Ex-Stratovarius gitarist Timo Tolkki heeft sinds zijn turbulente vertrek bij Stratovarius in 2012 nogal wat bands en projectjes gehad. Gelukkig kon hij daarna nog bij Revolution Renaissance en Symfonia zijn muzikale ideeën aan de wereld kwijt. Toch wou hij zich focussen op een metal project, waar hij zijn muzikale creativiteit kwijt kon binnen het klassieke metal genre, terwijl hij ook grenzen zou verleggen. Dit leidde tot Avalon en alles kreeg al vlug vorm in een debuutalbum ‘The Land Of New Hope’ uit 2013. Daar kreeg hij de medewerking van een pak zangers en muzikanten, zoals Michael Kiske, Elize Ryd, Russell Allen en Sharon Den Adel om er maar enkele te noemen. Intussen brengt de Finse componist zijn vierde album, getiteld ‘The Enigma Birth’ uit. Toen hij vorig jaar begon te schrijven, contacteerde hij hiervoor gitarist Aldo Lonobile (Secret Sphere, Archon Angel, Sweet Oblivion) die ook de productie op zich nam. Tijdens het schrijven hadden ze oog voor een evenwichtige balans tussen snelle nummers met super catchy refreinen en een paar power ballads. In de line-up van deze band vinden we gitarist Timo Tolkki, bassist Andrea Arcangeli, drummer Marco Lazzarini en keyboardspeler Antonio Agate. De vacante plaats achter de microfoon werd ingevuld door James LaBrie (Dream Theater), Jake E. (ex-Amaranthe, Cyrha), Marina La Torraca (Phantom Elite, Exit Eden), Brittney Slayes (Unleash The Archers), Raphael Mendes (Icon Of Sin), Fabio Lione (Rhapsody, Angra, Eternal Idol), Caterina Nix (Chaos Magic) en YouTube vocale ster Pellek. Telkens een andere zanger of zangeres die er, soms alleen maar ook soms in duel, voor zorgen dat elk nummer een eigen identiteit krijgt. Toch vormen ook deze keer de ongelooflijke solo’s de ruggengraat van dit album. Als een op hol geslagen sneltrein schiet het titelnummer ‘The Enigma Birth’ op gang. Aan het stuur vinden we Pellek, die zonder veel moeite de hoogste vocale regionen weet te vinden. En ja, die gaan wel heel erg de lucht in. Power metal om “U” tegen te zeggen, een duivels speedbommetje om te openen. Het lijkt bijna een compleet ander album als het gaspedaal losgelaten wordt bij ‘I Just Collapse’. De zoete vocalen van Caterina Nix zorgen voor elegantie bij de symfonische melodieën in een rustiger arrangement. De breekbare powerballad ‘Memories’ begint feeëriek en als de ratelende bas het ritme aangeeft, zorgen Caterina Nix en Brittney Slayes ervoor om de symfonische elementen iets te uitgerekt te domineren. De grunts die je ertussen hoort, zorgen naast de gitaarsolo voor een scherp kantje maar mij raakt het niet zo erg. Wie Raphael Mendes niet kent zou bijna zweren dat hij Bruce Dickinson hoort. Deze Braziliaanse frontzanger van Icon Of Sin horen we in het dreigende ‘Masters Of Hell’ uitbundig tekeer gaan. Een heerlijk maar voorspelbaar heavy metal nummer. We horen hem later nog eens met het meer progressievere ‘Beauty And War’. James LaBrie pakt het met ‘Beautiful Lie’ relatief rustiger aan. De vocalen zijn minder intensief, maar melodieuzer en terug het virtuoze gitaarspel weet hier nog extra pit in te stoppen. Voormalig Amaranthe zanger Jake E zorgt in ‘Truth’ voor een melodieuze zanglijn op een ritmesessie die Andrea Arcangeli strak aangeeft. De kristalheldere vocalen van Marina La Torraca stijgen uit boven de achtergrondinstrumenten van ‘Another Day’. Ze duelleert vrij intens en emotioneel met een nagenoeg sprekende snarenplukker. Ook Fabio Lione is gastvocalist en we horen hem in ‘Dreaming’ voor een eerste keer. Zijn typische power metal vocalen zorgen voor een episch randje aan het album. We horen hem in de afsluiter van het album ‘Without Fear’ iets intenser en melodieuzer terugkeren. Een tweede passage van Jake E zet ‘The Fire And The Sinner’ breekbaar in en als ook Brittney Slayes aanvult, valt de prachtige combinatie van beide stemmen pas goed op. Hun duel zorgt voor een emotioneel refrein. Met ‘Time’ keert Marina La Torraca nog een laatste keer terug. Een extra laagje keyboard zorgt met haar knappe zanglijnen, die soms aan Doro doen denken, voor een stuk diepte in het uptempo en melodieus arrangement, waardoor het oorwormpje zich vlotjes nestelt. De variatie aan vocalisten is ook deze keer een meerwaarde aan de op zich al hoogstaande composities die Timo weet tevoorschijn toveren. Ook de gitaarsolo’s zijn oerdegelijk zoals we van de virtuoos mogen verwachten. Of je nu een Stratovarius fan bent of de nieuwe samenwerkingen van Frontiers weet te smaken, dan mag je dit uiterst genietbaar album niet missen. De achtergrondarrangementen geven het album een samenhangend gevoel, maar de acht vocalisten maken de nummers helemaal eigen en voegen hun eigen dimensie toe. De gelijkmatige verdeling van de nummers doorheen het album zorgt voor dynamiek, al zitten er redelijk wat trage nummers in.
Rocking Klingon (84)
Frontiers Records FRCD 1126
Tracklist inclusief zangers: 1. The Enigma Birth (Pellek) 2. I Just Collapse (Caterina Nix) 3. Memories (Caterina Nix, Brittney Slayes) 4. Master Of Hell (Raphael Mendes) 5. Beautiful Lie (James LaBrie) 6. Truth (Jake E) 7. Another Day (Marina La Torraca) 8. Beauty And War (Raphael Mendes) 9. Dreaming (Fabio Lione) 10. The Fire And The Sinner (Jake E, Brittney Slayes) 11. Time (Marina La Torraca) 12. Without Fear (Fabio Lione)