‘Void’ is het tweede full-album van het Britse Luna’s Call. Luna’s Call werd in 2012 opgestart en zorgde eerder, in 2016 meer bepaald, met ‘Divinity’ voor een debuutalbum. Dat in eigen beheer uitgebracht werkstuk wordt nu opgevolgd door een ‘Void’ dat door het Franse label Listenable Records op de markt wordt gebracht. Luna’s Call staat voor een mix van progressive metal en death metal, maar, zal als we op dit acht tracks tellend nieuw werkstuk kunnen afgaan, toch eerder voer zijn voor liefhebbers van progressive metal dan voor liefhebbers van death metal. Het korte ‘Merced’s Footsteps’ opent krachtig en lijkt de death metal kant in te kantelen, maar de technische virtuositeit, en de rustige cleane vocalen denken daar tenslotte anders over. Nog heel even zorgen rauwere en ruwe vocalen ervoor dat death metal weer de kop op steekt, maar die wordt meteen ingedrukt door een einde te maken aan dit eerste nummer. ‘Signs’, het eerste van de meer uitgesponnen nummers, blijft technisch vernuft uitstralen en bass, gitaar en drums vechten bijna om voorrang te krijgen onder de spotlight. De tempo en ritmewisselingen zijn van fenomenaal niveau, terwijl de meeste vocalen de death metal fan in ons volledig mee te krijgen. Iets waar het nummer maar half in slaagt daar het gezelschap toch focust op zijn technisch kunnen en de talrijke tempo en ritme wisselingen. Dit wordt nogmaals geïllustreerd middels het meer dan dertien minuten durende ‘Solar Immolation’ waar zelfs stukken langskomen die niet zouden misstaan op een puur space rock album. Met ‘Enceladus & The Life Inside’ zorgt Luna’s Call voor een enorm rustpunt waar sfeer, kalmte en heel rustgevende vocalen aan de grondslag liggen. ‘Locus’ borduurt daar eerst nog even op verder, maar omarmt toch iets meer kracht en tempo. Later komen er zelfs death metal vocalen doorklinken die een mooi contrast vormen met de cleane stem en de opwindende gitaar frivoliteiten. Extra kracht krijgen we te verwerken met ‘In Bile They Bathe’ waar de invloeden uit death metal duidelijker zijn. Toch blijven de heren spelen met veranderingen in tempo en ritme terwijl ze hun technisch kunnen etaleren. Het korte instrumentale ‘Silverfish’ staat daar haaks tegenover. Weg zijn de kracht, de agressie en het tempo en het trage ritme zorgt voor rust en kalmte. We dromen even weg. Gelukkig zorgt afsluiter ‘Fly Further Cosmonaut’ ervoor dat we weer met beide voeten in de door Luna’s Call gecreëerde wereld kunnen stappen. De vrij stevige openingsfase wordt weg gewist door een rustiger stuk waar opnieuw wat accenten uit space rock om de hoek komen kijken. Daarna neemt kracht voorzichtig toe en schakelt het gezelschap opnieuw over aan tal van onverwachte wendingen in tempo en ritme onderwijl hun technisch kunnen in de verf zettend. Of we dit werkstuk willen aanraden? We hinken wat op twee gedachtes daar we, toen we lazen dat de band in het vakje progressive death metal te plaatsen valt, op stukken meer kracht, brutaliteit en agressie gerekend. Maar daar Luna’s Call vooral het technische aspect uitvergroot, en dat niet enkel omhult met death metal invloeden, krijgen we eerder een sterk progressive metal album te horen. Niet alle wendingen vinden we dan ook even geslaagd en vooral de iets te rustige momenten kunnen ons veel minder bekoren, al is het eindresultaat een droom voor liefhebbers van technische hoogstandjes.
Luc Ghyselen (85)
Listenable Records
Tracklist: 1. Merced’s Footsteps 2. Signs 3. Solar Immolation 4. Enceladus & the Life Inside 5. Locus 6. In Bile They Bathe 7. Silverfish 8. Fly Further Cosmonaut