die vaak in een ruig rockjasje gestoken worden door geweldig gitaarwerk en levendig Hammond orgel.

Rocking Klingon (75)

Frontiers Records FRCD 1138

Tracklist: 1. Drive 2. Beautiful 3. Never Dream Of Dying 4. Ship Of Fools 5. Poverty 6. Flim Flam Man 7. One In A Million Men 8. Little Black Dress 9. Big Money Little Man 10. Running From The Shadows 11. Nothing To Me 12. At The End Of The Day