Wij hadden, eerlijk gesteld, nog zo goed als noot gehoord van Nothing Sacred en dan is het wereldwijde een van onze favoriete plaatsen om iets te gaan opzoeken. Nothing Sacred werd reeds in 1982 opgestart als Vengeance om korte tijde later al de naam Heresy aan te nemen. Ook dat was maar voor korte duur en Nothing Sacred werd dan maar gebruikt. Een heel pak locale concerten, een ep (‘Deathwish’ (1985)) en een full-album (‘Let Us Prey’ (1988)) bleken de enige feiten te zijn in de carrière van de band die in 1989 voor “een korte periode” “on hold” werd gezet. Een paar sporadische concerten en aantredens op landelijke festivals – de band is afkomstig uit Melbourne, Australië – niet te na gesproken, bleek die “korte periode” pas in 2015 over. Op gebied van discografie bleef het ten andere stil tot nu. Nothing Sacred pakt niet uit zoals hun enorm beroemde landgenoten van AC/DC met een mix van blues rock, hard rock en hard rock ‘n’ roll, maar met onversneden heavy metal die echt wel enorm veel invloeden uit de NWOBHM jaren tachtig periode bevat. In zowat elk nummer, je krijgt er op deze ‘No Gods’ tien te horen straalt de nostalgie uit de speakers. Maar, en dat moeten we wel toegeven, wij kunnen nooit absoluut met volle zekerheid vertellen van welke bands (soms Judas Priest, dan weer Saxon, dan weer eerder Diamond Head, dan weer …) nu precies de invloeden komen die de heren verwerken in hun nummers zodat je dus heel zeker songs krijgt met een eigen gezicht. En toch zijn we niet honderd procent overtuigd van dit vijftal (Karl Lean (bass), Sham (drums), George Larin (gitaar), Stu Bedford (gitaar) en James Davies (vocals)). Oh ja zeker, het klinkt allemaal best wel onderhoudend, krachtig en melodieus, maar we veren geen enkele keer echt rechtop. Het lijkt meer als een trip doorheen jaren tachtig heavy metal nostalgie en het zal hoogstwaarschijnlijk wel werken tijdens festivals en concerten, maar wij missen alvast een (of meerdere) track(s) waar we echt voor opveren en luidop willen applaudisseren. Kortom, het blijft allemaal iets te braaf, met net iets te weinig fantasie en eigen accenten om ons over de streep te trekken. Al moeten we ook toegeven dat het stem timbre van James ons niet echt ligt en zo kom je bij ons maar op een heel middelmatig album uit.
Luc Ghyselen (60)
Rockshots Records
Tracklist: 1. Final Crime 2. Virus 3. Cold Black 4. First World Problems 5. Killing You 6. False Prophets 7. Ice 8. Cult 9. Oracle 10. Stoner