In hun geboorteplaats Bouffémont, op zo’n 15 km van de Franse hoofdstad Parijs, kwamen de schoolkinderen Frédéric Dechavanne en Sébastien Montet elkaar voor het eerst tegen. Sindsdien zijn ze beste vrienden gebleven. Met de toonaangevende hard rock bands uit het midden van de jaren tachtig bands als Scorpions, Iron Maiden en Def Leppard als muze, begonnen ze op 15-jarige leeftijd gitaar te spelen. Een paar jaar later stapte Dechavanne over op keyboard. De twee muzikanten brachten het grootste deel van hun middelbare schooltijd door met het schrijven van nummers en repeteren met andere vrienden. Studies en verschillende werklocaties dwongen hen uit elkaar, maar de vriendschap bleef altijd bestaan en zo ook de samenwerking bij het schrijven van songs. De naam van de band was relatief makkelijk gevonden. Met de Italiaanse producer Alessandro Del Vecchio nam de band Paris hun eerste full-album op. ‘Only One Life’ kwam uit in 2013 op een in Duitsland gevestigd AOR label. De vervolgplaat ‘The World Outside’ werd geproduceerd door Steve Newman, wiens achtergrondvocalen toen al op het eerste album te horen waren. ‘The World Outside’ werd in de zomer van 2016 uitgebracht op Melodic Rock Records en kreeg wereldwijd goede kritieken. In de line-up vinden we de beide heren, Frédéric Dechavanne (songwriting, vocals en keyboard) en Sébastien Montet (songwriting, gitaar, keyboard en achtergrond zang). Deze nieuwe release werd opgenomen met hetzelfde team, zijnde Steve Newman (productie, mastering, achtergrondzang), Dave Bartlett (bas, achtergrondzang) en Rob McEwen (drums). Sébastien’s goede vriend Robert Säll (Work of Art, W.E.T.) speelt ook op dit album een solo, zoals hij al bij elk eerder uitgebracht album van Paris deed. Bij een aantal nummers is het progressieve kantje vrij goed aanwezig, zoals bij de opener ‘Breathe In/Breathe Out’. Deze vinden we trouwens op het gekende videokanaal terug: https://www.youtube.com/watch?v=6TXCn1JpuTw&ab_channel=MetalHeavenLabel. De vocalen komen redelijk schreeuwerig en nonchalant over. ‘Ashes To Ashes’ is luchtiger met verkwikkende keyboardtonen. Het leuk arrangement last bij momenten adempauzes in, wat het sterk gitaarwerk accentueert. Het ene nummer is al steviger dan het andere. Ze zitten mooi tussen andere nummers verdeelt op het album. Zo zijn ‘Some Heart’ en ‘Touch Me’ stevige dreuners en zorgt ‘Surrender’ voor stevige arenarock. Naar het einde toe vinden we ‘Superhero’, dat met erg catchy krachtige vocalen richting hardrock gaat. De trend naar het einde van het album is gezet want het album sluit op die manier rustiger af dan het gestart was. Met de lange uithalende vocalen heb ik soms nog problemen mee, maar muzikaal zit het best goed. Ik was niet direct achterover geblazen na de eerste luisterbeurt, maar er zit veel materiaal in waar ik kon van genieten. De stevige, progressieve nummers vinden we vooral in het eerste deel van het album, daarna mindert de energie wat met meer hardrockgerichte nummers. Niet helemaal overtuigd, maar het is onmogelijk om elk album subliem te vinden.

Rocking Klingon (72)

AOR Heaven aor 00226

Tracklist: 1. Breathe In/Breathe Out 2. Ashes To Ashes 3. Crazy Over You 4. Touch Me (With Your Eyes) 5. Can’t Get You Out Of My Mind 6. Surrender 7. Some Heart 8. Superhero 9. Half Of Me 10. No Bridge Too Far 11. Game Changer 12. Valentine’s Day