Forhist, een naam van een band die totaal geen belletjes deed rinkelen. Bij u ook niet? We kunnen het u niet kwalijk nemen, want dit is het titelloze debuut van deze band / dit project dat acht nummers telt die telkens een Romeinse cijfer als titel meekrijgen en die zodoende gerangschikt worden van ‘I’ tot en met ‘VIII’. Daarmee weet u nog steeds niet veel meer. Een grotere tip van de sluier omtrent Forhist oplichten kunnen we natuurlijk met de vermelding van de artiest die achter dit project / deze band zit, want de naam Vindsval moet zeker bij liefhebbers van (atmospheric) black metal in het algemeen en van Blut Aus Nord wel belletjes doen rinkelen. Met Forhist wil Vindsval terug naar zijn muzikale roots. ‘I’, dat het album opent, zet meteen de juiste toon voor dit werkstuk. Een mooi uitgetekend rustig en sfeervol kader met het getjirp van lieftallige vogeltjes wordt bruusk te niet gedaan door een furieuze oprisping van zwartgeblakerd dreigend en duister geweld. ‘II’ gaat nog even verder op dat furieuze geweld maar zakt uiteindelijk tot een stevig tempo waarin een duistere kracht verscholen blijft. Een donderslag zorgt voor het einde van dit nummer waarna een stevige regenbui ‘III’ op gang trekt. Die bui wordt muzikaal weggespoeld met opnieuw een uitbarsting van furieus en krachtig geweld die alles in zijn zog meesleurt. Na een abrupt einde neemt ‘IV’ de gevallen steken weer op en gaat Forhist op zijn elan verder. De rauwe vocalen zitten net diep genoeg in de mix om gehoord te worden, al begrijpen wij niet waar het in de teksten allemaal om te doen is. Maar geen nood, de muziek op zich spreekt boekdelen. Een mooie rustgevende break (met een kabbelende zee in de achtergrond) zorgt voor een stevige adempauze vooraleer kracht, dreiging, tempo en ritme weer de hoogte in worden gejaagd. Ook deze track wordt met een schaar afgesneden. De ruisende zee mag ‘V’ openen, waarna stevige gitaren het heft in handen nemen. Snelheid, dreiging en kracht schieten de hoogte in eens de drumpartijen en de rauwe vocalen in vallen. ‘VI’ heeft geen studieronde of intro nodig en komt meteen met de spreekwoordelijke deur naar binnen gevallen. ‘VII’ doet daar in niets voor onder en de bakken kracht, dreiging en duisternis in de sound zorgen ervoor dat je overspoeld wordt. Een zacht einde laat opnieuw wat kabbelend water doorsijpelen om tot rust te komen. Een kort momentje van een ware stortbui wordt meteen de vernieling ingebeukt door de zwartgeblakerde dreigende agressie die van stem, gitaargeweld en drums afkomstig is. Je hebt het begrepen: we zijn aanbelandt bij ‘VIII’, de afsluiter van dit album. Zee en vogeltjes zorgen voor een heel rustig en sfeervol slot. Je hebt het waarschijnlijk wel begrepen en ons oordeel al tussen de lijntje door kunnen lezen: wij zijn zeer te spreken over dit debuutalbum en hopen dat Forhist op dit elan verder kan bouwen.

Luc Ghyselen (90)

Debemur Morti Productions

Tracklist 1. I 2. II 3. III 4. IV 5. V 6. VI 7. VII 8. VIII