De tweede langspeler van het Nederlandse black metal éénmansproject Ossaert telt misschien maar vier nummers, maar dekt wel mooi alle facetten van het genre én slaagt er bovendien in om geen seconde te vervelen, ondanks de gemiddelde speelduur van tien minuten per track. Al meteen na de intro van vervormde kerkkoren op ‘De Geest En De Vervoering’ worden tonnen dissonantie aangesleept, om een heerlijk vuil en ziek atmosfeertje te creëren dat perfect aansluit bij de poëtische, getormenteerde, hallucinante lyrics. Snelle cymbalen versterken het opgejaagde gevoel, maar er is zeker voldoende afwisseling in de tempo’s en ritmes en het is vooral knap dat de zanglijn losgekoppeld is van de gitaarlijnen, wat de boel levendig houdt. Dit nummer representeert de lugubere evilness waar elke black metal fan van houdt. ‘De Val En De Beroering’ spuwt dan weer de vuile gal van het genre, een heerlijke smerigheid knalt door de speakers en het atmosferische wordt op een zijspoor gezet. Slim gebruik van dubbele basdrum geven de track een krachtig, kil en onverzettelijk gevoel mee en de dissonantie wordt zelfs nog opgevoerd. ‘De Nacht En De Verdwijning’ begint traag, slopend en dreigend, maar door de constante toevoeging van nieuwe elementen ontaardt het in een eerder melodisch festijn met nostalgisch mijmerende leadgitaar, subtiele Gotmoorachtige toetsen en een hoge doomstem die op de podia van Soulcrusher en Eindhoven Metal Meeting zeker zal scoren. Een apart sfeertje is het zeker! Tot slot is er de afsluiter ‘De Dag En De Verschijning’, die ons in een ietwat triestig gevoel onderdompelt en meer de regionen van de atmosferische black metal verkent. Een sterke emotionele opbouw in de track trekt ons steeds dieper in een verstikkend, deprimerend gevoel van leegheid. Allemaal heel tof dus! Enig minpuntje: we apprecieerden allemaal Vortex’ tenorvocals voor Dimmu Borgir, maar er was een reden voor dat hij slechts af en toe van stal werd gehaald en die reden lijkt Ossaert vergeten te zijn. Elk refrein op “Pelgrimsoord” bestaat uit langgerekte, cleane zang die eigenlijk in alle vier de nummers een beetje hetzelfde klinkt. Goed uitgevoerd, maar meer van hetzelfde. Maar goed, het past wel steeds mooi in het verder erg knappe plaatje!
Sam Bruynooghe (87)
Argento Records
Tracklist: 1. De Geest En De Vervoering 2. De Val En De Beroering 3. De Nacht En De Verdwijning 4. De Dag En De Verschijning