Wolvennest is terug met een nieuw album. Tot voor hun passage op Alcatraz in 2019 had ik hier niet van opgekeken. Sedert hun memorabele optreden in de kleinste tent op de festivalweide ben ik fan. Wolvennest mag je gemakshalve indelen bij de post-metal bands. In realiteit is het geluid wat complexer en zijn er raakvlakken met andere genres. ‘Temple’ is het derde album en wordt ons gepresenteerd in een mooie hoes. Acht nieuwe songs worden ons voorgeschoteld. Opener ‘Mantra’ geeft de indruk de appetijt voor dit album wat te doen aanwakkeren. ‘Swear to Fire’ moet dan het allereerste lichtpuntje in een verder vrij donkere omgeving voorstellen. Vrolijk ga je er niet van worden van. Integendeel, het nummer klinkt onheilspellend en bezwerend. Het volgende nummer, ‘Alecto’, brengt ook niet veel soelaas. Dit lijkt me de ideale soundtrack voor grauwe en ongure dagen. ‘Incarnation’ sluit hier perfect op aan en de weemoedige zang van de koningin der verdoemden, Shazzula, doet haar werk om de luisteraar zo nodig nog een beetje dieper onder te dompelen in de soundtrack der miserie. Tegelijkertijd heeft het nummer ook een bevrijdende sereniteit in zich. ‘All That Black’ verraadt meteen dat de tweede kant van de plaat ook in orde zal zijn. ’Succubus’ wordt in hoge mate gedefinieerd door de stem van King Dude. Wederom druipt de miserie eraf. Maar Wolvennest laat zich niet vangen en tapt uit verschillende vaatjes om een op het eerste gehoor eenvoudige sound neer te zetten, maar schijn bedriegt. De band brengt een cinematische sound die zeer donker aanvoelt en bij momenten heb je de indruk dat je meedoet aan een sjamanistisch gebeuren. Zevenenzeventig minuten houden ze dit gebeuren gaande en even lang blijft het onderhoudend. Wolvennest is een speciaal geval die de fans van post rock zeker moet kunnen bekoren.

Frederik Blieck (85)

Van Records

Tracklist: 1. Mantra 2. Swear to Fire 3. Alecto 4. Incarnation 5. All that Black 6. Succubus 7. Disappear 8. Souffle de Mort