InHuman is in feite de “wedergeboorte” van de vaderlandse symfonische metalband Anwynn. De naamsverandering is er als het ware op een natuurlijke wijze gekomen doordat de band naar eigen zeggen doorheen de jaren een veranderd geluid creëerde dat volgens hen niet langer onder dezelfde vlag paste als de sound die ze voordien voortbrachten. Één en ander kan als het ware worden omschreven als een natuurlijk proces waarbij het verder uitdiepen van een eigen stijl waarbinnen het death metal geluid een prominentere rol heeft ingenomen als vanzelf zorgde voor een overgang van Anwynn naar InHuman. Het einde van het ene luidde meteen de geboorte in van het nieuwe. Soit, genoeg over de naamswijziging. Het mag duidelijk zijn dat dit titelloze “debuut” voor de bandleden als een nieuwe fase gezien wordt en laat ons maar meteen zonder omwegen stellen dat ‘InHuman’ klinkt als een bijzonder volwassen boreling. Dit is geen debuut van een stel groentjes die op zoek gaan naar een eigen geluid zonder goed te weten wat ze willen. Dit is zonder twijfel een plaat geworden waaraan bijzonder hard gewerkt is én waarbij werkelijk alle mogelijke registers zijn opengetrokken. Met een zevenkoppige bezetting spreekt het bijna voor zich dat er een uiterst gevarieerd geluid gecreëerd wordt maar InHuman klinkt voor ons niet als de zoveelste Within Temptation-adept of Epica-achtige kloon. Uiteraard vallen er door het genre bepaalde gelijkaardige elementen waar te nemen met de hoge cleane vrouwelijke zangstem wellicht als meest in het oog springend. InHuman weet zich echter op verschillende vlakken te onderscheiden. Zo is er voor ons een veel harder element aanwezig in echte pure deathmetal stukken die op een sublieme manier verweven worden met een melodieuze sfeer waarbij de vrouwelijke vocalen prachtig blenden met de rauwe mannelijke death grunts. Wat evenzeer enorm opvalt is het bijzonder uitgesponnen, zelfs bombastische element dat prominent aanwezig is door koorachtige backings – uitgevoerd door het koor van de Gentse universiteit en dus niet louter een studiotechnisch hoogstandje – en een geluid dat bij momenten minstens aanvoelt alsof er daadwerkelijk een voltallig symfonisch orkest ter ondersteuning meespeelt. We moeten bekennen dat we het bij een eerste luisterbeurt allemaal net iets over de top vonden. Het klonk alsof het té bombastisch en té gepolijst was. Maar we moeten evenzeer bekennen dat we bij elke volgende luisterbeurt meer en meer onder de indruk raakten. Dit zit echt wel bijzonder knap in elkaar. Geenszins een plaat die zich in één keer volledig weet te openbaren of laat kennen maar telkens ontwaar je nieuwe elementen en word je verrast door subtiele zaken – zoals bijvoorbeeld de babygeluidjes bij ‘Lullaby’ – terwijl dit onmiskenbaar een meer dan stevig metal-album is. Qua productie is dit ook werkelijk eenvoudigweg internationale klasse en dat volledig in eigen beheer. Onwezenlijk knap. Als we al één kanttekening mogen plaatsen bij het geheel, dan is het dat het geluid dat InHuman voortbrengt op dit album niets meer of minder vraagt dan een live-uitvoering mét symfonisch orkest én koor om het compleet tot zijn recht te laten komen. Als dat effectief verwezenlijkt zou worden, dan spelen ze gegarandeerd alles en ieder omver. Dit is eenvoudigweg een episch album geworden waarin InHuman zichzelf in één klap naar de absolute top van de symfonische death metal heeft gekatapulteerd. Een nummer naar voor schuiven als favoriet is in feite oneer doen aan de rest. ‘The Chosen Cancer’ is als één van de vooruitgeschoven singles een nummer dat het snelst in ons hoofd is geslopen maar dat kunnen we eigenlijk ook zeggen van ‘Casus Belli’. Het is naar ons aanvoelen sowieso een album dat zich best in zijn geheel laat verorberen. Er schuilt volgens ons niettemin een gevaar in InHuman. Het zou zomaar kunnen dat pure death liefhebbers toch helemaal niet overstag gaan voor de subtielere melodieuzere gedeeltes of de cleane vrouwelijke vocals of andersom dat de liefhebbers van het symfonische genre afhaken bij de brute death metal gedeeltes. Kortom, de grote kracht van InHuman – volgens ons – kan eveneens hun zwakke plek blijken. Enige openheid naar meerdere genres valt dus aan te bevelen net als de kans geven om te groeien in dit album. Eens InHuman je bij de nek heeft gegrepen, laten ze je in geen geval meer los.

K.H. (88)

Independent Release

Tracklist: 1. Intro 2. The Chosen Cancer 3. Clockwork in the Past 4. Unfolded 5. The Day I Died 6. Unbearably Human 7. For the Life of Me 8. No Bullet Required 9. Lullaby (Casus Belli) 10. Casus Belli 11. Home